Twee weken geleden… Ik stond onder de douche en iets aan mijn tepels beviel me niet. Ik kon echter mijn vinger er niet precies opleggen wát me niet beviel. Natuurlijk ga je dan verder kijken. Toen ik mijn linkerborst optilde sloeg mijn hart een slag over: een stukje van mijn tepel trok naar binnen. Snel weer los gelaten, toen niks meer te zien. Maar ja, de eerstvolgende keer deed ie het weer. Snel onder de douche vandaan gegaan en verteld aan mijn vriend wat ik had gezien. Ik heb bij mijn de inmiddels alweer twee jaar geleden overleden moeder van mijn ex-vriend van heel dichtbij meegemaakt wat borstkanker voor ellende met zich mee brengt. En dat was dan ook het eerste wat onder die douche door mijn hoofd schoot. Mijn vriend raadde me aan te wachten tot mijn menstruatie. Misschien had het daar wel iets mee te maken… Maar nee, ik werd ongesteld en het ging niet weg. Inmiddels had ik ook kleine bultjes op mijn beiden tepels gekregen. Afgelopen woensdag ben ik naar de huisarts gegaan. De bultjes waren normaal, maar de tepel hoort niet in te trekken. Goh? Dat snapte ik ook wel. Dus moest ik een afspraak maken bij het ziekenhuis voor een mammografie. O, wat had ik graag gehad dat ze had gezegd dat er niks aan de hand was. Maar nee, 1 maart moet ik voor een mammo naar het ziekenhuis. (1 maart!!!!) Over drie weken!!!! Ik ben nu zo vreselijk bang. Er schieten steeds een aantal zinnen door mijn hoofd: Ik ben nog zo jong! (23) Dit overkomt mij toch niet!? En vooral: Ik wil niet dood! Nog niet! Natuurlijk weet ik dat het niet per definitie zo hoeft te eindigen, maar dat neemt niks aan de angst weg!
Wendy