Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Peter
Het is inmiddels 2 jaar geleden dat mijn vader(74 Jaar) ontslagen is uit het ziekenhuis voor een behandeling tegen kanker.Destijds had hij een melanoom op zijn rug en is na verwijzing onmiddelijk opgenomen om er na een aantal scans achter te komen dat hij ook een plekje in zijn long had zitten.Na een aantal zware operaties is hij de helft van zijn linkerlong kwijt en zijn zijn lymfeklieren onder zijn oksels deels weggehaald.Na een herstel van een jaar ging het eigenlijk weer harstikke goed met hem.Hij kreeg weer praatjes en zag er weer gezond uit.Helaas begin dit jaar(januari) kreeg mijn pa weer klachten.Hij had pijn in zijn rug en had daardoor slaapproblemen.Ook ging hij moeizamer eten en had hij, vond ik, een troebele oogopslag.Ik dacht al snel dat het weer mis was.De dokter heeft voor de zekerheid een botscan laten uitvoeren omdat hij niets wilde uitsluiten.Er werd aanvankelijk aan een versleten rug gedacht.Vorige maand is hij opgenomen in het ziekenhuis omdat hij vocht vast hield.Dit moest zo snel mogelijk via het innemen van plaspillen het lichaam uit.Tijdens zijn verblijf in het ziekenhuis kreeg hij de uitslag van de botscan te horen.Helaas was het weer helemaal mis.Er waren uitzaaiingen geconstateerd in heup,ribben en wervelkolom en dit alles was ongeneeslijk.Na dit verschrikkelijke nieuws heeft het enige dagen geduurd voordat wij met onze vragen een behandelend arts te spreken konden krijgen.Niemand heeft tijd om even wat feedback te geven,wat mij erg verdriet.Afgelopen week zouden de artsen bijelkaar komen om een verdere behandeling overeen te komen.Maar door omstandigheden is dit niet gebeurd.Zonder even de moeite te nemen om te waarschuwen dat er nog niets besproken was zijn wij naar het ziekenhuis afgereisd om het een en ander aan te horen over verder te nemen maatregelen.De oncoloog die wij te spreken kregen was niet op de gedane afspraak voorbereid en vertelde ons dat er nog niets concreets was besloten.Zonder enig excuus van zijn kant zijn wij na het maken van fotoos weer huiswaarts gegaan.We hebben een nieuwe afspraak gemaakt.Inmidels gaat het harstikke slecht met mijn pappie.Hij eet niet of nauwelijks en is heel erg moe.Hij krijgt ook steeds meer last van pijn .Hij is inmiddels in 3 maanden tijd 25 kilo afgevallen en dat is hem aan te zien.Het gene wat mij het meeste zorgen baard is dat hij geen eetlust heeft en daardoor heel snel achteruit gaat als gevolg daarvan.De dieetiste zegt dat hij het toch allemaal zelf moet doen(eten), wat ik ook wel begrijp.Ik zou zo graag wat tips horen qua eten om hem weer wat sterker te maken.Hij heeft wel wat vloeibare voeding als aanvulling gekregen maar dit helpt ook niet.Met een lichte chemo of bestraling in het vooruitzicht denk ik niet dat hij dat aankan.Ik heb het gevoel dat we door de behandelende artsen een beetje aan ons lot worden overgelaten.Inmidels glipt mijn vader weg onder onze vingers zonder dat we er iets aan kunnen doen.Dit frustreerd me heel erg.We wachten de volgende afspraak af….
Laten we er het beste van hopen.
