laatste wens.....

louise

16-03-2005 19:45

hallo allemaal.
de laatste wens van mijn vader is in vervulling gegaan!!!!!!
op 11 mrt, was het dan zover, met zn allen in de auto opweg naar st oedenrode, naar de testbaan van daf,
mijn vaders vrachtwagen stond al klaar, en hij mocht 2 uur lang rijden daar, proeven doen etc.
mijn vader stapte in starte de auto en reed weg. hij stopte weer en stak zijn duim op naar mij, toeterde en reed verder…………………..en toen moest ik janken natuurlijk. het is onbeschrijfelijk wat je dan voelt. het is zo'n vertrouwd gezicht om hem te zien zitten in zn vrachtwagen, maar tevens weet ik ook dat dat de laatste keer zou zijn dat ik het zou zien…….hij zal nooit meer rijden. dit was echt een afscheidsrit.
maar..we hebben er erg van genoten, alleen al dat koppie van hem, wat zoveel vreugde uitstraalde, deed mij geweldig goed. hij bleef maar tegen ons zeggen dat hij een fantastische dag had, en blij was dat hij het gedaan heeft.
na deze waanzinnige dag, gaat het heel slecht met mn vader, het lijkt wel of hij iedere dag heel hard achteruit gaat, ben best heel bang op het moment, iedere keer als de telefoon gaat slaat mn hart over, en durf ik haast niet op te nemen.
ik weet dat mn vader zal sterven aan deze ziekte, en toch kan ik het niet aanvaarden, zeker als ik zie hoeveel pijn hij nu heeft………het is zo vreselijk mens-onerend
groetjes louise
Linda

16-03-2005 20:31

Lieve Louise,
ik vind het zo vreselijk voor je als je dit zo vertelt.
Ik kan je er niet bij helpen maar ik kan je uit eigen ervaring wel een hand toereiken misschien;
Vergeet dat moment dat hij stopte en zijn duim opstak naar jou nÃƒÂ³ÃƒÂ³it meer! Vergeet nooit meer over hoe geweldig hij deze dag vond!
Vergeet nooit meer dat hij er maar niet over uitgepraat raakte!
Vergeet nooit meer de mooie momenten die je nÃƒÂº nÃƒÂ³g kunt beleven met je vader!
En geniet daar intens van, wees je bewust van het moment. Schrijf het desnoods op in een dagboek.
Ik heb dat ook gedaan. Het begon als een praktisch schrift waarin ik alles bijhield wat er gebeurde op een dag en welke arts we hadden gesproken en wat voor afspraken er gemaakt waren omtrent mijn vader.
Zodat we niets konden vergeten.
Uiteindelijk ben ik zelf, omdat ik toch degene was die het bijhield, al mijn eigen gevoelens erbij gaan zetten.
Ik heb gemerkt dat het mij erg geholpen heeft na het overlijden van mijn vader.
Ik kon alles nog teruglezen, ook de momenten die ik achteraf gezien in een roes beleeft heb.
Nooit meer vergeten Louise, ik hoop dat het iets voor je kan zijn!
En lekker veel huilen, dat heb ik ook al eens eerder gezegd op dit pb;
Met huilen doe je niemand kwaad, en misschien lucht het je, voor het moment, even op zodat je er weer eventjes tegen kan!
Heel veel sterkte Louise!
Liefs met een groet; Linda
louise

16-03-2005 20:50

lieve linda.
bedankt voor je lieve woorden heb daar zeker steun aan.
mijn man heeft bij mn vader in de vrachtwagen gezeten en alles gefilmd!!!
het is heel fijn om dat terug te zien, en ben blij dat ik die mooie herinnering kan blijven zien.
het klinkt misschien heel raar, maar mijn vader ziet er nu heel anders uit dan vroeger, logisch natuurlijk, maar toch….als ik nu aan vroeger denk weet ik eigenlijk niet meer hoe hij er toen uit zag, dan moet ik echt heel goed nadenken, en dan langzaam komt dat beeld in mn hoofd. ik kijk de laatste tijd veel naar mn trouwfilm, om toch dat beeld van hem niet kwijt te raken. wij zijn 5 maanden geleden getrouwd, en twee weken na onze datum, kregen we dit vreselijke nieuws te horen.
dus je begrijpt wel hoe blij ik ben dat we juist toen getrouwd zijn, dat hij er bij was, en nog niets wist van zijn ziekte.
nogmaals bedankt voor je lieve woorden
groetjes louise
Emma

16-03-2005 22:09

Lieve Louise,
Wat hebben jullie een mooie dag gehad! Wat fantastisch voor je vader dat hij dit met jullie heeft kunnen delen. En wie weet wat voor mooie momentjes er nog gaan komen?! Gelukkig kunnen we niet in de toekomst kijken en helaas weten jullie wel dat de toekomst voor jullie heel beangstigend is. Probeer toch te genieten van je vader en van alle dingen die je zelf doet want daar geniet je vader weer zo van.
Heel veel sterkte voor de toekomst en wat er ook gaat gebeuren, je kunt het echt wel!
Liefs,
Emma.
louise

16-03-2005 22:35

hoi emma.
ja ben ook blij dat we zo hebben kunnen genieten van en met elkaar.
ben echt bang dat er niet veel toekomst meer is, de pijn komt ook door de morfine heen, ja en tuurlijk dan kun je voor zwaardere gaan, maar mijn vader heeft zoiets ja dag, nog meer troep in mn lichaam. ik heb al teveel. t is erg om te zeggen maar hij ziet er gewoon niet uit. heel zn mond hangt scheef, kan amper praten omdat zn tong voor een deel verlamd is.enz enz enz. pffffffffff dit is echt niet leuk meer.
ik wil mn vader voor geen goud kwijt, maar als ik hem dan zo zie lijden, dan denk ik echt stilletjes bij mezelf
ga maar, t is nu genoeg geweest, je hebt nu pijn genoeg gehad.
groetjes louise
Linda

16-03-2005 23:30

Weet je Louise, ik dacht dat ook bij mijn vader; “Ga maar, het is mooi geweest zo.”
Je bent niet de enige en het is iets wat je echt wel denken mag.
Groetjes, Linda
Emma

18-03-2005 22:45

Lieve Louise,
Bij mijn vader ging de laatste ‘fase’ heel snel, in een dag. Ik had nooit verwacht dat ik het zou denken maar op het moment voordat hij stierf dacht ik echt uit de grond van mijn hart; ‘asjeblieft laat hem NU gaan, het is genoeg geweest’. Nou als iemand mij van tevoren had gezegd had dat ik dat ooit zou denken aan mijn vaders bed had ik hem vierkant uitgelachen! Maar op een gegeven moment is het echt genoeg geweest, dan heeft hij genoeg gevochten en geleden.
Ik hoop echt voor jullie dan het op een ‘mooie’ manier zal zijn waar jullie allemaal vrede mee kunnen hebben. (wat klinkt dat toch stom, HOE kan je in hemelsnaam vrede hebben met het sterven van een geliefde maar toch, het kan een beetje…)
Heel, heel veel sterkte en kracht!
Liefs, Emma.

laatste wens.....

louise

Linda

louise

Emma

louise

Linda

Emma