Mijn vader is in september overleden. Hij kreeg anderhalf jaar geleden te horen dat hij longkanker had. Ik ben blij dat we nog even de tijd hadden om alles met elkaar te bespreken. Maar toch zie ik nu in dat ik niet alles met hem had besproken. Soms denk ik had ik nou maar wel een tijd vrij genomen van mijn werk om zo meer tijd met elkaar doortebrengen. Mijn pa wilde dat alles gewoon door ging en dat deden wij ook, en ik kwam 3 a 4 keer per week bij hem langs, maar bepaalde dingen hebben we niet besproken. Dingen over het verleden, de scheiding van mijn ouders enz. Daar heb ik nu wel spijt van. Ik durfde er niet over te beginnen en nu heb ik spijt. Voor de mensen die een familielid hebben die ook erg ziek zijn en waarvan je weet dat het niet meer lang duurt wil ik alleen zeggen; praat over alles wat je nog wilt weten, over je gevoel, alles maar dan ook alles. Wacht niet en denk niet; oh dat onderwerp komt nog wel. Nee, dan is het te laat. Geniet en neem de tijd nu het nog kan. Er komt een tijd dat het niet meer kan en dat doet pijn heel veel pijn. Ik wens jullie allemaal heel veel sterkte en hoop dat jullie van elkaar zullen genieten!