mijn moeder

Louise

18-03-2005 13:48

Bij mijn moeder is net geconstateerd dat zij kanker in de alvleesklier heeft met uitzaaiingen in de lever en milt. Het eerste wat de artsen zagen was de afwijkingen in de lever, dat bleken na ct-scan en biopsie uitzaaiingen te zijn. Toen gingen ze op zoek naar de bron, op zoek naar organen die nog behandeld konden worden met chemo-kuren. Maar helaas bleek al snel dat de bron in de alvleesklier zat, dus is behandeling niet meer mogelijk. Men spreekt over maanden wat ze nog te leven heeft. Mijn wereld, mijn leven staat compleet op zijn kop. Ze is 63, veels te jong nog. Ik heb het gevoel of ik 5 weken geleden in een achtbaan ben gestapt en die houdt niet meer op met rijden. Ik moest het van de week aan mijn oma gaan vertellen, mijn moeders moeder dus, die is 92 jaar. Nog helemaal gezond en helder van geest. En dan daarna aan mijn dochtertje van 9 jaar! Emotioneel is dat zo zwaar…Ik heb nog een zoontje van 3 maar die beseft het allemaal niet zo. Ik heb goede en slechte dagen en vandaag is een slechte! Volgende week komt ze naar huis, dus ik stort me maar in de voorbereidingen voor haar thuiskomst. Maar wat is dit zwaar, ik heb het gevoel alsof ik helemaal leeg van binnen ben. Maar morgen zal ik wel weer een goede dag hebben en dan kan ik weer alles aan. En voor alles wil ik nog genieten van haar de korte tijd die ons nog gegeven is.
Linda

18-03-2005 15:08

He Louise,
Jeetje wat heftig allemaal zeg! In de eerste instantie wil ik je daarom heel erg veel kracht en sterkte wensen.
Ten tweede; Denk je ook aan jezelf, zeker nu dat je moeder nog niet bij je thuis is.
Neem veel rust voordat deze “rollercoaster” verder rijdt!
En als laatste; probeer ook te genieten van elkaar en van bepaalde momenten tussen alle hectiek door.
Dat is heel belangrijk, dat zul je later zeker beseffen!
Mijn verhaal staat verder terug op dit pb, dus als je wilt kun je het lezen en er misschien wat uit halen voor jezelf.
Veel sterkte Louise en laat nog even wat van je horen zo nu en dan, misschien kunnen we hier met zijn allen jou steunen met tips of gewoon door er te zijn!
Veel liefs met een groet; Linda
Emma

18-03-2005 22:38

Hoi Louise,
Wat maak je nu een herftige periode door, van de ene op de andere dag stort gewoon je wereld compleet in!
Je bent bij ons altijd welkom op het PB en ik wens je heel veel sterkte en kracht toe in de komende (toch ook hopelijk een mooie) tijd.
Liefs, Emma.
Louise

19-03-2005 07:47

dank jullie wel voor jullie lieve reacties, doet me goed. Mijn moeder komt niet bij mij thuis maar gaat naar haar eigen huis bij mijn vader en broertje van 24 jaar die nog thuis woont. Maar heel veel van het organiseren komt op mij neer omdat mijn vader dat allemaal niet aan kan. En bovendien vind ik wel fijn om bezig te zijn en de dingen een beetje onder controle te houden. Dat vind ik het moeilijke van dit alles, dit overkomt je, je hebt dit niet onder controle. Loslaten moet je, op alle vlakken.
Ik zorg inderdaad wel goed voor mijn rust, ga op tijd naar bed, want als ik eenmaal wakker ben dan slaap ik niet meer, dus probeer ik zoveel mogelijk uurtjes te pakken.
Linda, ik ben zelf half Moluks-half Nederlands, dus ik ken het begrip de 40e dag.
Ik zag jouw verhaal op het PB en het raakte me.
Ik blijf zeker terugkomen op dit PB want het is lekker om even van je af te schrijven en dan steun van lotgenoten te ondervinden.
Groetjes,
Louise.
Linda

19-03-2005 10:28

HÃƒÂ© Louise,
fijn dat je wat van je liet horen. Ik hoop dat net als bij ons jou familie elkaar zal ondersteunen en aflossen in het zorgen voor je moeder.
Het heeft mijn moeder, broer en mijzelf erg goed gedaan om te weten dat we ook op andere mensen konden leunen. De wetenschap dat het alleen maar kÃƒÂ¡n, is al een steun. En mijn broer en ik wilden er graag zijn voor onze moeder maar soms wordt het je zelf ook allemaal teveel en dan is het heel fijn als er nog meer familieleden in de buurt zijn die jou even kunnen “aflossen”.
Veel kracht en tot gauw!
Liefs en een groet, Linda
carla

19-03-2005 17:31

hallo louise.
ik wil je de komende tijd jouw en je familie veel sterkte toewensen.
groetjes carla11
Sandra

19-03-2005 23:39

Triest om te horen dat je moeder niet meer te behandelen is. Mijn moeder is 29 september 2004 overleden aan alvleesklierkanker. Bij mijn moeder dachten ze dat het op tijd ontdekt was en zij is daarom ook 2x geopereerd. Helaas waren er al uitzaaiÃƒÂ¯ngen en hebben de operaties geen nut gehad. Mijn moeder kreeg te horen dat ze nog maximaal een jaar te leven had en dat is uiteindelijk ruim anderhalf jaar geworden. Mijn moeder is 62 geworden.
Wat je zegt over het idee dat je in een achtbaan bent gestapt is heel herkenbaar hoor. Je wilt overal bij zijn en zoveel mogelijk regelen. Ik kan alleen maar zeggen, ga op je gevoel af, doe waarvan je denkt dat je het moet doen. Naderhand kan dat je nog een beetje troost bieden. Wat mij ook erg heeft geholpen is dit prikbord, je kan dan even al je gevoelens en frustraties van je afschrijven en er is altijd wel iemand die reageert. Ik wil je heel veel sterkte wensen en als er dingen zijn die je wilt weten kan je ze altijd vragen.
Sterkte!
Sandra.
bien

23-03-2005 17:04

Bij mijn vader is 8 weken geleden geconstateerd dat hij uitzaaiingen heeft in izjn lever. Hij ligt inmiddels al weken in bed en hij heeft nog maar heel kort te gaan. hij wordt geel, mager en heeft totaal geen kracht meer in zijn lijf. De pijn om die grote sterke vent zo te zien aftakelen, pas 57, is onbeschrijflijk. En het idee dat hij mijn kinderen ooit zal ontmoeten… Ik leef heel erg met je mee, misschien dat wel dmv dit prikbord elkaar af en toe een hart onder de riem kunnen steken.
Liefs Bieneke
Louise

26-03-2005 13:56

Mijn moeder is thuis sinds woensdag, ze is met de ambulance naar huis gekomen. Ik ben met haar meegegaan vanuit het ziekenhuis, mijn vader en broer waren thuis om haar op te wachten. Ik reed achter de ambulance aan en toen we de straat inreden, dat vond ik zo moeilijk. Je brengt haar dan thuis voor de laatste fase! Ze is wel blij dat ze nu thuis is, zag er erg tegenop, was bang om uit het ziekenhuis weg te gaan maar nu vind ze het fijn om in haar eigen omgeving te zijn. Ze gaat wel hard achteruit vind ik, ze ligt alleen nog maar. Aan het begin van de week zat ze nog wel rechtop in bed, maar nu niet meer. Ze wordt ook steeds magerder en heeft zo'n grauwe kleur. Ik kwam er gister vandaan met een echt rotgevoel, zo'n gevoel dat het niet zo lang meer gaat duren. Misschien heb ik het wel mis, maar mijn intuitie zegt dat we nog maar een paar weken hebben.
Mijn vader is sinds haar thuiskomst ook helemaal dwars aan het zijn, hij wil haar verzorgen, hij is haar man en wij mogen niets doen. Hij draait nu langzaam bij maar het is moelijk allemaal. Hij zit nog steeds in de fase van: ik kan het niet geloven, waarom krijgt ze dit, ze heeft dit niet verdiend. Wij zijn verder in het proces, mijn moeder voorop, zij zegt het is nu eenmaal zo en we moeten proberen nog van elkaar te genieten de tijd die ons gegeven is. Maar mijn vader blijft een beetje achter bij ons. Mijn man heeft de kinderen mee genomen voor een paar uurtjes zodat ik even alleen ben, even rust in mijn hoofd krijgen. Ben blij met dit prikbord, lekker van je af schrijven.
Groetjes,
Louise.
Linda

26-03-2005 19:12

Lieve Louise,
ik vind het zÃƒÂ³ knap van jou en je vader dat jullie dit voor haar doen!
Ik weet hoe moeilijk het laatste gedeelte is. Mijn vader wilde niet meer naar huis om mijn moeder te ontzien. Zo doet iedereen het op zijn/haar manier.
Geef je vader maar een beetje de ruimte, dat heeft hij nodig.
Je mag ook best tegen hem zeggen dat jij die ruimte ÃƒÂ³ÃƒÂ³k nodig hebt.
Het is ook jouw moeder.
Jullie moeten dit proberen samen te doen, mÃƒÂ©t je moeder!
Ze heeft gelijk, probeer alles zo intens mogelijk te beleven in de tijd die jullie nog gegeven is. Huil, lach, praat met elkaar.
Nu kan het nog, dan kan je later zeggen; “Zo heb ik het gedaan en zo was het, ik zou het nooit anders doen” Zorg ervoor dat het een ervaring wordt die niemand je meer kan afnemen. Waar je samen met je vader op terug kan kijken en er vrede mee kan hebben.
Ik wens je zÃƒÂ³ veel succes, liefde, kracht en vertrouwen toe Lieve Louise, en deel dat met je familie!
Veel liefs en een knuf, Linda

mijn moeder

Louise

Linda

Emma

Louise

Linda

carla

Sandra

bien

Louise

Linda