Hoi allemaal,

Will even iets kwijt. Heb zelf 4 jaar geleden toen ik 34 was borstkanker gehad waarbij beide borsten zijn geamputeerd. Was op dat moment een alleenstaande moeder van 4 jaar. Het voordeel van zo'n klein meiske om je heen is dat je door moet. Goeie afspreaken met mijn baas gemaakt over de tijden die ik wilde werken. Tussen de gemo's gewerkt en daar buiten door mijn vriendinnen ongelooflijk ondersteund. Nu 4 jaar later en ik al weer voor me gevoel een leven verder ben blijf ik me verbazen over de truttigheid van allerlei instanties.

Bijvoorbeeld dat ik geen begrafenis polis kan afsluiten. Of dat mijn hele dooppeceel gelicht is bij het kopen van mijn nieuwe huis. Volgens mij weet iedereen bij de bank nu wat ik heb gehad en hoe ver ik ben. Kan er zo boos en verdrietig over worden. Wil het graag achter me laten maar waarom wil de rest van de wereld dat niet.

Even me hart gelucht.

Groetjes en veel sterkte voor iedereen.

Yolanda