als je als vader zijnde kanker hebt, en je nooit zal weten of je kinderen een goeie toekomst hebben.
Een rare vraag misschien, maar er zijn een aantal dingetjes waar ik vaak aan denk.
Ik zelf heb op school al een diploma gehaald, en probeer nu een niveau hoger. Het gaat niet echt goed op school en eigenlijk heb ik dat diploma toch wel nodig om nog een beetje kans te maken op werk. Het is niet zo dat het diploma dat ik nu heb laag is, maar in deze economische tijd is er vooral in mijn sector ( ict ) geen werk. Het einde van mijn school zit er aan te komen en ik hoop nog werk te vinden als me vader nog leeft.
Een ander punt is dat ik geen vriendin heb en 21 jaar ben. Ik heb dit vaker gesproken met mensen hier en mij werd dan aangeraden om te praten met me vader hier over.
Ik zou zelf niet weten hoe ik hier over moet beginnen. Zijn er mensen die kanker hebben of hebben gehad en die kinderen op leeftijd hebben en vrijgezel zijn? zoja, hoe denk je er over? Wat betekend het voor je?
Ik heb wel gemerkt dat op dit forum vrijwel iedereen een relatie heeft, dus is het misschien moeilijk om je in te denken hoe ik me voel.
Als vrijgezel zijnde voel ik me nog goed, maar toch denk ik dat me vader het anders zou willen zien.
Zou een gesprek met me vader wel goed zijn? Stel hij zegt dat hij me graag met een vriendin zou willen zien, dan ga ik juist balen. Als hij zegt dat het hem niet zo veel uitmaakt, dan denk ik al snel dat hij dat alleen zegt om mij gerust te stellen.
Ik heb het zoals ik al zei eerder hier over gehad met jullie, maar er komen natuurlijk nieuwe mensen bij, zo ook Theo van 2 topics naar onder. Ik probeer toch de vragen meer te richten naar mensen die zelf ziek zijn.
Andre