Op 15 september is mijn moeder gestorven.
Ruim een jaar geleden was bij haar longkanker geconstateerd.
In januari was ze er hoopvol aan geopereerd, maar zes weken daarna waren er uitzaaingen gevonden in haar rug.
Twee maanden daarna begon ze pijn te krijgen in de buurt van haar borst. Uitzaaingen rond haar hart en in de tweede long.
Er was niets meer aan te doen.
We hebben geprobeerd om de laatste weken van elkaar te genieten en elkaar te helpen.
Omdat ze door de uitzaaingen in haar rug een dwarsleasie kreeg, lag ze de hele dag in bed. Gelukkig hadden we goede hulp van de thuiszorg.
Tot het laatste moment had ze de touwtjes in handen en heeft ze samen met mijn vader en mij de hele crematie geregeld. Bloemen, kaarten, alles.
Het moeilijkste vond ik om alles aan mijn dochter van 6 te vertellen, maar ik heb niets voor haar achter gehouden.
Tijdens de uitvaart heeft ze bij oma in de rouwauto gezeten en samen met de begravenisondernemer de hele rit heel netjes afgelegd. Erg indrukwekkend.
Nu is het gemis aan het komen, maar ook de rust. Niet alleen voor mijn moeder, maar ook voor ons.