toen ik werd geboren bijna ging het al met mijn moeder niet zo goed .. die had een ziekte die vrij onbekend was hier en is toen ik 8 was overleden ….
toen vlak voor de kerst 4 jaar geleden kwam mijn vader thuis met het bericht dat hij kanker had. Maar alles zou goed komen want ze gingen opereren. Het zat volgens de dokters alleen in zijn long. Na de operatie ging alles heel snel .. het ging beter en hij ging weer werken. Tot een jaar later weer vlak voor de kerst .. toen zei de dokter dat mijn vader opnieuw naar het ziekenhuis moest komen voor foto's enzo. Het bleek toen dat de kanker er nog zat en dat er toen geen redden meer aan was. De dag na kerst is hij overleden in 2001. Sinds dien heb ik het er nooit echt over gehad .. Ik dacht altijd van laat het maar want dan zeur ik bij iedereen. Maar nu een tijdje geleden is de vader van een vriendin overleden en toen hebben we er heel lang over gepraat en ook ik heb toen gepraat erover. Dat hielp wel. Maar later kwam nog een collega van mij met haar moeder die ook overleden is. Op dat moment werd het me even te veel en ik wist echt niet wat ik moest doen. Ik ben toen naar mijn leraar toegegaan. (ik zit op het mbo 2e jaar). Dat heeft me wel een beetje geholpen maar nog is het erg moeilijk. Het komt gewoon steeds terug dat mensen het over hun ouders hebben ofzo en ik wordt er de laatste tijd nogal depressief van. Ik weet het echt niet meer ….