Afgelopen dinsdag heeft mijn pa zijn 1e chemo gehad vanwege zijn longkanker. Hij voelde zich er best goed onder. Het enige waar hij last van had was een prikkelend gevoel in zijn hoofd en bij zijn ogen. Dat laatste ervaarde hij als heel irritant, hij had ook hele rode ogen. Hij was niet misselijk of ziek. Wel is hij moe, maar dat was hij voor de chemo ook wel, ook zegt hij nu dat een soort van verdoofd gevoel heeft en hoest hij geen bloed meer op. Ik hoop dat het zo verder zal gaan, want als het niet aanslaat dan is er geen hoop meer. Ik duim mijn duimen eraf
Ik ben nu zelf ook met roken gestopt. Tuurlijk wist ik dat het slecht was en ik schaamde me er ook heel erg voor, maar ik kon niet stoppen had altijd wel weer een smoesje achter de hand of een stresssituatie. Nu ben ik vol overtuiging gestopt op 1 maart jl. Nog niet zo lang, maar ik wil volhouden. Ik was ook een tijdje verkouden en moest al wat hoesten en had pijn bij het slikken. Volgens de dokter werd de pijn in de keel veroorzaakt door het hoesten. Na 4 dagen niet te hebben gerookt hoest ik nog steeds heel erg (met slijm ophoesten sorry niet smakelijk om te lezen) en heb nog pijn in mijn keel. De angst slaat me echt om mijn hart dat ik te laat gestopt ben (ik rookte nu zo'n 11 jaar, soms een tijdje gestopt en dan weer verder). Ik ben dan ook bang dat ik nu ook keelkanker zou hebben. Ik hoop echt dat ik nog op tijd ben gestopt en dat de keelpijn over zal gaan binnen een weekje. Nu pas realiseer ik me echt hoe stom ik bezig ben geweest om te beginnen met roken en wat de consequenties ervan zijn, nu pas nu ik het van dichtbij zie, bij mijn vader, wat roken kan doen.
Soms denk ik dat ik eerst op mijn gezicht moet gaan voordat ik het besef, erg hoor.
Groetjes
Marielle