Hallo lieve allemaal,
omdat mijn vader op 02-02-2005 jongsleden is overleden aan de gevolgen van darmkanker ben ik op het net op zoek naar wat steun/lotgenoten/een plek waar ik mijn ei kwijt kan.
Voor mij is het de eerste keer dat ik een ouder verlies en ik weet me ondertussen geen raad meer.
Het doet me meer dan ik ten eerste dacht.
Mijn vader heeft namelijk nog een ziekbed gehad van 3 weken waarin hij geestelijk heel helder was. Dat was voor hem én voor de familie heel fijn omdat er daardoor nog veel gezegd kon worden en er om deze manier goed afscheid genomen kon worden. Ik vond dat voor mezelf heel fijn, voor mijn vader fijn maar ook heel wrang omdat hij zich zo vreselijk bewust was van zijn situatie.
Gelukkig is hij uiteindelijk in zijn slaap, 's-ochtends vroeg, overleden.
Ik ben degene geweest die gebelt werd door de dienstdoende arts.
Dat vond ik achteraf gezien heel prettig. Ik weet niet waarom en kan het ook niet goed uitleggen.
Mijn vriend is heel lief en steunt me waar hij kan, mijn vader en hij hadden ook iets speciaals en hij was er redelijk stuk van. Dus we steunen elkaar.
Ik ben erg bezorg om mijn moeder die wonderlijk genoeg erg veerkrachtig en sterker blijkt dan mijn broer en ik dachten en gehoopt hadden.
Ik dacht dat ik sterk moest zijn voor mijn moeder maar het lijkt er steeds meer op dat ik degene ben die minder sterk blijkt te zijn….
Ik ben zo moe, voel me zo machteloos in mijn gevoel en @!#$ nu zit ik ook nog te janken achter mijn keyboard.
Ik mis mijn papa vreselijk…
Ik dacht dat ik goed afscheid had genomen en nu blijkt dat het toch niet zo was, IK was er nog lang niet klaar voor.
Is there anybody out there die nog wat tips heeft?!
Ik ben een behoorlijk doorgewinterde tante wat betreft tegenslagen maar met deze weet ik me even geen raad…
Alvast bedankt en voor iedereen die ziek is of een naaste heeft die ziek is; héél véél kracht en sterkte!
Linda