Hallo Remco,
ten eerste gecondoleerd met het onverwachte verlies van je vader.
Ik hoop oprecht dat jij en je moeder samen nog mooie herinneringen kunnen maken.
Mijn vader is op 2 februari 2005 ook overleden aan de gevolgen van kanker.
Ik heb toen een poos, samen met mijn broer mijn moeder opgevangen.
Omdat ik in Amsterdam woon en mijn moeder in Den Haag en ik fulltime werk heb ik zelf zorgverlof opgenomen. Daarmee behoudt je een deel (in %) van je loon en behoudt je ook je vakantiedagen, maar ben je voor bepaalde, afgesproken tijd met betaald verlof.
Als het goed is en als je een goede baan hebt staat dit allemaal in je CAO.
Dus even je CAO-boekje erbij pakken.
Als je voor deze vorm van tijd nemen kiest moet je wel goed overleggen met je werkgever want die mag in principe bepalen hoelang en wanneer je vrij mag en kunt zijn.
Als je een beetje werkgever met karakter hebt zal dat geen probleem zijn maar als je een baan hebt waarbij je eigenlijk vrij onmisbaar bent kan en mag een werkgever van je eisen dat je op een bepaalde dag moet komen werken. Ook als jij daar op dat moment even geen tijd of zin in hebt.
Persoonlijk had ik mazzel, mijn collega's hebben allemaal een dag voor mij ingevallen en daar ben ik ze tot op de dag van vandaag erg dankbaar voor.
Maar in ieder geval; mijn tip; Lees goed de voorwaarden in je CAO-boekje en mocht je voor zorgverlof kiezen spreek dan goed de afspraken af met je werkgever voordat jullie allebei voor teleurstellingen staan.
Ik hoop dat je wat aan mijn tip hebt, ik heb zelf niet verder hoeven zoeken naar een andere optie dus eerlijk gezegd weet ik ook geen andere.
Ik wil je verder graag veel liefde, vertrouwen, mooie momenten en kracht wensen voor de komende periode.
Probeer alles zoveel mogelijk intens te beleven. Dat is moeilijk want voor je het weet zit je in een roes. Probeer waar mogelijk ook rust voor jezelf te nemen dan spaar je je krachten en kan je energie behouden voor de momenten waar je die het hardst nodig hebt.
Durf ook te lachen om bepaalde dingen met je moeder. Alles wat je nu met haar beleeft zijn herinneringen voor jou voor later.
Mijn familie en ik hebben samen met mijn vader ook kunnen lachen om bepaalde dingen en het is heel blasé maar het is echt waar; het maakt het allemaal wat draaglijker. Het zal niet je verdriet wegnemen maar wel een glimlach op je gezicht brengen als je het even moeilijk hebt.
En als je het nodig hebt ben je altijd welkom op dit prikbord.
Kun je alles van je afschrijven en ik kan uit ervaring zeggen; je krijgt veel positieve feedback. Iets waar je wat mee kunt of iets wat je troost.
Veel succes met kiezen wat je gaat doen, maar ik denk dat het je wel zal lukken want op een gegeven moment krijg je vanzelf een ingeving je hartje ingeschoten en als dat goed voelt zal je dat waarschijnlijk wel doen…
Groetjes en sterkte, Linda
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
