Lieve laura,
Heel erg veel sterkte, wat een afschuwelijk bericht, en wat moeilijk om dit samen met je dochter mee te moeten maken. Ik hoop dat jullie veel steun bij elkaar vinden. Mijn moeder is nu 2 jaar geleden heel onverwacht overleden. Ze ging nietsvermoedend het ziekenhuis in voor een kijkoperatie en 3 dagen later wisten we dat ze nog maar een paar weken te leven had. Toch hebben wij een fantastische tijd gehad. Ik ben elke nacht bij haar blijven slapen, naast haar in het ziekenhuis. We maakten het dan samen toch gezellig, aten samen een beschuitje, lazen samen de vele post, aten af en toe een ijsje, ik deed haar haren enzo, we praatten veel maar hielden soms ook alleen elkaars hand vast etc etc. Ik heb in die periode alles opgeschreven in een boekje, ook dingen die ze zei, waarden en normen waar ze veel aan hechtte, uitspraken ed, de tijd gaat nml zo snel. Probeer alsjeblieft het allermooiste en beste uit deze tijd te halen, hoe moeilijk dat nu ook klinkt misschien. Maar echt, ik kan je verzekeren, dat ik doordat we zo'n fijne tijd gehad hebben, veel te kort en afschuwleijk natuurlijk, maar toch daar nu nog enorm veel kracht uit put. Ik weet dat mijn moeder omringd door mij, mijn broer en heel veel liefde is gestorven, dat verzacht.
Kom op meid, ik heb nu 2 jaar later nog steeds een enorme kracht die ik van mijn moeder krijg en at is begonnen op het moment dat ik haar kwijtraakte, ik voel haar aanwezigheid echt, maar wij hdden ook afgesproken dat we in gedachten altijd bij elkaar zullen zijn. Misschien klinkt dit zweverig, maar dat ben ik niet hoor.
Concentreer je vanaf nu alleen nog maar op je man en dochter. Nu kan je dit nog doen, ook voor je dochter zal dat fijn zijn. Ik weet niet hoe oud ze is? ZXelf had ik destijds een dochtertje van 1,5. En bespreek al je vragen met de artsen, maak gewoon een afspraak met ze als je ze in de gang ziet lopen of vraag naar een maatschappelijk werkster binnen het ziekenhuis. Schroom NIET om te vragen!!!
Heel veel sterkte en kracht toegewenst. Dit mag allemaal niet voor niets gebeuren, hier moet jij iets positief uit gaan halen, uit liefde en respect voor je man.
Als je nog vragen hebt, mail me gerust!
Daag,
M
Laura schreef:
>
> Hoi lieve mensen,
> Vandaag kregen we het verschrikkelijke bericht dat de artsen
> niets kunnen doen aan het virus wat zich in het hoofd van
> mijn man heeft genesteld!! Het virus is een hele zeldzame
> vorm waar geen remedie tegen is. Het heeft kunnen toeslaan
> toen mijn man door alle chemo's zijn weerstand helemaal
> verloren had. Nu wachten we nog op een gesprek met de
> huisarts die met ons de hele verdere gang van zaken
> doorneemt. mijn man gaat ondertussen met grote stappen
> achteruit en heeftzich al helemaal bij de situatie
> neergelegd. Ik kan nu alleen maar verdrietig zijn en zorgen
> dat ik onze dochter zo goed mogelijk opvang, verder ben ik
> gewoon helemaal leeg en weet niet wat te doen. Bedankt alvast
> dat jullie mijn verhaal willen lezen.
>
> Groetjes Laura.
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
