Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Louise
Mijn moeder is gistermiddag overleden. Het is heel snel gegaan, vorige week vrijdag is ze naar het hospice gebracht en dachten wij nog misschien een paar weken met haar te kunnen hebben. Maar al snel zag ik dat ze heel hard achteruit ging en vanaf dinsdag voelde ik het naderen. Ze was heel onrustig en wilde uit bed en sprak wartaal, de artsen zijn toen begonnen met haar een kalmeringsmiddel te geven zodat die onrust wegging. Dat was dinsdagmiddag, voor die tijd was iedereen, van mijn oma tot haar jongste zus, bij haar geweest. Vanaf die dinsdagmiddag zag je dat ze ons langzaamaan al aan het verlaten was, wij hebben allen op ons eigen manier haar ook losgelaten en haar duidelijk gemaakt dat ze kon gaan, dat het goed was en dat het genoeg was geweest. Dat ze al die pijn niet meer hoefde te verdragen, wij zijn steeds bij haar geweest, ook mijn kinderen, mijn jongste wilde alle dagen nog mee.
Gisterochtend was ik er al vroeg en ben er bij geweest toen de zusters haar gingen verzorgen en toen zag ik al haar gezicht veranderen en wist dat het niet lang meer zou duren. Ik had inmiddels ook haar kleren al gewassen en meegenomen en al mijn voorbereidingen al getroffen. Ik heb het gevoel dat ze dat alles gewoon heeft aangevoeld en dat wij er met zijn allen ook klaar voor waren. De dominee heeft toen nog voor haar gebeden en gezongen, liedjes die zij mooi vond. Na dat alles zijn wij naar huis gegaan om wat te gaan eten, mijn vader bleef in het tehuis om wat te eten en intussen was mijn broertje naar haar gegaan en toen terwijl ze alleen was met mijn broertje stierf ze. Op het moment dat haar adem stopte belde ik naar mijn
broertje om wat te vragen en hoorde meteen aan zijn stem dat er wat was en toen is ze in de paar seconden daarna gegaan. Ik was er wel niet bij maar toch ook wel omdat ik net op dat moment belde naar hem.
Ik heb er vrede mee, het is goed zo. Mijn verdriet is groot maar ik weet dat we met zijn allen haar goed verzorgd hebben en alles voor haar gedaan hebben wat in ons vermogen lag.
Het is wel verschrikkelijk snel gegaan, ze heeft 6 weken in het ziekenhuis gelegen, 7 weken thuis en nog geen week in het hospice. Ongelooflijk gewoon zo snel.
Morgen is mijn verjaardag en mijn vader, broer en schoonzusje komen lekker bij mij thuis en zo zullen we op onze manier tijd doorbrengen met elkaar. En langzaamaan toe werken naar de condoleance dinsdag en woensdag begrafenis.
