Bij mijn vader van 72 jaar is longkanker geconstateerd ( 10 december 2003) met uitzaaieringen naar de lympfe en bijnier.
Hij heeft in zijn leven al veel ziekenhuizen bezocht vanwege o.a zijn diabetici wat hij sinds zijn 9 jaar heeft.
Hij is opgegeven en hij wil zelf ook niet meer er is een goede begeleiding van de huisarts en de thuiszorg.
Ik bezoek hem veel en hij vindt het fijn om me te zien maar ik zie hem elke dag een stukje doodgaan.
Het aanblik is zwaar maar ik heb het nodige meegemaakt en volgens mijn eigen behandelaar redt ik het wel.
Is het nu normaal dat er geen prognoses worden gegeven?
Ik hoop dat ik het allemaal goed doe,ik doe het vanuit mijn hart,….
Eric