weet het soms niet meer

ivonne

14-12-2004 10:16

Hoi allemaal,
Bij mijn moeder zijn pas geleden uitzaaiingen geconstateerd in haar lymfeklieren, drie jaar terug is zij succesvol behandeld voor baarmoederhalskanker, en zij kan hiervoor niet meer behandeld worden. Nu zitten we eigenlijk met veel vragen.
Volgens de artsen kunnen ze niet zeggen hoe snel deze tumoren zich gaan verspreiden en gaan ze bij iedere controle bekijken hoe dit zich voortzet.
Maar nu vragen wij ons af wat voor klachten en pijnen mijn moeder allemaal nog kan gaan verwachten en wat voor lijdensweg het uiteindelijk zal worden.
Mijn vader is ook aan kanker gestorven en hij heeft een enorm lange lijdensweg gehad, en dit zou ik mijn moeder heel graag willen besparen.
Weet iemand wat wij nog allemaal kunnen verwachten.
Groetjes
Ivonne
Dorothea

14-12-2004 10:28

Lieve Ivonne
Ik denk dat het qua pijnen enzo heel erg persoonlijk is en dat de artsen er
daarom niets over kunnen zeggen.
Ik wil jullie en je moeder ontzettend veel sterkte wensen en geniet van de tijd
die jullie nog samen hebben
Liefs Mandy
ivonne

14-12-2004 10:57

Lieve Mandy,
Dank je wel voor je lieve reactie.
We gaan ook zeker genieten van de tijd die we nog hebben, maar het valt ons op dat sinds de diagnose is gesteld haar conditie heel hard achteruit gaat en zij al enorm veel pijn heeft, maar desondanks wil ze zelf nog steeds niet weten dat zij deze ziekte voor de tweede keer heeft en blijft zeggen dat het heel goed met haar gaat. Zelfs een aantal mensen uit haar directe omgeving mogen van haar niet weten dat ze ziek is.
Ik vind het heel erg moeilijk om hier op de juiste manier mee om te gaan.
Heeft iemand hierover misschien nog tips voor mij?
Bedankt.
Liefs,
Ivonne
Dorothea

14-12-2004 11:18

Lieve Ivonne
Het is duidelijk dat je moeder momenteel in een ontkenningsfase zit en duidelijk niet weet hoe ze met haar ziekte moet omgaan
Ook bij mijn moeder was het altijd : Het gaat goed hoor (ze is inmiddels al bijna 10 jaar geleden overleden)
Misschien is het voor jouw een idee om er toch zoveel mogelijk over te praten met je man (als je die hebt) en anders met mensen die hetzelfde hebben meegemaakt omdat die toch beter snappen hoe jij je op dit moment moet voelen
Je voelt je duidelijk erg machteloos omdat je ziet dat je moeder zo snel achteruit gaat en je niets kunt doen.
Misschien is het een idee om eens met haar huisarts te praten ivm de pijn die ze heeft .Er zijn namelijk dingen als morfinepleisters enz enz
Weet dat ik altijd een luisterend oor heb als je dat even nodig mocht hebben
Liefs Mandy
Angela

14-12-2004 12:07

hoi Yvonne
wat erg om dit allemaal mee te maken, krijgt je moeder wel chemo of niet.
Bij mijn vader is het nm ook uitgezaaid naar de lymfeklieren( hij heeft longkanker) en er is niets meer aan te doen maar hij krijgt wel chemo ervoor.
Verder kan ik alleen maar zeggen , geniet nog met de tijd die je met je moeder hebt, wij leven ook van dag tot dag want wij hebben het 4 weken geleden pas gehoord.Het is allemaal heel moeilijk he en vooral ook omdat je vader is overleden aan die rotziekte.
Ik wens je heel veel sterkte toe en ook je moeder.
groetjes Angela
ivonne

14-12-2004 12:16

Hoi Angela,
Dank je wel voor je reactie
Helaas krijgt mijn moeder helemaal geen behandeling meer, ze gaan haar alleen nog maar begeleiden tot aan haar dood. Ze kunnen geen chemo en bestalingen meer doen, omdat het in het gebied zit waar ze ook de laatste keer al is behandeld.
Wij hebben dit nieuws nu bijna 3 weken geleden te horen gekregen.
Ik wil je moeder en jou, en ook de rest van je familie veel sterkte wensen.
Groetjes
Ivonne
ivonne

14-12-2004 12:26

Hoi Mandy,
Ik heb gelukkig een man waar ik heel erg goed mee kan praten hierover, en hij doet ook alles om het voor mij en mijn moeder draaglijker te maken, maar het is toch ook wel heel prettig om er over te praten met iemand die het ook heeft meegemaakt, dus zul je me regelmatig op dit prikbord gaan tegenkomen.
Mijn moeder gaat voor begeleiding naar het ziekenhuis (haar eigen arts), want wij hebben helaas niet zoveel vertrouwen, want de eerste keer dat mijn moeder kanker kreeg heeft de huisarts haar een jaar laten lopen met enorm veel pijn en wilde haar doorsturen naar een psychiater, omdat volgens haar zeggen tussen haar oren zat.
En ook nu er voor de tweede keer kanker is geconstateerd is haar nieuwe huisarts hier weer zeer slordig mee omgegaan. Volgens haar zijn er wat spieren door de behandeling 3 jaar terug wat stijf en had ze absoluut geen uizaaiingen.
Dus kun je voorstellen dat wij op dit moment niet zo'n goed gevoel hebben wij deze huisartsen.
Maar ja het gevolg hiervan is dat wij tot half januari moeten wachten tot wij weer een afspraak hebben bij haar arts in het ziekenhuis.
Groetjes,
Ivonne
Dorothea

14-12-2004 12:56

Lieve Ivonne
Ja dat is inderdaad ook niet echt geweldig als je niet op je huisarts kan rekenen
Gelukkig hebben wij dat wel altijd gekunt .
Ja ik vind het belachelijk dat je moet wachten tot half januari en kan me nog goed herinneren dat mijn moeder op een gegeven moment pijn lag te lijden thuis omdat ze geopereert moest worden in het AMC dat mijn vader zelf naar de minister van Volksgezondheid heeft gebelt waarom mensen die uit het buitenland kwamen wel 123 hier in het ziekenhuis werden opgenomen en dat hij hun verantwoordelijk hielt als er wat met mijn moeder zal gebeuren .
Het was wel heel vreemd dat een half uur nadat telefoontje het ziekenhuis belde dat ze opgenomen kon worden (hmmm daar rinkelt een belletje)
Ik hoop in ieder geval dat je moeder het qua pijn uit kan houden tot die tijd en anders zou ik als ik jullie was andere maatregelen gaan nemen want het is toch te gek dat het zo moet in deze tijd hÃƒÂ¨
Heel veel liefs Mandy
Angela

14-12-2004 13:15

Das niet niks allemaal , meid heel veel sterkte en praat hier gerust zoveel als je wilt
Ik ben er voor een luisterend oor juist omdat ik weet( en vele met mij ) dat je er veel aan kunt hebben ook al kunnen we er niets aan doen
groetjes Angela
Rakkertje

14-12-2004 14:17

Hoi Ivonne,
Ik zie dat je moeder voor haar zelf nog niet heeft geaccepteerd dat ze die ziekte weer heeft en dat sommige mensen in haar omgeving dit ook nog niet weten…..
Mijn moeder heeft er ook wel een tijdje mee gewacht om het aan iedereen te vertellen…..
Ze moest daar eerst zelf aan toe zijn.
Probeer dit te respecteren en geniet nog zoveel mogelijk van de fijne momenten…
De juiste manier om hier mee om te gaan is volgens mij je hart en gevoel te volgen…
Veel sterkte meid
Groetjes van Rakkertje

weet het soms niet meer

ivonne

Dorothea

ivonne

Dorothea

Angela

ivonne

ivonne

Dorothea

Angela

Rakkertje