ben ik weer ns...

bien

13-05-2005 00:00

Hoi allemaal, daar ben ik weer eventjes, even van me af typen…
De laatste paar dagen voel ik me steeds minder een zombie, en steeds meer heel erg verdrietig. Loop voortdurend met een brok in mijn keel, maar huilen lukt niet. Ik zag foto's bij mijn broer die hij genomen had in één van mijn vaders laatste dagen en ik dacht: ‘Wat was die man ziek… wat moet hij verschrikkelijk hebben geleden. En wat was hij sterk, dat hij tot het einde toe zo heft geknokt…’ en daar ging ik… huilen,huilen,huilen. En dan is het weer op, zijn er geen tranen meer en loop ik weer met een brok in mijn keel. En hoofdpijn, niet-aflatend, altijd aanwezige hoofdpijn…
Sorrie hoor, voor mijn gezeur. Heb het geloof ik nu toch eindelijk een beetje door, wat er de afgelopen 3 maanden eigenlijk allemaal is gebeurd. Maar het echt bevatten lukt nog steeds niet…
rakkertje

13-05-2005 08:11

Hoi Bien,
Fijn weer iets van jou te vernemen.
Ik herken heel goed hoe je je nu voelt…..
De eerste tijd leef je in een soort roes,maar als dan de harde werkelijkheid door begint te dringen is je gevoel moeilijk te omschrijven…..
Wat voel je je dan verschrikkelijk……….
Ik zit er zelf ook nog middenin en probeer die gevoelens zoveel mogelijk
te onderdrukken,tot zover dat lukt..
Is denk ik niet goed , maar het is wel zo'n ongelooflijk pijnlijk gevoel als ik ze toelaat….
Maar goed….
Ik wens je heel veel sterkte meid!
liefs en knuffel van Rakkertje
sandra

13-05-2005 10:08

Hoi Bien,
Is absoluut geen gezeur hoor. Ik denk dat veel mensen dit gevoel wel kunnen herkennen. Het is ook allemaal nog zo kort geleden….
Heel veel sterkte…
Liefs,
Sandra.
Linda

13-05-2005 10:51

Lieve Bien,
lekker er uit gooien meissie!
Ik herken veel van je woorden. je maakt alles zo van dichtbij mee en denkt dat je het allemaal bewust meeneemt.
Totdat de druk van de ketel is en dan ineens realiseer je je in wat voor roes je dit allemaal beleeft hebt.
Maar dat geeft niet Bien, ik zie het bij mezelf als mijn overlevingsdrang die toen de overhand heeft genomen.
Zodat je dingen kunt doen, zeggen, laten, regelen, dat je kunt blijven helder nadenken etc. etc.
En nu mag je huilen, gooi het er maar uit. Laat je lichaam maar weer even levelen met je geest en het “normale” evenwicht vinden.
Ik wens je veel sterke momenten Bien, maar ook de momenten van rouw en verdriet want ÃƒÂ³ÃƒÂ³k dat is belangrijk!
Laat het maar over je heen komen.
Dikke knuffel met kus, Linda
Emma

16-05-2005 01:08

Lieve Bien,
Je mag verdrietig zijn hoor! Het zou niet goed zijn als je het niet had toch?!
En het is nu nog maar kort geleden, maar al is het lang geleden, dan nog mag en kan je iemand heel erg missen en verdrietig zijn. Mijn vader is een half jaar geleden overleden, en ik vind het raar dat ik erg weinig huil, maar als ik huil…! En weet je iedereen verwerkt zijn verdriet op zijn eigen manier en jij doet het lekker zo!
Heel veel sterkte, meid!
Emma.

ben ik weer ns...

bien

rakkertje

sandra

Linda

Emma