mijn ouders ...

  • esz

    toen ik werd geboren bijna ging het al met mijn moeder niet zo goed .. die had een ziekte die vrij onbekend was hier en is toen ik 8 was overleden ….

    toen vlak voor de kerst 4 jaar geleden kwam mijn vader thuis met het bericht dat hij kanker had. Maar alles zou goed komen want ze gingen opereren. Het zat volgens de dokters alleen in zijn long. Na de operatie ging alles heel snel .. het ging beter en hij ging weer werken. Tot een jaar later weer vlak voor de kerst .. toen zei de dokter dat mijn vader opnieuw naar het ziekenhuis moest komen voor foto's enzo. Het bleek toen dat de kanker er nog zat en dat er toen geen redden meer aan was. De dag na kerst is hij overleden in 2001. Sinds dien heb ik het er nooit echt over gehad .. Ik dacht altijd van laat het maar want dan zeur ik bij iedereen. Maar nu een tijdje geleden is de vader van een vriendin overleden en toen hebben we er heel lang over gepraat en ook ik heb toen gepraat erover. Dat hielp wel. Maar later kwam nog een collega van mij met haar moeder die ook overleden is. Op dat moment werd het me even te veel en ik wist echt niet wat ik moest doen. Ik ben toen naar mijn leraar toegegaan. (ik zit op het mbo 2e jaar). Dat heeft me wel een beetje geholpen maar nog is het erg moeilijk. Het komt gewoon steeds terug dat mensen het over hun ouders hebben ofzo en ik wordt er de laatste tijd nogal depressief van. Ik weet het echt niet meer ….

  • Emma

    Blijkbaar ben je nog erg jong (dat denk ik omdat je nog op het MBO zit) en dan is dit erg veel om mee te moeten maken. Je hoeft je er echt niet voor te schamen, hoor! Als iemand recht heeft om vaak haar hart te moeten luchten dan ben jij het wel!

    Misschien is het een idee om eens naar de huisarts te gaan en een gesprek met een psycholoog aan te vragen. Niet omdat je gek bent maar omdat je gewoonweg te jong bent (al ben je volgens mij altijd te jong hiervoor..) om het verlies van je ouders in je eentje te verwerken. Dit is echt niet raar maar volstrekt normaal!

    Ik wens je heel veel sterkte en praat er asjeblieft over wanneer je daar behoefte aan hebt en als mensen vinden dat je zeurt dan zijn dat geen echte vrienden.

    Liefs, Emma.

  • Shulzebos

    Halo Esz

    Met dit soort gebeurtenissen leer je je echte vrienden kennen.

    Neem zo snel mogenlijk contact op met je huisarts en vraag om een verwijskaart voor deskundige hulp.

    Probeer uit de depressie spiraal te blijven,en probeer zoveel mogenlijk dingen te doen waar jij je goed bij voelt,en wat belangrijk is laat je geen dingen aanpraten waar je zelf niet voor 100% achter staat.

    Praat je graag praat het van je af,schrijf je graag schrijf het van je af,ben je liever alleen laat je niet overhalen om toch naar iemand toe te gaan.

    Je zal even wat meer aan je zelf moeten denken nu.

    sterkte steven