Met mijn moeder gaat het momenteel bijzonder goed. Na pasen is zij begonnen met de abrikozenpitten, 4 per uur, en zij is zoveel opgeknapt! Ze heeft energie, ze gaat zelfs een half uur op de fiets haar moeder bezoeken in het verzorgingstehuis, heeft kleur op haar wangen.Echt ongeloofelijk. Nu hadden ze haar een jaar geleden nog maar maximaal 4 maanden gegeven en kijk, ze is er nu beter aan toe als een jaar geleden! Nu is het bijna meivakantie voor de kinderen en tja hier komt het, wij gaan op vakantie….en ik voel mij toch schuldig. We gaan 9 dagen weg, naar Isla Margarita, we hebben gisteren geboekt……last minute omdat het nu goed met haar gaat maar toch……. Ik ben verleden week naar de begrafenis van mijn buurjongen (van pas 18) geweest (ook kanker) en toen dacht ik toch ook even aan mijn eigen leven met mijn kinderen. Hoe hard het ook is, je moet zelf ook genieten van alles wat je dierbaar is want wij zijn allemaal maar mensen van een dag. Toch voel ik mij schuldig om op vakantie te gaan want stel dat het mis gaat??? dan zit ik toch zover weg? De zomervakantie blijven wij thuis, de prijzen zijn nu gunstiger……afijn de voor en tegens zet ik de hele tijd naast elkaar om mijzelf te verantwoorden. Wie herkent dit ook? Ik wil n.l. met mijn eigen kids ook een leuke tijd, maar er ook constant voor haar zijn……..het gaat niet altijd samen……., tja………..
groetjes amanda