alvleesklierkanker vervolg

sandra

28-07-2004 23:23

Al eerder had ik mijn verhaal verteld inzake mijn moeder die alvleesklierkanker heeft. Hierbij een kleine update over hoe het nu gaat.
Ik zie mijn moeder bijna dagelijks achteruit gaan helaas. Een hele tijd leek het alsof de ziekte zich niet verder verspreide omdat mijn moeder wel verschijnselen van vermoeidheid had en ook af en toe pijn maar dat leek op hetzelfde niveau te blijven. De laatste paar weken gaat het echter heel snel. Mijn moeder is heel veel afgevallen omdat ze vaak alleen al bij de gedachte aan eten misselijk wordt. Zo heel veel eet zij dus niet meer per dag. Ook is zij heel snel moe en slaapt heel veel per dag. Dit komt natuurlijk ook door de morfinepleister en pillen. En ondanks al deze medicatie heeft zij toch nog vrij veel pijn. In haar rug of maag. Mijn moeder is een heel positief ingesteld persoon maar ik merk de laatste tijd dat ze toch steeds wat depressiever wordt (wat natuurlijk wel logisch is). Ze is pas 62 jaar en had haar leven samen met mijn vader toch heel anders voorgesteld. Probeer er zoveel mogelijk heen te gaan en zoveel mogelijk te doen. Maar het is moeilijk. En we praten over van alles en lachen en huilen samen maar de gedachte dat mijn moeder er over een tijdje niet meer zal zijn vind ik verschrikkelijk.
Ook alle andere wil in enorm veel succes wensen want ik heb heel veel schrijnende gevallen gelezen op dit forum. Sterkte allemaal.
Sandra.
janny t

30-07-2004 22:20

Sandra ik wens je heel veel sterkte en natuurlijk iedereen op deze pagina. Sandra ik weet wat je mee maakt meid ik heb ook mijn moeder verloren je leven is in een klap veranderd. Mijn vader heeft het ook aan zijn alvleesklier en nu in zijn hoofd hij ligt nu in het ziekenhuis mijn moeder is twee jaar geleden overleden en nu dit. Meid heel veel sterkte …..
sandra

03-08-2004 23:15

Beste Janny,
Bedankt voor je reactie. Jij hebt het inderdaad ook niet makkelijk. Ook voor jou heel veel sterkte. Het is echt een verschrikkelijke ziekte waar triest genoeg niks tot heel weinig tegen te doen is. Hoe gaat het met jou vader op dit moment? Dat jou vader het nu in zijn hoofd heeft, zijn dat uitzaaiingen vanaf de alvleesklier?
Sterkte!
Sandra.
Sandra

25-08-2004 23:32

Inmiddels zijn we bijna een maand verder na het vorige bericht. Met mijn moeder gaat het iedere dag steeds slechter. Je ziet haar nu echt per dag achteruit gaan. De morfinepleisters zijn ook al weer een aantal keren verhoogd maar ze blijft toch wel pijn houden. Ook geestelijk wordt het natuurlijk steeds moeilijker om het vol te houden. Ook voor mijn vader is het vreselijk, iedere dag ziet hij mijn moeder achteruit gaan. Eten doet ze haast niet meer en ze is dus ook vreselijk afgevallen. Mijn moeder is altijd wel een stevige vrouw geweest en nu zit een t-shirtje in de maat S nog te wijd. Weet af en toe ook niet meer hoe er mee om te gaan. Je blijft proberen om er het beste van te maken maar dat wordt toch wel steeds moeilijker hoor. Ik wou mijn verhaal gewoon weer even kwijt.
Sandra
Sylvia

26-08-2004 21:12

Hoi Sandra,
Ik moest even reageren op je bericht. Ik leef met je mee en ik ben ook ineens vreselijk geÃƒÂ¯nteresseerd in alvleeskanker omdat we net gehoord hebben dat mijn moeder dat ook heeft. In onze situatie is het des te schrijnender omdat mijn vader plotseling 17 dagen geleden is overleden.
Mijn vader overleed 's morgens en diezelfde dag kreeg mijn moeder een herseninfarct. Mijn moeder werd accuut opgenomen in het ziekenhuis. Daar kwam men er achter dat ze kannker had, terwijl iedereen dacht dat de heftige maagpijn kwam door de stress bij het overlijden van mijn vader.
Mijn moeder is nu al in een hele slechte conditie.
Sanra hou je taai.
Groeten Sylvia
Sandra

26-08-2004 22:54

Hallo Sylvia,
Wat een afschuwelijke toestand voor jullie. Eerst je vader nog maar zo kort geleden en nu het slechte nieuws van je moeder.
Is de huidskleur van je moeder ook geel geworden en kan ze nog wel eten? Kunnen ze eigenlijk nog wel iets voor haar doen? Bij mijn moeder was het namelijk zo dat ze een kleine kans zagen dat ze er op tijd bij waren en vandaar dat ze 2x geopereerd is, helaas mocht dit niet baten omdat de uitzaaiingen te snel gingen.
Maar door het herseninfarct van je moeder en de vreselijke klap die ze heeft gekregen door het overlijden van je vader zal haar conditie niet optimaal zijn denk ik dan en de operaties die mijn moeder heeft ondergaan zijn erg zwaar (1e operatie duurde ca. 5 uur!!) Het is een vreselijke ziekte!!
Kan je het zelf allemaal wel enigszins aan, het is niet niks wat je in zo een korte tijd allemaal te verwerken krijgt.
Heel veel sterkte en kracht!
Sandra
Sylvia

27-08-2004 21:04

Hoi Sandra,
Het is echt afschuwelijk. Vandaag hebben we mijn moeder een middag naar huis gehaald en ik heb haar zelf het bericht verteld. Wij hebben het zelf afgelopen donderdag gehoord en wilden het graag zelf tegen mijn moeder vertellen en dan het liefs niet in het ziekenhuis.
Mijn moeder reageerde heel gelaten en door haar recente herseninfarct was het toch wel lastig. Want enerzijds begreep ze het en zei heel kalm dat er niets anders op zat dan erin te berusten en toen we haar terug brachten naar het ziekenhuis vertelden ze daar dat ze nodig spullen thuis moest opruimen e.d.
Haar toestand is treurig. Ze kunnen niets meer voor haar doen. Ze kan ook niet meer geopereerd worden. Ze eet en drinkt amper, ze is mager, heeft een dikke buik en begint met de dag geler te worden. Men is verbaast dat het zo snel gaat. We wilden met mijn moeder praten waar ze graag wil sterven: thuis of in een hospice maar daar kon ze het niet over hebben. Ze zei alleen: ik ga wel naar Pa.
Ja, het valt allemaal niet mee. Ik heb al dagen een knoop in mijn maag en na het overlijden van mijn vader hadden we nog zo verschrikkelijk graag mijn moeder willen verwennen. Nu kan dit ook maar met een hele andere betekenis.
Sandra bedankt voor jouw lieve antwoord en heel veel sterkte.
Sylvia
Sandra

03-09-2004 19:19

Met mijn moeder gaat het nu erg achteruit. Mijn moeder wil niet thuis sterven want dat wil ze niet voor mijn vader. Hij moet daarna nog verder leven in dat huis, zegt ze. Ze wil het liefst naar een hospice toe en begin volgende week komt de wijkverpleegster om daar over te praten. De wijkverpleegster heeft wel al hier en daar informatie ingewonnen omdat mijn moeder ook een euthansieverklaring heeft getekend en dat wordt niet overal uitgevoerd, dus ze kan niet zomaar in iedere hospice terecht. Waarschijnlijk is er wel een gevonden die aan alle “eisen” voldoet en daar zullen we volgende week dan meer over horen. Is er iemand die ervaring heeft met het verblijf in een hospice en mij daarover wil vertellen. Ik heb wel op internet al gekeken maar ik wil graag persoonlijke verhalen horen over hoe het gaat.
Ik hoop reacties te krijgen.
Sandra.
Sylvia

07-09-2004 21:48

Hoi Sandra,
Met ons is het minder goed gegaan, mijn moeder is vier dagen geleden overleden. Ik voel me nu even ook diep ongelukkig.
Ik heb geen ervaring met hospices maar omdat we voor mijn moeder ook zover waren ben ik wel wezen kijken in een hospice. In een hospice werken overwegend professionele krachten en in een “bijna thuis huis” veel (of alleren maar) vrijwilligers. Al deze medewerkers zijn zo verschrikkelijk betrokken en in staat tot het bieden van warme zorg dat je stervende goed en met liefde kan sterven. Ze bakken desnoods 's nachts nog een eitje. Daarnaast zijn ze erg respectvol. Over het algemeen heeft een persoon een eigen kamer, met toilet en doucheruimte en biedt de hospice logeerruimte en een gezamenlijke huiskamer.
De naasten kunnen net zo vaak komen als ze willen en net zoveel zorg geven of overnemen als ze willen. Een voordeel van een hospice kan wel zijn dat zij de directe zorg doen en dat de familie zich op de begeleiding kan richten.
Sandra, ik denk dat een hospice een prima mogelijkheid is. Ik wens je veel sterkte voor de komende tijd.
Groeten Sylvia
Sandra

08-09-2004 01:41

Hallo Sylvia,
Ik ben heel erg geschrokken van je bericht dat je moeder er niet meer is. Gecondoleerd en heel veel sterkte. Wat is het vreselijk snel gegaan voor je. Eerst je vader en nu zo snel je moeder. Leef met je mee en hoop dat je je een beetje red.
Vind het heel lief van je dat je ondanks je ellende toch antwoord hebt gegeven op mijn vraag. Ik heb vandaag contact opgenomen met een hospice en verwacht daar binnenkort een afspraak te kunnen maken voor een rondleiding. Mijn moeder wil het graag ook van te voren zien.
Ik heb er een beetje moeite mee om op dit moment mijn hele ellende te vertellen terwijl jij net je moeder kwijt bent. Ik kom er later nog op terug.
Als je het op kunt brengen hoop ik nog zo af en toe iets via deze weg van je te horen. Heel veel sterkte en kracht toegewenst.
Sandra.

alvleesklierkanker vervolg

sandra

janny t

sandra

Sandra

Sylvia

Sandra

Sylvia

Sandra

Sylvia

Sandra