Hallo allemaal, een tijdje terug was ik voortdurend op deze pagina, met al mijn verdriet om het verlies van mijn mams, die ‘maar’ 58 mocht worden. Nu is het bijna 6 jaar geleden, en ik mis haar nog altijd, en kan bij tijd en wijle verschrikkelijk om haar huilen. Nu ben ik hier vanwege mijn buurvrouwtje van 30, ze heeft botkanker en ‘t zit ook al in haar longen, ’t ziet er slecht uit voor haar. Ze heeft een man en een zoontje van 3 jaar. Ik ben er stuk van, kan ook gewoon niet begrijpen dat haar dit overkomt. Ik moest dit gewoon even kwijt, ik voel me zó triest. Een ieder die verdriet heeft wil ik bij deze een internet-knuffel geven, en veel sterkte wensen.