Hallo allemaal ik wil graag even mijn verhaal kwijt . Bij mijn vader is 3 weken geleden longkanker met uitzaaiingen naar de lymfeklieren geconstateerd en er is niets aan te doen.Hij heeft de tumor tegen de buitenlant van zijn long zitten zodat hij maar 1 long kan gebruiken.Hij was eerst een zware bronchitespatient en daar gaven wij ook allemaal de schuld aan dat hij zo moe was en niet lekker in zijn vel zat, toen werd er gedacht aan een klaplong maar dat was het bij nader inzien toch niet, jullie raden het al het was dus longkanker. Mensen dit is met geen woord te beschrijven hoe je wereld instort als je zoiets te horen krijgt, je voelt angst maar ook heel veel boosheid .Gelukkig hebben we elkaar nog en hoeft mijn vader dit niet in zijn eentje door te maken.Hij heeft nu 2 chemokuren achter de rug en krijgt er nog 4 en dan gaan ze bestralen om hem meer lucht te kunnen geven.Mijn vader was op zich al een hele rustige man maar zegt nu helemaal geen woord meer, hij praat niet en hangt maar in zijn stoel en om hem dan zo te zien zitten is heel moeilijk.Mijn moeder weet niet wat ze met hem aan moet, hij heeft een paar slechte dagen achter de rug en gister weer een hele goeie.Het is en blijft moeilijk zowel voor mijn vader als voor ons maar denk niet dat ik klaag want we zijn hartstikke blij dat we hem nog in ons midden hebben voor zolang het duurt.Elke dag is er 1 en we genieten met zijn allen van elkaar.
Dank jullie wel voor het lezen hiervan en ik wens iedereen heel veel sterkte allemaal in een moeilijke tijd.