waarom?!?!

Debb

16-03-2004 23:02

Waarom bestaat deze rot ziekte?! Mijn moeder heeft 1.5 jaar geleden borstkanker gehad en heeft daar ook chemo en bestralingen voor gekregen. Nu 1.5 jaar later ging mijn moeder naar de huisarts. Net als ieder persoon doet, is ze er eerst nog lang mee door gelopen. Toen ze bij de huisarts was dachten ze dat ze een ernsige blaasonsteking had en kreeg daar dan ook medicijnen voor. Toen de kuur afgelopen was liep mijn moeder nog steeds met die pijn en ging terug naar de huisarts. Die heeft haar gelijk door gestuurd voor een echo naar het ziekenhuis. daar constateerde ze uitzaaiing in de lever!! ONGENEESLIJK!! ze is nu pas 43 en volgens de artsen mag ze blij zijn als ze nog een paar jaar mag leven. Ik heb het zo moeilijk mee. Mijn moeder wil stoppen met de chemo, ik wil dat ze doorgaat. Het sloopt haar zo maar als ze stopt dan mogen ze blij zijn als ze nog een jaar leeft!! Tot nog toe heeft de chemo nog niet gewerkt en maakt het ziekenhuis heel veel fouten. nu is er weer met de chemo gelekt. Het doet me zeer om te zien hoeveel pijn mijn moeder heeft en voel de pijn bijna zelf. Ik ben nu 20 en wil nog heel lang van haar genieten maar dat zit er waarschijnlijk niet in. Ik wens iedereen die op een of andere manier, maar vooral de personen zelf en kinderen en partners zo veel sterkte toe en ik hoop dat we allemaal zo lang mogelijk leuke dingen mogen beleven met de mensen waar wij heel veel van houden.
marielle

17-03-2004 14:04

hoi Debb,
wat een ongelooflijke klap voor jullie allemaal!!!! Ik kan me voorstellen dat je wel zou willen schreeuwen van; ga door.. vecht! neem die chemo! Vooral als het het laatste middel is. Maar chemo is ook zulke rotzooi… en het geeft pijn, het verzwakt je ontzettend.. En dat terwijl het nog niets doet ook! Ik kan me een beetje voorstellen dat je moeder wil stoppen met die troep.. omdat het zinloos is.. en omdat het haar leven tÃƒÂ³ch niet mooier kan maken op dit moment.. alleen maar slechter. En je weet tÃƒÂ³ch nooit hoelang het uiteindelijk word.. niet met en niet zonder chemo.. maar de tijd die je hebt, kan ook een mooie, fijne tijd worden, nog even datgene uit het leven te halen dat je moeder wil, samen met jullie. Zonder dat ze beroerd en ziek is van de chemo… Het lijkt me ongelooflijk moeilijk om dit alles te accepteren en te respecteren… maar geniet, en leef nÃƒÂº.. met elkaar, zolang ze er nog wÃƒÂ©l is.. want dat telt nu..
heel veel sterkte in elk geval!
liefs marielle
habee

17-03-2004 16:11

Hi Debb,
Jeetje wat is dit zwaar.
Niet alleen jouw bericht maar ook het reageren hierop.
Ik heb van dichtbij meegemaakt en maak nu (gelukkig) nog mee hoe zwaar het gevecht tegen deze ziekte is. Zo'n chemo is heel zwaar. Het haalt alle energie uit een persoon. De ziekte heeft ook heel veel effect op alle familieleden dat ervaar je nu zelf.
Die onzekerheid is slopend. Maar ik kan me heel goed voorstellen dat iemand die het moet ondergaan er de brui aan geeft. Zo slopend is die chemo. Bij ons in de familie gaan we gewoon door met de dagelijkse gang van zaken. Maar het beeld kanker blijft altijd overheersen.
Joh, ik begrijp wat je nu moet doorstaan, ik onderga dat nu ook. Ik kan maar een ding zeggen: wees en blijf een steun voor je moeder, hoe zwaar het ook is.
marcel

17-03-2004 21:41

Hoi Debb,
Ik begrijp dat je in een rot situatie zit. Ik kan je alleen maar 1 ding meegeven. De beslissing om door te gaan met een chemo kuur ligt volledig bij je moeder en alleen zij kan een juiste afweging maken. Bij mijn vader hebben we gewoon gevraagd wat de kansen zijn als we de chemo zouden doorzetten en welke bijwerkingen we mogen verwachten. De doktoren wisten te vertellen dat er eventueel een paar maanden langer viel te leven met ernstige bijwerkingen. Mijn vader besloot toen te stoppen met de chemo. Ik wil je veel succes wensen en in het ziekenhuis worden inderdaad fouten gemaakt. Niet zozeer dat er mensen te vroeg komen te overlijden of een onjuiste behandeling krijgen maar meer op het sociale en emotionele vlak. Ze vertellen dingen vaak op een manier waarbij je denkt kan dat niet anders worden verteld/omschreven. Nogmaals veel succes
Marcel
Debb schreef:
>
> Waarom bestaat deze rot ziekte?! Mijn moeder heeft 1.5 jaar
> geleden borstkanker gehad en heeft daar ook chemo en
> bestralingen voor gekregen. Nu 1.5 jaar later ging mijn
> moeder naar de huisarts. Net als ieder persoon doet, is ze er
> eerst nog lang mee door gelopen. Toen ze bij de huisarts was
> dachten ze dat ze een ernsige blaasonsteking had en kreeg
> daar dan ook medicijnen voor. Toen de kuur afgelopen was liep
> mijn moeder nog steeds met die pijn en ging terug naar de
> huisarts. Die heeft haar gelijk door gestuurd voor een echo
> naar het ziekenhuis. daar constateerde ze uitzaaiing in de
> lever!! ONGENEESLIJK!! ze is nu pas 43 en volgens de artsen
> mag ze blij zijn als ze nog een paar jaar mag leven. Ik heb
> het zo moeilijk mee. Mijn moeder wil stoppen met de chemo, ik
> wil dat ze doorgaat. Het sloopt haar zo maar als ze stopt dan
> mogen ze blij zijn als ze nog een jaar leeft!! Tot nog toe
> heeft de chemo nog niet gewerkt en maakt het ziekenhuis heel
> veel fouten. nu is er weer met de chemo gelekt. Het doet me
> zeer om te zien hoeveel pijn mijn moeder heeft en voel de
> pijn bijna zelf. Ik ben nu 20 en wil nog heel lang van haar
> genieten maar dat zit er waarschijnlijk niet in. Ik wens
> iedereen die op een of andere manier, maar vooral de personen
> zelf en kinderen en partners zo veel sterkte toe en ik hoop
> dat we allemaal zo lang mogelijk leuke dingen mogen beleven
> met de mensen waar wij heel veel van houden.
Debb

19-03-2004 12:32

hoi Marcel.. harstikke bedankt voor je reactie.. ik weet ook dat je gelijk hebt op het feit dat mijn moeder zelf moet weten of ze doorgaat of niet. Als ze ook echt zou willen stoppen kan ik dat ook wel begrijpen, maar ik wil het gewoon nog niet. Klinkt erg ego en dat is het misschien ook wel. Ze heeft er ook zelf voor gekozen om de chemo wel te doen. Dan hopen we ook dat we op ten duur weer wat geluk mogen hebben en dat het even duurt voor dat het weer terug komt.
Wat heeft jouw vader dan, en hoe is dat verlopen? Hoe lang hebben ze jouw vader gegeven dan met een chemo en zonder?! als je er liever niet over wilt praten kan ikl dat ook begrijpen want het is ook niet niets..
groetjes Debbie
Debb

19-03-2004 12:37

een klap was het zeker!! maar het ook veel makkelijker voor ons om te zeggen dat we die chemo moetn doen maar mn moeder denkt daar heel anders over.. ik wil je in ieder geval bedanken voor je reactie.. ik denk dat ik gewoon even wilde weten dat ik niet de enige ben die in de ellende zit!! en tot nog toe probeer ik er ook overal grapjes over te maken.. net als dat mn moeder nu een pruik heeft daar kunnen we beter grapjes over maken en dat de dokter toch wel erg leuk is!! en daar hebben we dan ook lol om. Ik hoop gewoon dat mn moeder tegen verwachting van de dokters lekker heel oud mag worden en dat ze alle dingen mee mag maken die alle mensen mee maken. Ik zie ook nu pas de kleinere dingen die belangrijk zijn.. harstikke bedankt.liefs Debbie
Debb

19-03-2004 12:39

dank je ik wens jou ook heel veel sterkte toe en bedankt voor je reactie.. liefs debbie
jorien

19-03-2004 20:26

hallo Debb,
Ik kan me heel goed voorstellen hoe machteloos jij je voelt.
Ik heb met mijn moeder hetzelfde mee gemaakt dus ik kan me goed indenken hoe jij je voelt.
Ik denk dat het belangrijkste is wat je moeder wil. Zij moet beslissen. Mijn moeder heeft er toen ook voor gekozen om geen chemokuren te ondergaan omdat ze zichzelf wilde blijven. Zij wou het beste er nog uithalen wat er in zat en dat hield voor haar in dat ze veel tijd met haar man, kinderen en kleinkinderen wou doormaken. Het enige wat wij konden doen was haar wensen te waarderen en haar nog een fijne tijd te geven. Dat is gelukkig gebeurd en met behulp van de huisarts heeft ze weinig pijn gehad. Hij heeft alles gedaan om het voor haar zo draaglijk mogelijk te maken.
Ik wens je heel veel sterkte en….. geniet van elkaar!
Jorien.
marcel

20-03-2004 00:17

Hoi Debb,
Ik wil er best over praten alleen is mijn verhaal weinig hoopgevend. Mijn vader is op 13 februari van dit jaar overleden. Hij had dikke darmkanker. Het was in juni vorig jaar geconstateerd. Tot eind december ging alles redelijk goed. Wel bijwerkingen van de chemokuren natuurlijk maar het was goed te doen. Nog op vakantie geweest met z'n allen naar Malta. Toen bleek plotseling dat hij uitzaaiingen had in zijn botten. Wat heeft dat veel pijn gedaan. Mijn vader wist toen wel dat het einde verhaal was en daar hebben we goed over gesproken. Uiteindelijk kwam het ook in zijn longen terecht en hebben we (ik bedoel hij) besloten om euthenasie te doen. Hij is uiteindelijk vredig thuis overleden. A la burgemeester Stekelenburg zou ik willen zeggen.Ik begrijp dat jij net als ik erg jong bent. Ik zelf ben 26 en ik kan je zeggen dat het je leven enom verandert. Ik hoop voor je dat jullie veel geluk mogen hebben. Blijf er in geloven er zijn af en toe wonderbaarlijke genezingen. Ik hoop voor jullie dat jullie het geluk mogen hebben bij deze groep te zitten. Als je er meer over wilt praten ben ik best bereid mijn emailadres te geven. Gooi het eruit dat lucht op en bij “vreemde, onbekende” mensen gaat dat het beste
Groetjes Marcel
Debb schreef:
>
> hoi Marcel.. harstikke bedankt voor je reactie.. ik weet ook
> dat je gelijk hebt op het feit dat mijn moeder zelf moet
> weten of ze doorgaat of niet. Als ze ook echt zou willen
> stoppen kan ik dat ook wel begrijpen, maar ik wil het gewoon
> nog niet. Klinkt erg ego en dat is het misschien ook wel. Ze
> heeft er ook zelf voor gekozen om de chemo wel te doen. Dan
> hopen we ook dat we op ten duur weer wat geluk mogen hebben
> en dat het even duurt voor dat het weer terug komt.
> Wat heeft jouw vader dan, en hoe is dat verlopen? Hoe lang
> hebben ze jouw vader gegeven dan met een chemo en zonder?!
> als je er liever niet over wilt praten kan ikl dat ook
> begrijpen want het is ook niet niets..
> groetjes Debbie
Tonnie

21-03-2004 15:14

Kanker is een vreselijke ziekte, maar er zit voor mij ook een positive kant aan het verhaal.
Afscheid nemen, dingen afmaken die je nog wilde/moest doen.
Met mensen in het reine komen.
Dat soort zaken zijn heel belangrijk.
Niet alleen voor diegene die kanker heeft maar ook voor de ander.
Dat is tenminste mijn ervaring.
Mijn ouders zijn alletwee plotseling gestorven, en ja dan wil je nog zoveel zeggen en doen.
Ze laten weten dat je van ze houd enz.
Maar dat ging niet.
Nu bij mezelf pancreaskanker was geconstateerd (ben inmiddels geopereerd) ben ik met mezelf in het reine wat ik wil en met wie.
Mijn familie en bepaalde vrienden zijn me dierbaar.
Heb met mensen ook dingen uitgesproken.
Schoonfamilie die na jaren op bezoek komen omdat je dood zou kunnen gaan.
Ik heb er veel van geleerd en hoop dat ook door te kunnen geven aan anderen.
Over de dood wordt op dit moment ook makkelijker gesproken, met m'n man en kinderen.
De kinderen zijn al wat ouder, maar zoals iedereen kan beamen, hoe oud je ook bent, een ouder verliezen, dat doet veel verdriet.
Gr Tonnie

waarom?!?!

Debb

marielle

habee

marcel

Debb

Debb

Debb

jorien

marcel

Tonnie