Hoi allemaal,
Nu bijna 3 jaar geleden ging ik voor de 1e keer naar mijn huisarts met een vlekje op mijn schouderblad dat steeds bloedde. Ik zag er zelf niets ernstigs in, maar vond het eerder vervelend steeds bloed aan mijn kleding te hebben, aan de handdoek na het douchen. Volgens de arts was het niets ernstigs en zou het vanzelf in drogen. Een jaar later moest ik voor mijn zoontje bij de huisarts zijn en aangezien diezelfde ochtend het vlekje voor de zoveelste keer had gebloed greep ik de gelegenheid aan de huisarts nogmaals te vragen er naar te kijken. Vervolgens zei hij dat het nu wel lang duurde en dat de huidarts er nu maar eens naar moest kijken. Om een lang verhaal kort te maken; 1 1/2 maand later kon ik hier terecht en de ochtend daarna wilde hij het weghalen. Na 5 weken (ivm vakanties) terug voor controle en uitslag: Het was een melanoom geweest van 1,8 mm dik. Spannende tijden braken aan; waren er uitzaaiingen naar de lymfeklieren? Was alles weg? 3 weken later kreeg ik hier de uitslag van: Geen uitzaaiingen; ik was helemaal gezond!!! Feest dus, zul je je voorstellen. En dat was ook zo. Tot dat het normale leventje weer verder gaat. Ik heb de pech gehad dat bij de operatie aan de lymfeklieren ivm uitzaaiingen er een zenuw was geraakt waardoor ik in het begin mijn arm niet kon gebruiken, maar na 9 maanden fysio is dat weer voor 90 a 95 % in orde. Maar nu, 1 1/2 jaar na dit hele gebeuren, ben ik nog steeds bang. Bang om weer kanker te krijgen in welke vorm dan ook. Ik ben immers al een keer door mijn lichaam in de maling genomen en heb al een keer kanker gehad; zeggen we niet altijd: als er 1 schaap over de dam is dan volgen er meer!!?? Herkend iemand dit? Hoe ga je hier nu mee om. Ik loop nu dus al 3 weken met griep te kwakkelen en jullie kunnen je voorstellen wat er ondertussen allemaal door mijn hoofd gaat het duurt namelijk wel erg lang die griep! Wie weet hier een antwoord op?