Mijn papa

Emma

10-01-2005 22:51

Ik kom pas sinds ik kort op deze site. Mijn vader is twee maanden geleden overleden aan longkanker, hij was 56 jaar. Veel te jong dus en ik ben 24 en vind mezelf veel te jong om geen vader meer te hebben. Hij had er bij moeten als ik ooit ga trouwen en kinderen ga krijgen…
Maar helaas het heeft niet zo moeten zijn.
Had ik dit forum maar eerder ontdekt, ik had er denk ik veel aan gehad. Maar ook nu kan ik er denk ik veel aan hebben. Jullie zijn allemaal zo lief voor mekaar en wat ik nog het fijnste vind is dat iedereen elkaar begrijpt en hetzelfde voelt als wat ik voel of in de tijd van mijn vaders ziekte heb gevoelt.
Het is gewoon allemaal zo oneerlijk!
Emma.
marjon

11-01-2005 00:45

Hoi Emma
Welkom bij deze site, ik heb er inderdaad wat aan omdat anderen mijn gevoel begrijpen.
Ik vind het echt erg voor je dat je je vader hebt moeten verliezen. Ik zelf ben ook 24 en op dit moment wordt mijn moeder behandelt voor slokdarmkanker. Ze moet nog 4 weken lang en dan moeten we 6 weken wachten en dan wordt er weer gekeken op de behandeling is aangeslagen. Ze krijgt 5 dg. per week bestraling en 1 keer in de week chemo.
Ik kan me maar een klein beetje voorstellen hoe het moet zijn om een ouder te verliezen, het lijkt me vreselijk.
Ik wens je dan ook heeel veeel sterkte toe…en je moeder ook.
Groetjes
Marjon
YvOn

11-01-2005 01:37

Lieve Emma,
Het is ook zo oneerlijk! Ik kreeg vanavond te horen dat mijn oma van 87 lymfeklierkanker heeft…..
Ik kan nu moeilijk slapen, want alles komt naar boven.
Mijn lievelingsoom Dries is overleden op 13 dec. 2004, ook kanker.
Mijn man Gerard Bosman ook… 29 mei 2002…
Mijn moeder lijdt aan leukemie…, jaren lang (praat wel over 15 jaar lang!)
Mijn vader spierziekte…..
Een goede vriend van ons, ook spierziekte (A.L.S.)
Wanneer houdt het op dat onze geliefde ziek worden…. en dat ze dan ook doodgaan……
Je papa was 56 jaar… veeeeeeeeeeeeeeeeeel te jong! Mijn man was 59 toen hij stierf aan borstwerveltumoren….. verd… vreselijk…..
Al heb ik een lieve vriend, maar mijn man mis ik heel erg…. niemand kan je vader vervangen echt niet, want niemand kan mijn man ook niet vervangen.
Koester leuke herinneringen aan je papa Emma.
Mocht je kindje geboren zijn, noem dan de tweede naam naar je papa, zou mooi zijn.
Kusje van mij!
Liefs Yvonne Bosman-van der Helm
Sterkte meid,
melanie

11-01-2005 08:12

Hoi Emma,
Ik begrijp je helemaal. Voor mij is het al een tijdje geleden, maar ook ik verloor mijn vader toen ik 22 was aan kanker. Hij heeft mij ook niet zien trouwen en heeft ook mijn kinderen niet gekend. Hij was pas 52 jaar.
Dan denk je alle narigheid gehad te hebben maar nee hoor nu is ook mijn moeder aan de beurt. Ik weet me geen raad meer alles wat ik lief heb wordt me afgenomen.
Maat dit is een fijne site waar je even je verhaal kwijt kunt en elkaar kunt steunen.
Groetjes van Melanie.

Mijn papa

Emma

marjon

YvOn

melanie