kanker.startpagina.nl

Hoe vertel ik dat?

  • Anonymous avatar

    Suzanne

    Hallo,

    Voor het eerst ben ik op deze pagina. Afgelopen maadag heeft mijn vader de diagnose klein cellige longkanker gekregen. Naar verluidt ik begrijp, ook nog in de uitgebreide vorm. Realiteit is dat wij hier mee om moeten gaan. Maar hoe vertel ik het mijn zoontje van bijna 5? Ik wil hem graag duidelijk maken dat opa ziek is, maar wil het niet alarmeren. Mijn vader ziet er nog kerngezond uit namelijk.

    Graag ontvang ik tips van jullie over hoe ik dat moet vertellen.

    Alvast bedankt.

    Gr. Suzanne

  • Anonymous avatar

    Angela

    Hai Suzanne , toen bij mijn vader longkanker werd geconstateerd zaten ik en mijn man ook met die vraag.Onze dochter is bijna 5 en bijdehand zat om te merken dat er wat was. Nu lag mijn vader al regelmatig te bed en we hebben haar verteld dat opa ziek is en niet meer beter wordt.Nu gaat het wat beter met hem en ligt overdag niet meer op bed maar ik denk dat je het beste eerlijk kunt vertellen dat ie ziek is en dood kan gaan alleen dat je niet weet wanneer.Bij ons dochtertje werkte dat heel goed want ze gaat er heel natuurlijk mee om maar niet ieder kind is hetzelfde.

    Als ze in een verdrietige bui is haalt ze dat naar boven en dan praten we er even over en dat helpt op zich goed.Onze dochter is namelijk geen meisje die je met een kluitje in het riet kunt sturen want ze hebben je donders goed door als er wat aan de hand is.

    Heel veel sterkte met alles , groetjes van Angela

  • Anonymous avatar

    ivonne

    Hallo Suzanne,

    Bij mijn moeder is nu voor de 2e keer kanker geconstateerd.

    Toen we voor de eerste keer de diagnose kanker kregen, toen was mijn jongste zoon 6 jaar en wij hebben hem toen ook verteld dat oma ziek was en veel naar het ziekenhuis moest voor behandeling.

    Op een gegeven moment merkten wij dat hij het idee van het ziekenhuis heel eng vond en niet goed wist wat ze daar met oma deden. Dit hebben wij besproken met de verpleging op de oncologie afdeling waar mijn moeder haar chemokuur kreeg, en deze gaven ons het advies om hem een keer mee te nemen naar het ziekenhuis.

    Wij hebben hem meegenomen naar het ziekenhuis en de verpleegsters hebben hem alles laten zien en uitgelegd wat er met oma gedaan werd en vanaf dat moment begreep hij ook duidelijk wat er was en had hij er minder moeite mee.

    Het is wel zo dat ieder kind anders is, maar voor mijn zoon heeft dit toen enorm geholpen.

    Heel veel sterkte

    Ivonne

  • Anonymous avatar

    Rakkertje

    Hoi Suzanne,

    Kinderen gaan hier meestal goed mee om….

    Vertel het op een moment dat je het zelf aan kunt.

    Wees eerlijk en neem de tijd om te troosten en vragen te beantwoorden.

    Ik heb zelf een dochter van 14 en een zoon van 7.

    Mijn dochter moest huilen en mijn zoontje werd helemaal stil toen ik het vertelde.

    Daarna is mijn dochter gaan tekenen,doet ze altijd als ze verdrietig is en heeft dit later aan oma gegeven.

    Nu bijna 1,5 jaar later is oma heel erg vermagerd en komt niet meer uit bed.

    De kinderen hebben dit geaccepteerd en praten er ook gewoon over.

    Ik wil je veel sterkte toewensen,zoek een rustig moment uit.

    Groetjes van Rakkertje

  • Anonymous avatar

    Suzanne

    Het moeilijkste vind ik het moment uitkiezen. Wanneer zeg je dat? Hoe breng ik het onderwerp ter sprake..

    nou knul….je opa (die er kerngezond uitziet) is ziek en wordt waarschijnlijk niet meer beter.

    Hoe voorkom je (dat als mijn zoontje of ik ziek is), dan niet gelijk het ergste denkt?

    Gr. Suzanne

  • Anonymous avatar

    Rakkertje

    Hoi Suzanne,

    Ik zou het sowieso na de kerstdagen vertellen……

    Het blijft vervelend wat je moet vertellen,maar doe het op een moment dat hij rustig is en jij de tijd hebt om hem op te vangen.

    Laat hem daarna iets moois knutselen voor opa….

    En wat ziek zijn van hemzelf of van jou aangaat…..

    Ik heb hier bij mijn kinderen nog niks gemerkt…

    Je moet wel alert blijven…..vaak zeker op de leeftijd van jou zoontje zouden ze het ter spraken brengen denk ik

    Ik weet wel van toen ik zelf 13 was en mijn tante borstkanker had…..dat ik zelf erg bang was dat ik dat ook had…..ben zelfs naar de huisarts en het ziekenhuis geweest om het te laten controleren….

    Nou meid,ik wens je veel sterkte toe met het vertellen….

    Ook wens ik je ondanks deze vervelende berichten toch fijne kerstdagen toe….

    Groetjes van Rakkertje