Mams - kanker - kanker.startpagina.nl

Op 18 maart na een aantal onderzoeken is bij mijn moeder darmkanker geconstateerd, 3 tumoren zeiden ze. 18 april zou ze worden geopereerd en dat is ook gebeurd. Verder dan het aanleggen van een stoma is het niet gekomen, maw, een open-dicht, slecht nieuws. Het stoma is aangelegd om een brug te leggen opdat ze toch ontlasting kan krijgen, anders was het blijkbaar snel afgelopen. Nu 15 mei, is ze alweer 12 dagen thuis na een goed operatief herstel. Het slechte nieuws is als een bom ingeslagen. Mijn moeder, 57 jaar oud, noooooit wat ernstigs gehad. Geen medicijnen, geen alcohol, 17 jaar niet meer rokend. GEZOND zou je dus zeggen. Dan ineens is het helemaal mis. Mis, terwijl je samen praat, doet, beleefd en dan regelmatig samen naar mn moeders buik kijkend en dan zo machteloos bent dat je niets kunt doen. Haar hele lichaam is verder prima, geen uitzaaiingen in omliggende organen, helemaal niets. Voor mij is het onbegrijpelijk dat ze niets voor haar hebben kunnen doen tijdens die operatie (muv haar stoma dan). De risico's waren te groot, wat zijn te grote risico's?? Hier gaan we overigens wel op terugkomen met de behandelend arts, ik bemerk bij mezelf dat dit gedeelte erg aan mij knaagt en ik bespreek dit dan ook met mijn moeder, die ook steeds meer vraagtekens krijgt. Ik stel mezelf de vraag of ik niet graag vals hoop koester en natuurlijk hoop ik. Aan de andere kant staan we er als familie ook heel realistisch in en zijn we in staat hoe goed dat dan ook kan te accepteren dat dit het einde is binnen een aanzienlijke tijd voor mijn moeder. Ik kan het nu niet accepteren als we het hierbij zouden laten. Secund opinion is aan de orde geweest, maar door een malle molen gaan terwijl je misschien niet lang meer te leven hebt is ook zo wat. Vele twijfels, maar wel de behoefte om te knokken voor haar, voor mezelf. Volgende week heeft m'n moeder een controle-afspraak bij de arts en dan gaan we ons goed voorbereiden met de nodige vragen. Ik beleef wel de angst dat de arts dan blijft hameren op een palliatief beleid en we zo van de tafel geveegd worden. De arts is een hele schappelijke man hoor, maar ik heb niet zoveel vertrouwen in de reguliere zorg. We zullen zien. Ik voelde in ieder geval de behoefte om dit van me af te schrijven en wat meer rust in mezelf te creeren.

Groetjes Katinka

Beste Katinka,

mijn verhaal staat hier ook op het pb. Mijn vader had ook darmkanker.

Na de eerste keer dat het bij hem gecontateerd werd is hij geopereerd en is de tumor succesvol weggehaalt. Zonder stoma, gelukkig voor hem.

De plaatsing van een evt. stoma zou pas definitief zijn tijdens de operatie.

Mijn vader is volledig hersteld en met een dieet heeft hij nog 5 jaar geleeft.

Toen was de kanker terug, helaas deze keer fataal en mijn vader heeft de strijd verloren op 2 februari van dit jaar.

Ik zeg er wel bij dat hij al 78 was en is geworden en al 15 jaar hartpatiÃƒÂ«nt, hij had dan ook alles tegen om deze slopende vorm van kanker weer terug te krijgen.

Ik hoop van harte dat jou moeder volledig zal herstellen en wie weet is de stoma niet voor altijd! Dat kan ook nog, al weer ik natuurlijk niet de situatie bij jou moeder. Of die mogelijkheid er nog is, leven zonder een stoma.

Ik wens je veel sterkte, vertrouwen ÃƒÂ©n succes met je moeder en met je gevoelens hierover. En ik hoop van ganser harte dat jij je moeder nog lang bij je kunt houden!

Veel liefs en een knuf; Linda