Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Carlos
Dag allemaal,
Nooit had ik verwacht ooit eens een pagina als deze te moeten bezoeken, maar misshien was dat al die tijd wel een beetje naïef gedacht…. Afgelopen maandag heb ik gehoord dat mijn moeder blaaskanker heeft. Naast de enorme schrik is er natuurlijk ook het ongeloof, maar ik maak me nog het meeste zorgen om het volgende;
Het lukt me voor geen meter om positief te blijven, terwijl daar in haar geval wel alle reden voor is. De arts en verpleegkundige durven het allebei aan om haar te zeggen dat de kans vrij groot is dat het goed zal aflopen. De tumor is niet aan de blaas vastgehecht, ze halen het straks weg (een ingreepje van niks), spuiten een preventieve chemo in waar ze geen last van zal hebben en een kweek van 14 dagen geeft de definitieve uitslag op uitzaaïngen. Maar die kans is dus klein, de meeste mensen blijven wel streng onder controle.
Wat een geluk, zou je zeggen.
Maar ik sta mezelf gewoonweg niet toe om ook maar even positief in te zien. Het is natuurlijk nog vrij recent allemaal, maar ik neem het mezelf bijna kwalijk als ik eens positief denk. “Nee, niks daarvan (denk ik dan) van het ergste blijven uitgaan, dan is de klap straks minder groot!! Ze moet nog de uitslag van die longscan krijgen, daar kan wat opzitten, ze hoest al een tijd behoorlijk, dat is vast een slecht teken!!”
En zo gaat het de hele dag door in allerlei varianten. Ik wordt er gek van.
Herkend iemand dit?
Bedankt dat ik mijn verhaal even kwijt kon.
Groet Carlos
