opgegeven

Theo

16-05-2005 00:25

Hallo Forum,
Wij hebben heel slecht nieuws gekregen aangaande mijn levensverwachting. Bij mij is maag en buikkanker geconstateerd “na de nodige gangen van huisarts ziekenhuis e.t.c.” Helaas is de levensverwachting 1 maand tot 1 jaar. Hier zijn wij als gezin behoorlijk door aangeslagen. Gelukkig kan ik er met iedereen heel eerlijk en open over praten en ben ik al bepaalde dingen aan het regelen zodat ik de tijd die me dan nog rest in rust en genieten van mijn gezin naaste famillie en goede vrienden en kenissen kan doorbrengen.Ik begin a.s. dinsdag aan mijn 1e chemo kuur omdat ik verder toch geen keus heb en hoop daardoor de zaak nog wat te kunnen rekken. In oktober wordt ik voor het eerst opa van mijn zoon die in Engeland werkt en woont. Boos ben ik niet wel teleurgesteld en machteloos maar ik probeer alles zelf in regie te houden zolang het nog kan.
Ik lees hier ook dat ik niet de enige ben die zo'n lot beschoren is maar denk wel eens waarom ik en waarom nu al ik ben pas 49 jaar en wil nog zoveel doen met m'n leven maar alles staat nu op z'n kop en de plannen kunnen overboord.
Ik heb zelf via mijn werk een muziekstichting vele mensen een blije middag en avond proberen te geven maar nu kan dat niet meer en gaat het kaarsje langzaam uit…
Theo een lieve vrouw en 3 kinderen met aanhang achterlatend in de toekomst.
www.muziekske.nl
Emma

16-05-2005 01:02

Hoi Theo,
Gatver wat een rotnieuws, maar wat knap hoe je het toch kan opschrijven!
Ik weet niet zo goed hoe ik moet reageren op zulk nieuws…
Toen wij hoorden dat ze niks meer voor mijn vader konden doen, alles stort in. Natuurlijk was mijn vader ook echt niet blij maar maakte zich vooral (net als jij volgens mij) druk om ons. Hij zei; als het zover is is het voor mij niet meer erg waar ik heen ga is het alleen maar beter maar jullie blijven achter met het verdriet en het gemis.
Mijn vader heeft er toen regelmatig met ons over gesproken en ik merk nu, nu hij er niet meer is, dat dat mij heel veel kracht geeft. Ik weet hoe hij dacht en wat hij voelde.
Ook hoop ik dat je nog een poos van je gezin kunt genieten en leuke dingen kunt doen. Al is het maar een weekendje centerparks ofzo, het is zo waardevol dat je dan nog met zijn allen bij elkaar bent. Ik weet niet hoe jou gezin dat vind maar mijn moeder heeft heel veel foto's gemaakt het laatste jaar. Echt van de stomste dingen. Maar die foto's zijn voor mij nu zo ontzettend belangrijk.
Het is heel raar om je een soort van tips te geven maar misschien heb je er wat aan en kan je zo zelf alvast wat voor je gezin betekenen voor als (hopenlijk over heeeeel lang) je hier niet meer bent. Ik wilde toch mijn ervaringen als dochter van.. je niet onthouden.
Ik wens je heel veel sterkte en kracht toe!
Emma.
sil

16-05-2005 08:59

lieve theo,
wat een moeilijke tijd…
je MOET accepteren want veel tijd is er niet…heel oneerlijk he?
ik wens je heel heel veel sterkte met alles.
wellicht kun je een paar mooie brieven schrijven aan je kleinkinderen zodat zij deze op een dag kunnen lezen en weten dat ze zo welkom waren en geliefd zonder het zelf al te beseffen.
dikke knuf
Linda

16-05-2005 10:12

Beste Theo,
wat ben je sterk!
Zoals je hier dingen opschrijft heb je betreffende je toekomstverwachting al enkele, zeer goede, beslissingen genomen.
Dat vind ik knap. Je bent door alles heen gewoon doorgegaan met het nemen van keuzes zodat je straks rustig kunt genieten van je vrouw en gezin.
Je bent niet bij de pakken neer gaan zitten!
Dat vind ik knap. Ik hoop van ganse harte dat je chemo je niet al te ziek maakt en dat je de kracht kunt blijven vinden om jezelf hier redelijk doorheen te slaan.
Ik hoop ook dat de maximum tijd die je volgens de artsen gegeven is ook echt haalt met een redelijke conditie. Wie weet langer…
Lang genoeg om wat te kunnen genieten van je kleinkind wat er aan zit te komen!
Beste Theo, jij en je vrouw gaan een zware periode tegemoet. Ik wil jullie graag heel veel sterkte, kracht, moed, vertrouwen hoop doorzettingsvermogen en liefde, vooral veel liefde toewensen!
En oja, uit ervaring ook heel veel lachen! Durf te lachen! Vergeet niet te lachen!
Dat is ook zo belangrijk!
Zolang je nog kan en behoefte heb, en anders je vrouw of andere gezinsleden; jullie zijn hier altijd van harte welkom!
Met een digitale knuffel; Linda
ineke wijnstok

16-05-2005 10:52

ben er even stil van van jou bericht
en dat op de vroege ochtend
heb zelf al jaren kanker en nu is het voor de 4 keer teruggekomen
maar elke keer ontspring ik de dans
foeiiiiiiiiiiiiiiiiiie even slikken hoor
maar ik wens jou alle sterkte toe en ook je gezin
dikke knuffel uit arnhem
rakkertje

16-05-2005 14:52

Beste Theo,
Dit is verschrikkelijk nieuws!
Al je toekomstplannen worden zo van tafel geveegd……
Het valt me op dat je een enorme vechtlust hebt!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Hou dit zolang mogelijk vast en doe dat wat je gevoel je ingeeft!
Geniet zoveel mogelijk nog van alle belangrijke dingen om je heen met je gezin en kinderen!
Je zult zien dat er ook veel dingen onbelangrijk worden…..
Ik wens jullie allen heel veel sterkte en nog een hele fijne tijd met elkaar!!!
Dikke knuffel aan jullie allemaal,
Liefs Rakkertje
bien

16-05-2005 17:07

Lieve Theo,
wat een vreselijk nieuws!
Ik ben net als Emma ook een ‘dochter van…’- mijn vader is een maand geleden overleden. Wij wisten pas 3 maanden dat hij kanker had, het ging allemaal heel snel… Wat mij in die tijd vooral opviel was de kracht die mijn vader uitstraalde- en ik lees in jouw bericht dat jij er ook voor gaat knokken. De kracht die mijn vader vertoonde, geeft mij en vooral mijn moeder nog elke dag de moed om door te gaan. Als hij na dat vreselijke nieuws nog elke dag alles eruit haalde wat erin zit, dan doe ik dat ook, elke dag.
Geniet van je gezin. Zet alles aan de kant, want zij zijn nu de enigen die tellen. En maak je niet teveel zorgen over het feit dat je hen achterlaat- de achterblijvers zijn vaak sterker dan je vantevoren zou vermoeden.
Ik weet niet hoe ver je al bent met het uitzoeken van medicatie enzo, verderop in dit pb vind je verhalen over abrikozenpitten- mijn vader heeft daarmee toch zijn resterende tijd kunnen verdubbelen. Ook had hij veel baat bij Iscador, daar kreeg hij enorm veel energie en eetlust van -zodat we nog met hem buiten in de tuin konden zitten, genieten van de zon en de lente…
Doe alles wat je nog kunt, doe wat je hart je ingeeft. En, maar dat is persoonlijk, ik heb er veel baat bij gehad, vertel aan je dierbaren dat je van ze houdt. Die woorden heeft mijn vader op de dag dat hij euthanasie pleegde nog tegen me uitgesproken, en daar ben ik hem eeuwig dankbaar voor.
Verder wens ik je heel veel kracht toe. En wil ik je zeggen dat je best mag huilen. En schelden. Want het is niet eerlijk en je verdient het niet. Maar vergeet niet te lachen. Elke dag heeft ergens nog wel iets moois te bieden. (bijvoorbeeld de groeiende buik van je schoondochter! Het feit dat je zoon vader wordt!)
Heel veel sterkte. Wees ten alle tijden welkom op dit prikbord om je hart te luchten (en misschien vinden je vrouw en kinderen het ook fijn om hier hun hart te luchten, of ervaringen te delen.)
Liefs Bien
sandra

17-05-2005 00:08

Hoi Theo,
Ik had een heel verhaal getypt maar heb het ook weer gewist. Weet niet goed wat ik moet zeggen… Theo, het is goed dat je eerlijk en open over je ziekte bent. Probeer er nog zoveel mogelijk uit te halen.
Heel veel sterkte, voor jou en je familie.
Sandra.
Annemie

17-05-2005 18:25

hoi hoi Theo
Ik reageer omdat ik in het zelfde schuitje zit…………… zelfs met een kleinkind dat in oktober geboren is en zo als je ziet ik ben er nog.
Ik word nooit meer beter maar het staat stil al een jaar,ik had zelfs een dwarsleasy en na een lange weg loop weer.Als je meer wilt lezen erover hier mijn site , wilde je hiermee ff laten weten dat er soms ook wondertjes bestaan.
Sterkte Annemie
http://www.members.lycos.nl/anne49/
hetty

22-05-2005 11:21

Theo,
Allereerst wil ik mijn bewondering uitspreken voor het feit dat je je verhaal hebt gepubliceerd.
Uiteraard hoop ik voor jou en je familie dat er nog een kans is, maar ja, ook ik weet inmiddels wat een k…ziekte het is.
Ik heb mijn broer 19 augustus verloren. Circa een week voor de geboorte van zijn zoon kreeg hij te horen dat hij nierkanker had. Dat was eind maart 2003. De wijze waarop hij met zijn ziekte omging is niet te beschrijven Het is hem nog gelukt om een levensverzekering af te sluiten. Die zou uitkeren als hij na 1 september 2004 kwam te overlijden. Het is hem niet gelukt. Hij wilde dit realiseren omdat hij de mensen die achter zouden blijven goed wilde verzorgen. Ons maakte het niets uit. We wilden hem niet langer zien lijden, want dat was het, hij leed.
Wat mij ertoe bracht om te reageren op dit forum? Ook mijn broer heeft zijn verhaal verteld, ik kwam daar toevallig achter omdat ik veel sites over kanker bezoek. Daar ontdekte ik dat hij zijn eigen verhaal heeft verteld. Voor zo'n binnenvetter als mijn broer was, vond ik dit echt bijzonder.
In het beginstadium heeft het ziekenhuis nog geprobeerd een poging tot genezing te doen met stamceltransplantatie. Ik, als zijn zus, was het beste alternatief. 1 op 4 kans dat mijn stamcellen zouden matchen, maar helaas.
Genoeg over mijn sores, het enige wat ik je wil zeggen: praten, praten, praten.
Met je gezin, familie en lieve vrienden.
Dat maakt het voor hen, die achterblijven, niet makkelijker maar wel iets beter te verwerken.
Verder schieten woorden te kort.
Hetty

opgegeven

Theo

Emma

sil

Linda

ineke wijnstok

rakkertje

bien

sandra

Annemie

hetty