bij mijn schoonmoeder is enige tijd geleden een niertumor ondekt ( anderhalf keer de grootte van de nier), en na MRI scan ook uitzaaiingen in twee ruggewervels. Inmiddels is ze bestraald omdat de uitzaaiingen zo hard op de zenuwen in het ruggemerg drukten dat ze verlamd dreigde te raken. Pijn is daarna inderdaad even weggeweest; nu klaagt ze echter in toenemende mate weer van pijn en slikt weer reglmatig morfine. Vandaag heeft de uroloog laten weten de tumor aan de nier( met nier en al ) te willen verwijderen. Dus ondanks het feit dat er in eerste instantie geen hoop meer zou zijn (getuige de uitspraak van de neuroloog dat de bestraling het enige was wat er nu nog aan gedaan kon worden) lijkt er nu weer wel hoop te zijn?? We vinden het allemaal erg verwarrend; schoonouders zetten nergens zelf vraagtekens bij, gaan ook niet in gesprek met de artsen……. geven aan bang te zijn voor wat ze te horen krijgen. Dat begrijpen we best, maar wíj zitten wel stikvol vragen.
Botuitzaaiingen kunnen niet verdwijnen, spreiden zich snel uit en zijn erg pijnlijk, dat weten we , maar wat voor zin heeft het verwijderen van die tumor , waarvan ze aangeeft dat die haar geen pijn doet, dan??
Misschien heeft iemand hier ervaringen mee. Eigenlijk zouden we zelf eens naar die arts moeten stappen, om te vragen hoe en wat , maar dat is ook zoiets……..
Voor ons( kinderen en kleinkinderen) is het in ieder geval heel verwarrend en verdrietig.
esmie