Tjee hallo allemaal.
ik ben dus niet de enige want zo voelt t wel.
mijn moeder vecht al 5 jaar tegen kanker het begon met darmkanker en uitzaaingen naar de longen zware operaties chemo bestraling,noem maar op.en nu plots hebben we te horen gekregen dat er niets meer aan te doen is.
oh boos boos boosheid woede alles komt er uit ze is pas 53 mijn beste vriendin,mijn kinderen noemen haar oma pikkie want dat zijn mijn kinders van haar.ik heb twee jongens van 9 en 7 en de oudste heeft een enorme hechte band met oma altijd gehad hij is autistisch en mijn mdr heeft mij er altijd bij gesteund,en ze wil nog niet dood ze kan mij niet los laten,ze weet ik ben al jaren aan het tobben met mijn kind mdr en met mij zelf.ik ben nu drie dagen in de week in dagbehandeling en slik antidepressief.en moet mijn mdr verliezen dat kan ik dus niet aan he.ze wil zo graag.natuurlijk weet je het maar we zoeken en zoeken maar nu las ze weer iets overiscador heeft iemand van jullie daar wel eens van gehoord.natuurlijk zijn er geen wonder middelen maar ze wil zo graag nog ,mijn zus is nu ook zwanger wat ze nog graag wil mee maken.tjee ik wel blijven schrijven en natuurlijk denken jullie nu van ja denk je dat wij het wel makkelijk vonden om iemand te verliezen met deze Q ziekte,sorry hoor dat begrijp ik volkomen maar ik wil t toch even kwijt en leef ook zeker met jullie maa want ik ben dus niet de enige.
hoe wel t wel zo voelt.
groetjes belinda