Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Louise
Vrijdag hebben we mijn moeder naar een hospice gebracht, het ging thuis niet meer, ze wordt steeds zieker en zieker en voor met name mijn vader werd het enorm zwaar om haar te verzorgen. Alles doet haar pijn en daardoor ben je zo bang om haar aan te raken als je haar moet verzorgen. We waren alleen nog maar bezig met haar eten/drinken, medicijnen geven, op de po-stoel en er weer af en na zo'n handeling is ze zo moe en versleten dat er geen gesprek meer mogelijk is. Daarom hebben we besloten om haar naar een hospice te brengen, zelf wilde ze ook graag en wij hopen dat we hierdoor nog een beetje waardevolle tijd met haar kunnen krijgen. Het personeel daar neemt nu de zorg van de medicijnen over en ze hebben een katheter aangesloten en ze gaan proberen haar pijn te bestrijden. Ze is ook al helemaal geel van die lever die helemaal vol zit met kanker.
Mijn vader heeft zo'n verdriet en mijn moeder kan zo lelijk tegen hem doen, niets wat hij doet is goed, nou hoop ik dat dat nu verandert zodat ze nog een beetje fijne tijd samen kunnen hebben. Die kanker beheerst alles, logisch natuurlijk, maar af en toe zou ik haar wel door kunnen schudden en zeggen: hè, wij zijn er ook nog, dit is onze laatste tijd samen, laat het niet alleen maar negatief zijn!
Het is zwaar, heel zwaar allemaal. De afgelopen week heb ik zo druk gehad met alles regelen zodat ze opgenomen kon worden en nu ben ik moe, maar ja dan heb je ook nog 2 kinderen rondlopen die je nodig hebben! De jongste is weer begonnen met broekplassen en de oudste is gewoon dwars.
Maar goed een paar nachten goed slapen en hier alles van je af schrijven en dan kunnen we er weer tegenaan. Want er komen nog veel moeilijker tijden, elke keer neem je al een beetje afscheid, zoals met moederdag. Ze was er wel maar eigenlijk ook al niet meer want ze lag de hele dag te slapen, ze heeft niets gezegd en nauwelijks naar ons of ons bloemetje gekeken.
Vrijdag ging ze in de ambulance en dan weet je dat ze nooit meer thuis komt, dus neem je weer een beetje afscheid en toen ik gisteren naar haar keek en ze zag er slecht uit en zo moe en geel toen dacht ik het grote afscheid komt er snel aan.
