Hallo.
Ik ken dat gevoel heel goed, hebt het meegemaakt met mijn man, heeft lymfklierkanker gehad. mijn man had een moedervlek(lijkt op een rozijn) op zijn heup, sinds ik hem kende zei ik tegen hem dat hij dat weg moest laten weg halen.
bij de dokter geweest is hij verwezen naar de specialist, tijdens de eerste onderzoek aan zijn heup, werd er een knobbel in zijn onderbuik gevonden, de arts heeft een prik gegeven en zou als het goed zijn bij het controle van de moedervlek weg zijn, terug voor de controle was de moedervlek( noemen ze ook tumor) gelukkig goed, maar die knobbel was nog aanwezig en moest ook verwijdert worden, terug voor de contole en de hechtingen was mijn man alleen gegaan, toen mijn mijn terug kwam en hij zag er bleek uit, schok ik en wist dat er iets niet in orde was en dat bleek zo, hij had kwaadaardig tumor in dat knobbel in zijn onderbuik. de wereld veranderde voor ons, wij waren van slag, helemaal niet opgerekent opzo bericht. we waren net een maand verhuist en de wereld stopte voor ons, je het het gevoel of je aan het dromen bent, raar is het.
om mijn verhaal kort te houden, moest hij een grote operatie ondergaan, de artsen konden ons niet zeggen of het uitgezaaid was of niet, met de scan's en rontgen fotos kunnen ze het niet zien. mijn man heeft een operatie van de heup tot de knie bjina gehad, heeft 2 weken in het ziekenhuis gezeten. van de eerste slechte nieuws tot met de uitslag van de ziekenhuis hadden wij bijna 4 maanden in onzekerheid geleeft. voor de uitslag moesten we naar een kamer gaan, en de arts vertelde dat er geen uitzaaien waren, o wat was dat een opluchting, jullie zullen me wel begrijpen hoe dat voelt. alleen die knobbel die ze uit de onderbuik hebben uitgehaalt daar zaten er kankercellen, het is alweer 2 jaar geleden, maar mijn had na de operatie heel erg moeilijk mee en zit nu ook bij de riagg daar voor, nu gaat het gelukkig beter en moet om 6 maanden terug naar het ziekenhuis voor controle. maar hij voelt altijd in zijn buik of er knobbeltjes zitten. en zeker als je het heb mee gemaakt hebt, blijf je altijd in angst leven of het wel goed is.en dat is heel normaal, maar mensen die het meemaken begrijpen het wel van meekar. mijn man heeft het nu wel geaccepteert maar wordt wel dagelijks mee gecoventeert, en het lijkt of er op tv wel altijd over kanker wordt gepraat, je hebt veel van die programma's.
tips heb ik niet, maar gewoon het accepteren en verder leven, mijn man is wel anders gaan leven, heeft nu tijd voor ons gezin en deelt zijn leven nu anders in, is veel bezig ook met ons geloof. dat vind ik heel prettig.
groetjes ,
damien
Araucaria schreef:
>
> Hoi
>
> Ruim anderhalf jaar geleden is bij mij een melanoom weggehaald.
> Volgens de dermatoloog en de chirurg was het er een van de
> meest agressieve soort.
> Schrikken dus, maar voor 100% de strijd ingegaan en de mazzel
> gehad dat er geen uitzaaiingen waren.
> Alles dus weer ok zou je zeggen.
> Dat is ook zo, maar toch; het laat me niet los!
> Wanneer ik iets mankeer (bijv. verkoudheid o.i.d.) denk ik
> toch altijd weer van: oh jeetje, het zou toch niet in een
> andere vorm zijn teruggekomen?
> Nou heb ik al vaker de reactie gehad dat ik blij moet zijn
> dan ik weer beter ben en dat ik niet zo in mijn angst moet
> blijven hangen.
> Natuurlijk ben ik blij dat ik beter ben, maar die angst
> blijft, die kan niemand bij mij wegnemen.
> Ik weet gewoon niet hoe ik daar mee om moet gaan.
> Op internet kan ik ook niet echt een site vinden die gaat
> over hetgeen ik hierboven schets: Genezen van kanker, maar
> hoe ga je daarna verder?
> Wie kan mij aan bruikbare tips danwel sites helpen die mij
> dan ook helpen de boel wat meer te relativeren. En hier
> bedoel ik dus niet de verhalen mee in de trant van dat ik
> blij moet zijn dat ik beter ben geworden, want dat staat
> natuurlijk buiten kijf dat ik blij mee, maar dat haalt mijn
> angst toch echt niet weg.
> Ik hoop op tips waar ik mee verder kan.
> Alvast bedankt!
>
> Gr. Arau
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
