Hallo,
Ik ben hier nu voor het eerst en zie dat je ook gewoon even lekker je verhaal kwijt kunt. Soms is dat gewoon even nodig.
Mijn moeder weet sinds een week dat ze een kwaadaardig tumor heeft onderin de slokdarm.
We schrokken ons kapot natuurlijk maar toch kan ik niet echt mijn verdriet hier over kwijt. Het lijkt of het over een verre bekende gaat en niet over mijn moeder. Zo voelt het ook, echt een raar gevoel wat eigenlijk niet klopt….toch!!!
21 december wordt ze voor het eerst behandeld. Ze krijgt chemokuur, bestraling van buiten uit en bestraling van binnen uit.
Is er iemand die weet hoe dit alles in werking gaat?
Mijn moeder heeft volgende week eerst nog een gesprek met een dokter over de behandeling maar ik wil graag weten hoe het gaat…en dit zo snel mogelijk natuurlijk.
Ik weet ook niet zo goed hiermee om te gaan. Snachts droom ik ervan dat ik aan het sterf bed van mijn moeder sta en wodt dan wakker van mijn eigen schreeuw en onder het zweet.
Ik weet niet wat ik kan doen voor mijn moeder…kan ik wel iets doen? ik wil graag wat doen?? Ik bel haar vaak (ik woon niet meer thuis) en probeer natuurlijk mee te gaan naar het ziekenhuis als ze het vraagt.
Ook nu als ik het schrijf lijkt het over een vreemde te gaan…dit is geen fijn gevoel het gaat toch over mijn moeder????
Zijn er meer mensen die dit gevoel herkennen?
Groetjes
Marjon