Op 17 juni 2004 kreeg onze moeder de diagnose longkanker met uitzaaiingen in de klieren, behandeling is niet mogelijk, op termijn e.v.t chemotherapie om extra leven( lijden) te behalen.Nu klinkt dit wellicht heel kil en koud hoe ik dit ervaar,niets is minder waar, het is alleen voor ons en iedereen om ons heen niet te begrijpen, dat wanneer er bij iemand een fatale diagnose gesteld is er immers toch ook klachten moeten zijn. onze moeder sport, gaat veel stappen,niets is haar letterlijk te veel, ze leeft haar leven als op 16 juni 2004.Natuurlijk zijn wij ongelooflijk dankbaar dat zij daar nog toe in staat is.Nu is mijn vraag of dat er mensen zijn die dit ook meemaken of meegemaakt hebben. Het is zo bizar om eerst een doodvonnis te krijgen en dan maar wachten op de klachten. Alvast bedankt,Dorien.