kanker.startpagina.nl

Borstkanker met uitzaai

  • Anonymous avatar

    een dochter

    Hallo,

    Bij mijn moeder werd in 1994 borstkanker geconstateerd. Daarna operatie (amputatie borst en verwijderen van lymfen in oksel), chemo, bestraling en hormoontabletten.

    Tot voor kort (ruim 10 jaar later!) ging alles heel goed. Nu blijkt dat ze uitzaaiingen heeft in haar bekken. Ze is nu begonnen met hoormoontherapie (genezing is niet meer mogelijk) Wie heeft er ervaring met constatering van uitzaaingen na meer dan 10 jaar (ze is altijd onder controle gebleven en momenteel 62 jaar)?

    Dochter

  • Anonymous avatar

    Annemie

    hoi hoi

    ik heb hetzelfde meegemaakt dan je moeder behalve dat ik het na 4 jaar terugkreeg ook in de botten op 4 plaatsen in mijn rug ben 52j. maar is natuurlijk sneller dan je moeder , maar het is wel zo hoe langer het weg blijft des te beter dus in het geval van je moeder zeker … bij mij was het al lang ….dat na 4 j. kreeg terugkreeg.

    en ieder geval is anders…… maar denk dat je moeder als de tabletten aanslaan wel goede kansen heeft. natuurlijk worden we niet beter maar botkanker na borstkanker is wel beter te behandelen dan dat je op eens botkanker hebt.

    ik heb trouwens nog APD kuren erbij is voor me botten stevig te houden.

    sterkte annemie

    http://members.lycos.nl/anne49/

  • Anonymous avatar

    Sandra

    Het is net of ik mijn eigen verhaal lees. Bij mijn moeder ook in '94 borstkanker geconstateerd en heeft hetzelfde traject gehad. Begin vorig jaar is het teruggekomen en was tevens een tumor (losstaand) in haar hoofd gevonden. Mijn moeder moest toen met chemotherapie beginnen en hormoonpillen, maar van deze chemo is ze zo afgezwakt dat ze vorig jaar augustus is overleden op 63 jarige leeftijd. Als ik je een advies mag geven, breng zoveel mogelijk tijd met haar door, praat veel en deel je gevoelens met elkaar. Dit is echt heel belangrijk voor je verwerking later.Mijn moeder is toch nog heel onverwachts overleden, alleen mijn vader was erbij. Wij hebben geen afscheid kunnen nemen, ook omdat wij allen dachten dat ze wat afgezwakt was van de chemo en dat het daarna weer beter zou gaan.Tot dan het gevreesde telefoontje komt. Eigelijk zou je elke keer als je weggaat echt afscheid moeten nemen, maar dan is het natuurlijk altijd heel beladen en dat kan je slopen. Maar praten is heel belangrijk. Ik was altijd heel nuchter en nu wil zelfs naar een medium om wat antwoorden te kunnen krijgen en haar nog dingen te zeggen. Mijn moeder was heel belangrijk voor me en ik mis haar nog iedere dag en ik denk dat dat nooit minder wordt.Heel veel sterkte toegewenst in de komende periode.

  • Anonymous avatar

    dochter

    Sandra,

    Hartelijk dank voor je bericht van december. Een wat late reactie maar dit komt doordat m'n vader van de ene op de andere dag in november is overleden (aneurisma). Zo zie je maar dat ineens alles er zo anders uit kan zien. Nu breng ik extra veel tijd met m'n moeder door, ook doordat ze m'n vader niet meer heeft.Gelukkig gaat het heel goed met haar (hormoontherapie slaat aan). Ook ik ben vrij nuchter (m'n moeder trouwens ook), maar ik zal je bericht zeker in gedachten houden en met haar blijven praten. Heel veel sterkte, ik kan me zo goed voorstellen dat je je moeder mist.

  • Anonymous avatar

    een dochter

    Na 7 jaar (!!!) weer op dit forum. De afgelopen jaren ging het heel goed met m'n moeder, tot tumormarkers toenamen. Daarna soort van Chemo in tabletform, maar die hielpen na een half jaar ook niet meer voldoende. Inmiddel is ze gestart met Chemo maar de bijwerkingen vallen zo vreselijk tegen (nog 5 behandelingen van de 6 te gaan). Na 3 behandelingen kunnen ze zien of de chemo iets uithaald, nu maar hopen dat ze het volhoud.

    Inmiddels is ze 68 en leeft dus al 17 jaar met kanker, want het is volgens de oncoloog nooit helemaal weg geweest, anders had ze deze uitzaaiingen niet gekregen. Ik hoop dat het nog een tijd goed gaat maar wil ook mensen met uitzaaiingen wat moed geven, mijn moeder leefde 7 jaar een normaal leven met uitzaaiingen. Nu blijf ik hopen dat het nog een tijd goed gaat door de chemo!.

    Dochter