hallo,

Hierbij wil ik mijn verhaal delen met andere.

Op 23 mei 2004 ben ik met buikklachten naar het ziekenhuis gegaan. Ze dachten eerst dat ik een blindendarmontsteking had. Maar bleek een gezwel te zijn van 8 cm. 3 juni geopereerd en werd me naderhand pas verteld dat het een kwaadaardige tumor was. Na lang wachten op onderzoek wat voor tumor, bleek het een zeer zeldzame vorm van eierstokkanker te zijn.

Ben op 16aug naar een afspraak met een oncoloog geweest. Die mij nuchter vertelde dat ik 3 BEP ( chemo-) kuren zou krijgen het liefst binnen een week.

Kreeg die volgende week vanuit het Radboud ziekenhuis in Nijmegen een oproep.

De oncoloog had me tijdens het gesprek een waslijst van bijwerkingen verteld. Dus ook haaruitval. Heb met spoed een pruik moeten regelen.

Tijdens de eerste BEP kuur, 5 dagen chemo 2 weken rust, ben ik aardig misselijk en moe geweest. Voelde me echt een dood vogeltje.

Na 5 dagen chemo kwam het zware: het thuiskomen. Heb me nog nooit zo rot in mijn vel gevoeld. De eerste nacht was een hel. Ben moeilijk in slaap kunnen komen. Heb die nacht zeker 3 keer onder de douche gestaan. Dat was het enige waar ik me nog een beetje goed bij voelde.

Tijdens de ‘dip’ fase heb ik veel last gehad van kapotte mond. Kon niet eten, drinken, praten of lachen. Gelukkig trok dat na een aantal dagen weer weg.

Kreeg in de rustperiode elke woensdag ‘Bleo’ (cytostatica) toegediend op de poli.

Nadat ik thuis ben gekomen hiervan, kreeg ik rode vlekken in mijn nek, rug en armen. Na 2 dagen ook nog ademhalingsproblemen. Direct had ik hierover mijn oncoloog over ingelicht.

De poli afspraak opvolgend kreeg ik te horen dat ik een allergische reactie had gehad op de cytostatica. En werd de Bleo erafgehaald. Maar in ruil daarvoor 3 nieuwe chemokuren, de VAC kuren. Ook 5 dagen ziekenhuis 3 weken rust.

Heb nu alle kuren kunnen afronden voor de kerst. En heb gisteren mijn CT-scan laten maken. Waar ik dus 17e jan. de uitslag krijg te horen of alles is aangeslagen.

Tijdens de 6 chemokuren is mijn relatie met mijn toenmalige vriend uitgegaan. Waardoor ik dat er ook nog eens bij kreeg. (Of dat ik al niet genoeg te verwerken heb).

Hiermee heb ik het erg zwaar. Ben door de chemo mijn identiteit kwijt geraakt, mijn relatie, mijn zelfvertrouwen. Kan er moeilijk mee omgaan.

Zijn er lotgenoten die hetzelfde hebben meegemaakt? Hoe kan ik er het beste mee omgaan. Kan er iemand mij tips geven? Of wil iemand zijn of haar verhaal delen met mij kan me ook gerust mailen.

Groetjes Rilana