mijn moeder ( longkanker,en nu voor botscan)

  • Ramona

    Mijn moeder kreeg 3 jaar geleden longkanker.

    Na een klein jaartje door chemo en bestralingen was de tumor weg.

    Maar afgelopen maart was er weer een tumor te zien en heeft ze ook weer chemo gekregen plus er is 6 liter vocht bij haar longen weggehaalt omdat ze vocht achter haar longen had. Om op te knappen ging ze naar een verzorgingshuis en langzamerhand voelde ze zich goed genoeg om weer naar haar eigen huis te gaan.

    De tumor was ook door de chemo weer geslonken dus dat ging goed.

    Nu is ze net 2 mnd thuis en heeft sinds enkele weken veel last van haar benen.

    Laatste 2 weken zelfs zo erg dat de tranen er al in springen als er een verkeerde beweging wordt gemaakt. Ze loopt nu stapje voor stapje met veel moeite en pijn door haar huis met de rollator.

    Maandag is de dokter bij haar gekomen en zou het er met haar longarts over hebben voor een botscan.

    Dinsdag kon ze al langs bij haar longarts.

    En die longarts heeft voor vrijdag een botscan voor haar afspraak gemaakt. Allemaal gelukkig vrij snel.

    De longarts zei mochten het geen uitzaaiingen zijn dan krijg je zoiezo bestraling tegen de pijn. Ook kreeg ze van de longarts andere zware pijnstillers mee ipv de morfine van 10 mg die ze van de huisarts had gehad want die hielpen niet bij haar.

    Nu mijn vraagje….

    Hoe groot is de kans dat het uitzaaiingen zijn? En is het normaal dat mijn moeder nu ineens last van haar benen krijgt?…..Wat zijn jullie ervaringen hiermee?

    Gr Ramona!

  • Antsje

    Ramona, hebben jullie de uitslag al?

    Gr. Antsje

  • Mirjam

    Mijn schoonmoeder heeft ook longkanker en er zijn gigantisch veel uitzaaiingen. Ze heeft erg last van haar benen ook. Haar armen ook…die worden zwart..???

    Ik lees met je mee…want ik kan nergens hierover iets vinden..

    Sterkte voor jou en je moeder

    liefs, Mirjam

  • Ramona

    Nee de uitslag komt donderdag ik laat het jullie weten…

  • Ramona

    Veel sterkte Mirjam…

  • marielle

    Alles klinkt zo bekend. Bij mijn vader is 7 januari longkanker geconstateerd. In 2001 is hij voor mondkanker geopereerd en in 2002 zijn lymfeklieren in zijn hals verweiderd omdat daar uitzaaiingen zaten. Het ging een tijdje redelijk tot hij erg moe werd. Vocht achter de longen, uitslag: longkanker. Ze weten niet of dit met de vorige operaties te maken heeft.

    Nu heeft hij ook al enige weken last van zijn been wat steeds erger wordt. Lopen doet heel veel pijn. Ook heeft hij last van zijn rug. Morgen krijgt hij pas een botscan. De CT scan staat pas op 26 januari gepland. We worden er hopeloos van. Waarom duurt alles zolang? De artsen zeggen dat het er waarschijnlijk al lang heeft gezeten en dat deze wachttijd relatief kort is, maar wat moet je met zo'n antwoord. Nu weten we dat het longkanker is en wil je zo snel mogelijk zoveel mogelijk duidelijkheid. Zijn er meer mensen die het gevoel hebben dat ze een nummer zijn en niet sereius worden genomen? Wachten in zo'n situatie is echt verschrikkelijk. Slecht nieuws is erg maar dan kun je tenminste verder, onzekerheid is erger.

  • Jet

    Hai,

    Ja ik herken je verhaal. Ik denk ook vaak: waarom moet alles zolang duren. Kanker is al erg genoeg maar dan… al dat wachten. Eerst een onderzoek hier, dan daar, dan nog dit en dat.

    Bij mijn vader maakten ze (na constateren darmkanker) eerst een echo van de lever. 2 tumoren. Toen moest er een CT scan komen. uitslag: Talloze miniscule uitzaaiingen in de lever. Toen dacht ik: waarom eerst echo en dan CT scan. Hadden ze niet direct een scan kunnen doen? Alles lijkt zo stapje voor stapje te gaan.

    Alles bij elkaar heeft het 9 maanden geduurd vanaf het moment dat mijn vader voor de eerste keer met klachten bij de huisarts kwam tot de werkelijke start met behandeling van de kanker.

    Ik heb zoiets van: Een uitzaaiing komt er op een gegeven moment blijkbaar, maar hoe vroeger je erbij bent hoe minder de kans op uitzaaiing. Als alles sneller zou gaan in de gezondheidszorg had hij een half jaar eerder kunnen beginnen met de behandeling. Wie weet was de lever dan nog schoon geweest. Wordt vooral niet ziek in de zomer: Iedereen is op vakantie, afspraken pas weer in september. Helaas gaat de tumor niet op vakantie en woekert die heerlijk verder.

    Groetjes van een af en toe wanhopige.

    Jet

  • marielle

    Inderdaad, het wachten is echt verschrikkelijk.

    Vandaag had mijn vader een afspraak voor een botscan, morgen zou de uitslag bekend zijn. Wat blijkt, de camera is stuk gegaan en het onderzoek gaat niet door. Nieuwe datum volgende week donderdag. Het is toch belachelijk. Snappen ze dan niet dat mensen die met kanker worden geconfronteerd al genoeg spanning hebben en het liefst zo snel mogelijk geholpen willen worden, in ieder geval zo snel mogelijk alle details willen weten……. Het gaat wel om het leven van mensen.

    In de zomer ziek worden is natuurlijk wel erg nadelig, maar voor de kerst is hetzelfde. Ook dan lijkt alles stil te liggen. Hier moet toch echt iets aan gedaan worden.

    Mijn reactie naar de behandelend arts was ook dat ik het zo raar vond dat het wachten zo lang duurt. Kanker stopt niet drie weken met groeien omdat wij dan moeten wachten. Antwoord hij, dat dat volgens hem niet veel uitmaakt, de kanker zit er waarschijnlijk toch al een hele tijd zonder dat we het wisten. Dit wil je toch niet horen……

    Afijn, genoeg om je kwaad over te maken. Belangrijker is om je vader te helpen in deze moeilijke periode.

  • Jet

    Ja, je hebt gelijk. Met de kerst ligt het ook stil. Mijn vader moest 30 december in het ziekenhuis zijn voor een dagje chemo-infuus. En het was er echt heel stil en rustig. “Iedereen heeft vrij” zei de verpleegkundige die nu zelfs zelf de koffie en de boterhammen rond moest brengen.

    Wat erg ook voor je vader dat dat apparaat kapot was. Het levert zoveel extra spanning op allemaal. En dan maar weer wachten…

    Met mijn vader gaat het opeens erg slecht, zie mijn stukje bovenin het prikbord.

    Het allerbest voor jullie,

    Jet

  • Marcel

    Hoi

    ik kan deze onzekerheid heel erg goed voorstellen vooral het weekje meer of minder van de behandelende artsen klinkt mij nog steeds vreemd in de oren. Een kuur wordt gewoon 2 weken uitgesteld en dat schijnt dan niks uit te kunnen maken. Dat vind ik vreemd maar we moeten ons er maar bij neerleggen want zij hebben er immers voor geleerd.