40 dagen later...

  • Linda

    Hallo allemaal,

    hier even een berichtje van mij.

    Vandaag is het 40 dagen geleden dat mijn vader is overleden aan de gevolgen van darmkanker. (voor mensen die hier nog niet waren geweest; lees eerdere berichten van mij op dit prikbord)

    Ik kom uit een Indonesische familie en vandaag komt de hele familie samen bij mijn ouderlijk huis om mijn vader gezamenlijk te herdenken en om zo de rouwperiode af te sluiten.

    Indonesisch betkent ook eten en ook wij zitten vanavond daarom met zijn allen aan een uitgebreide rijsttafel! Mijn vader was ook een lekkerbek;-) dus het is helemaal in de gedachte van hem. Het gaat nu best goed met mij. Ik kan er redelijk goed mee omgaan. So far so good zal ik maar zeggen!

    Ik vroeg me af hoe het met sommige anderen op dit prikbord vergaat.

    Van Andre weet ik al weer dat het nu redelijk gaat met zijn vader, maar hoe is het met Rakkertje, Assie en Emma?!

    Hoe is het nu met jullie?!

    Ik hoop dat jullie het allemaal nog een beetje trekken!

    Veel liefs en sterkte, Linda

  • rakkertje

    Hoi Linda,

    Ben blij weer wat van je te horen.

    Ook ben ik blij dat het best redelijk met je gaat.

    Wat een goede traditie vind ik dat bij jullie…..Een rouwperiode afsluiten in het ouderlijkhuis…..Met een rijsttafel…..Goh ik had hier nog nooit van gehoord,maar

    vind het wel goed.Op die manier leef je toch meer met elkaar denk ik…

    Ik wens je daarom vandaag een ongelooflijk mooie dag!!!

    Met mij gaat het tot nu toe best goed.

    Ik heb best wel moeilijke momenten,maar veel minder als dat ik verwacht had…..

    Het dringt eigenlijk niet echt tot me door,probeer mijn koppie in het zand te steken….

    Sinds een paar weken kom ik op het prikbord voor rouwverwerking.

    Ik vind het erg moeilijk om daar in te komen.Hier kende ik iedereen.

    Dat mis ik wel.Daarom ben ik heel blij met dit bericht.

    Nou Linda,het ga je goed en hopelijk tot ziens!!!

    Liefs en dikke knuff van Rakkertje

  • rakkertje

    Hoi Linda,

    Hier nog even een berichtje van Rakkertje.

    Ik vertelde net aan mijn man wat jullie vandaag gaan doen……

    Dat vind ik zoiets goeds,dat wij het er over gaan hebben met mijn vader en broer met gezin,om dit elk jaar op 18 januari(sterfdag)bij elkaar te komen.

    En dan zooiets van met zijn allen bloemen brengen op het graf,daarna strandwandeling ofzo en dan een rijsttafel of ander etentje…..

    Ik hoor graag hoe jullie het vandaag gehad hebben!!!

    Liefs van Rakkertje

  • Linda

    He Rakkertje,

    wat fijn om van je te horen. Ik ben blij dat het met jou ook redelijk gaat.

    Tis ook niet nix hé?! Ik heb ook zo mijn momenten hoor, maar idd wat je zegt, minder dan ik zelf had verwacht.

    Ik ben net terug en ik moet zeggen het was een fijne dag vandaag.

    Mijn moeder had zich flink uitgesloofd in de keuken en ook mijn tante had haar best gedaan. Verder had iedereen bijna wel wat meegenomen.

    Bij elkaar een flinke tafel vol heerlijkheden.

    De sfeer was eigenlijk heel gezellig. Mijn vader is een paar keer ter sprake geweest maar er is ook lekker gekletst over koetjes en kalfjes.

    Niet echt heel erg beladen (gelukkig). Mijn moeder en mijn broer waren voordat we gingen eten even emotioneel. Voornamelijk omdat alles wat op tafel stond mijn vader echt heerlijk had gevonden. En omdat er een foto van hem op tafel stond alsof hij er dan toch een beetje bij was.

    Ik vond de sfeer zelf eigenlijk heel knus en gezellig en heel warm en verbonden.

    Op de crematiedienst wilde mijn vader graag 3 Indonesische nummers laten horen en die had ik voor zijn twee zussen en zijn broer, mijn moeder en mijn broer op een cd-tje gebrand als herinnering.

    Van die kleine dingetjes die heel fijn zijn bij de rouwverwerking. Voor mij heel prettig om te geven, omdat je iemand er gewoon een plezier mee doet.

    Ik vind het fijn dat onze traditie een inspiratie zou kunnen zijn/worden voor jou familie om ook zoiets te doen.

    Het moet ook iets zijn waarbij je degene die je verloren bent in gedachten houdt en probeerd niet te vergeten.

    Want ik denk dat iemand pas echt er niet meer is als die persoon vergeten wordt.

    Doe ook idd iets leuks zodat die dag niet als een verplichting word gevonden maar als een dag waarbij je het echt leuk vind om bijelkaar te komen.

    Voor ons zit er nog een staartje aan. Mijn vader wilde ook graag dat er wat van zijn as word uitgestrooid in Indonesië. En ik ben hier geboren en daar nog nooit geweest.

    Dus we proberen volgend jaar de “Kumpulan” in zijn geboorteplaats voor de tweede keer te doen.

    Ik hoop dat je ook je plek kunt vinden op de rouwverwerkings-site.

    En als je er behoefte aan hebt, je weet me te vinden. Als je wilt/er behoefte aan hebt, mag je me ook wel privé mailen.

    (Hoef je enkel maar op mijn naam te klikken bovenaan het bericht)

    Ja, fijn om weer eens van je te horen. Heel veel sterkte en veel liefs en tot het volgende mailtje/berichtje!

    Linda

  • Emma

    Hoi!

    Wat een aparte maar mooie traditie! Ik kende het ook niet maar ik kan me voorstellen dat het heel fijn is om te doen.

    Met mij gaat het wel aardig, ik heb zo mijn mindere momenten. Ik heb op het moment een cd van Marco Borsato in de auto (waarom doe ik dat dan ook…) en bij sommige nummers krijg ik het telkens toch echt te kwaad. Soms baal ik daarvan en soms ga ik expres even rijden want dan kan ik lekker even huilen.

    Verder gaat het meestal heel goed, ik snap er niks van hoe het kan maar ik kan me weer druk maken om andere dingen en genieten van bv winkelen. Maar toch ik blijf papa onwijs missen.

    Ik kom nog regelmatig op het PB maar er waren de laatste tijd niet zoveel onderwerpen waar ik iets over te melden had. Maar ik vind het nog steeds fijn om er te komen en dat zal ik voorlopig ook wel blijven doen. Ook kom ik regelmatig op het PB van rouwverwerking. Ook heel fijn om daar te komen maar ik kom er daar net als rakkertje ook niet echt in. Het is net ff anders als hier.

    Veel liefs, Emma.

  • rakkertje

    Linda schreef:

    >

    > He Rakkertje,

    >

    > wat fijn om van je te horen. Ik ben blij dat het met jou ook

    > redelijk gaat.

    > Tis ook niet nix hé?! Ik heb ook zo mijn momenten hoor, maar

    > idd wat je zegt, minder dan ik zelf had verwacht.

    >

    > Ik ben net terug en ik moet zeggen het was een fijne dag

    > vandaag.

    > Mijn moeder had zich flink uitgesloofd in de keuken en ook

    > mijn tante had haar best gedaan. Verder had iedereen bijna

    > wel wat meegenomen.

    > Bij elkaar een flinke tafel vol heerlijkheden.

    > De sfeer was eigenlijk heel gezellig. Mijn vader is een paar

    > keer ter sprake geweest maar er is ook lekker gekletst over

    > koetjes en kalfjes.

    > Niet echt heel erg beladen (gelukkig). Mijn moeder en mijn

    > broer waren voordat we gingen eten even emotioneel.

    > Voornamelijk omdat alles wat op tafel stond mijn vader echt

    > heerlijk had gevonden. En omdat er een foto van hem op tafel

    > stond alsof hij er dan toch een beetje bij was.

    > Ik vond de sfeer zelf eigenlijk heel knus en gezellig en heel

    > warm en verbonden.

    > Op de crematiedienst wilde mijn vader graag 3 Indonesische

    > nummers laten horen en die had ik voor zijn twee zussen en

    > zijn broer, mijn moeder en mijn broer op een cd-tje gebrand

    > als herinnering.

    > Van die kleine dingetjes die heel fijn zijn bij de

    > rouwverwerking. Voor mij heel prettig om te geven, omdat je

    > iemand er gewoon een plezier mee doet.

    >

    > Ik vind het fijn dat onze traditie een inspiratie zou kunnen

    > zijn/worden voor jou familie om ook zoiets te doen.

    > Het moet ook iets zijn waarbij je degene die je verloren bent

    > in gedachten houdt en probeerd niet te vergeten.

    > Want ik denk dat iemand pas echt er niet meer is als die

    > persoon vergeten wordt.

    > Doe ook idd iets leuks zodat die dag niet als een

    > verplichting word gevonden maar als een dag waarbij je het

    > echt leuk vind om bijelkaar te komen.

    >

    > Voor ons zit er nog een staartje aan. Mijn vader wilde ook

    > graag dat er wat van zijn as word uitgestrooid in Indonesië.

    > En ik ben hier geboren en daar nog nooit geweest.

    > Dus we proberen volgend jaar de “Kumpulan” in zijn

    > geboorteplaats voor de tweede keer te doen.

    > Ik hoop dat je ook je plek kunt vinden op de

    > rouwverwerkings-site.

    > En als je er behoefte aan hebt, je weet me te vinden. Als je

    > wilt/er behoefte aan hebt, mag je me ook wel privé mailen.

    > (Hoef je enkel maar op mijn naam te klikken bovenaan het

    > bericht)

    >

    > Ja, fijn om weer eens van je te horen. Heel veel sterkte en

    > veel liefs en tot het volgende mailtje/berichtje!

    >

    > Linda

    Ben blij om te lezen dat het een fijne dag is geweest!

    Kan me goed voorstellen dat je moeder en brooer het eventjes moeilijk hadden voor het eten.Zulk soort momenten horen er ook bij.

    Wat een goed idee om zo'n cdtje te branden!!!

    ik vind het ook bijzonder dat jullie naar Indonesie gaan om daar wat as van je vader uit te strooien!

    Dit was even een korte reactie,moet nu gauw verder zie je later!!!

    groetjes van Rakkertje

  • Linda

    Hé Lieve Emma,

    fijn om weer even van je te horen.

    Ennuh…lekker huilen hoor bij Marco! Ik heb soms ook zo mijn momenten dat ik het allemaal even wat minder trek. Mijn vriend werkt als kok dus ik ben met regelmaat 's-avonds alleen thuis en ja, dan soms krijg ik het even te kwaad.

    En de éne keer huil ik heel eventjes en de andere keer tranen met tuiten.

    Vaak voel ik me daarna wel opgeluchter. Kan ik er weer even tegenaan.

    Gelukkig voor ons allemaal wordt het langzaam aan lente, ik persoonlijk voel me dan altijd wel iets minder weemoedig en kan ik beter dingen zoals dit, aan.

    Hopelijk gaat die vlieger voor jou (en iedereen anders) ook op.

    Ik wens je veel sterkte en veel plezier in andere dingen.

    En like I said; af en toe lekker grienen, daar doe je niemand kwaad mee!

    Veel liefs en misschien tot gauw!

    Linda

  • Linda

    Hé Rakkertje,

    dank voor je lieve woorden.

    Een fijne mooie dag (het is die mooie woensdag!) en tot gauw!

    Groetjes, Linda

  • Emma

    Lieve Linda,

    Dank je wel voor je lieve woorden en ik ben blij om te lezen dat mij huilbuien niet raar zijn en dat anderen dat ook hebben. Ik heb alleen ook heel vaak dat als ik bv op mijn werk ben ofzo juist niet emotioneel ben en ik het idee heb dat anderen dat wel van me verwachten. Meestal kan ik wel denken ‘het is mijn verdriet en ik ga ermee om zoals ik dat wil en niet zoals anderen dat willen’ maar soms denk ik dat anderen denken dat ik geen verdriet heb ofzo. (volg je me nog??)

    Ik weet ook wel dat het aan mij ligt want ik heb hele lieve vrienden en collega's waar ik altijd terecht kan, maar toch…

    Veel liefs, Emma.

  • Linda

    Ja ik begrijp wat je bedoelt.

    Het ene moment “gaat het leven door” en moet je flink zijn en het andere moment vind men het niet erg als je verdrietig bent.

    Heel krom. En raar. Ik heb voor mezelf besloten dat ik er idd mee omga zoals mijn hartje dat ingeeft en dat mijn omgeving maar op mij moet reageren.

    Beetje ego misschien maar mijn emoties zijn nu zelfs voor mij niet voorspelbaar:-)

    Op zich kan gaat het op mijn werk goed. Ik werk met kleine kinderen dus dan kan ik het een beetje vergeten. Gelukkig is er een collega die me goed kent en af en toe vraagt hoe het met me gaat. En dan kan ik eerlijk antwoord geven.

    Zij is één van de weinige mensen die dan geen antwoord teruggeeft wat je niet nodig hebt…snap je me nog?! Wat ik bedoel te zeggen; ze voelt me goed aan.

    Hoop dat jij in je omgeving ook zo iemand hebt…

    tot gauw, Linda