moe na overlijden dierbare

wendy

16-10-2003 10:02

Ik weet dat mijn probleem niets voorsteld in vergelijking met de mensen op deze site die kanker hebben, maar omdat ik niemand (gelukkig maar) die hetzelfde heeft meegemaakt als ik denk ik dat ik hier het best terechtkwam.
Mijn moeder is een 4 weken geleden overleden na een jarenlang ziektebed en waarin we veel dieptepunten en dus spanningen hebben meegemaakt. Mijn moeder was nog maar 57 en dat speelt ook mee. Ik had verwacht ontzettend emotioneel te zijn en nergens zin meer in te hebben (misschien wel jalours te zijn op vrienden die wel nog een moeder hadden) maar dit is (nog niet(gebeurd. Ik droom wel vaak over herinneringen van vroeger en ik denk elke dag wel een paar keer aan iets wat we samen hebben meegemaakt.
Nu werk ik al weer 2,5 week. Deze week kan ik me voor het eerst weer meer dan 5 minuten lang concentreren. Nu heb ik echter het probleem dat ik ontzettend moe ben en dan vooral bij het opstaan 's morgens en dan vanaf de middag. Een ander soort moeheid dan dat je te weinig hebt geslapen. Meer dat je energie te kort komt om je ergens toe te zetten. De spirit is er een beetje uit.
Wie herkent dit? Zijn er nog tips?
Jan Drenth

16-10-2003 12:18

Hallo!
Ik ben 4,5 maanden geleden mijn moeder verloren aan een acuut hartinfarct, mijn moeder was nog maar 43 jaar.
Ik herken dit precies, want ik werk niet, maar ik kan me met bepaalde dingen ook niet goed concentreren!
Later zal dit allemaal wel beter worden, neem ik aan tenminste?
Je kan en mag me wel een berichtje terug zenden, want dan kunnen we hier misschien een keer persoonlijk over parten, als je begrijpt wat ik bedoel?
Groetjes van Jan Drenth, 22 jaar !!!!!!!
esther

21-10-2003 10:58

hoi wendy
ik herken dit ook ik heb tien weken geleden mijn moeder verloren aan kanker,zij werd slechts 52 jaar.Ik was heel erg close met mijn moeder en ook ik had verwacht dat ik helemaal zou instorten, maar bij mij is dit ook (nog) niet gebeurd.
Ik ben wel heel erg moe ik sta al moe op alsof ik de hele nacht niet heb geslapen maar ik denk dat dit ook te maken heeft met alle spanningen die wij hebben gehad het afgelopen jaar en nu is er op de een of andere manier toch rust gekomen ofzo.nou hou je taai
groetjes estherwendy schreef:
>
> Ik weet dat mijn probleem niets voorsteld in vergelijking met
> de mensen op deze site die kanker hebben, maar omdat ik
> niemand (gelukkig maar) die hetzelfde heeft meegemaakt als ik
> denk ik dat ik hier het best terechtkwam.
>
> Mijn moeder is een 4 weken geleden overleden na een jarenlang
> ziektebed en waarin we veel dieptepunten en dus spanningen
> hebben meegemaakt. Mijn moeder was nog maar 57 en dat speelt
> ook mee. Ik had verwacht ontzettend emotioneel te zijn en
> nergens zin meer in te hebben (misschien wel jalours te zijn
> op vrienden die wel nog een moeder hadden) maar dit is (nog
> niet(gebeurd. Ik droom wel vaak over herinneringen van
> vroeger en ik denk elke dag wel een paar keer aan iets wat we
> samen hebben meegemaakt.
>
> Nu werk ik al weer 2,5 week. Deze week kan ik me voor het
> eerst weer meer dan 5 minuten lang concentreren. Nu heb ik
> echter het probleem dat ik ontzettend moe ben en dan vooral
> bij het opstaan 's morgens en dan vanaf de middag. Een ander
> soort moeheid dan dat je te weinig hebt geslapen. Meer dat je
> energie te kort komt om je ergens toe te zetten. De spirit is
> er een beetje uit.
>
> Wie herkent dit? Zijn er nog tips?
wendy

22-10-2003 10:01

ben blij dat er nog iemand is die deze vage moeheidsklachten heeft. Je schreef dat je dacht dat dat kwam door de spanning van het afgelopen jaar. Bij mij is dat zo'n 2 jaar geweest. Mijn vader raakte ook nog eens overspannen en tijdens een welverdiende vakantie met mijn moeder raakte hij ook nog eens in het buitenland in het ziekenhuis. De laatste maanden waren voor mij het moeilijkst omdat mijn moeder aangaf euthanasie te willen. Probleem was dat zij het hele proces al was doorgegaan terwijl wij het ineens op ons bord kregen (zij was al bikkelhard geworden)en zat ik ook nog midden in een verhuizing. Er was in die periode veel onbegrip naar elkaar toe. Wij zaten nog in de “ vechtfase”. Zo van elke week is er weer een. Ook het aanwezig zijn bij de euthanasie vond ik erg zwaar. Ik wist dat ze veel pijn (ondragelijk, kreeg enorme hoge dosis morfine etc. waar een ander al ko van zou gaan) had maar ze was ook nog de gehele dag aanspreekbaar, at nog, kwam nog uit bed.
Wat doe jij aan die moeheid? Of laat je het maar over je heen komen? En werk je wel gewoon?
Ik droomde de laatste tijd over van alles en ben net begonnen met een homeopathisch middel tegen slapeloosheid" dormeasan. Ik hoop hier baat bij te hebben.
esther

22-10-2003 10:54

hoi wendy
ik werk gelukkig niet ben thuis bij mijn twee kinderen,dus als de oudste s'middags naar school is en de jongste heeft haar middagslaapje dan ga ik ook even plat op de bank en val meestal dan als een blok in slaap.Ik probeer mijn rust steeds te nemen door niet teveel afspraken te maken.En in het weekend plan ik maar een dag vol en de andere dag doe ik het gewoon wat rustiger aan,maar ook ik hou gewoon last van die vermoeidheid ik denk dat het vanzelf wel minder zal worden met de tijd
groetjes esther.
Kim

28-10-2003 13:08

Hee Wendy,
je verhaal komt bij mij heel herkenbaar over. Mijn vader is nu bijna een half jaar geleden overleden en zeker de eerste maanden had ik ook last van de vermoeidheid die jij omschrijft. Ik kan je weinig tips geven, behalve dan dat je het over je heen moet laten komen, het wordt namelijk echt minder in de loop van de tijd. Ik kan je misschien wel een verklaring geven; je hoofd zit zo vol met wat je de afgelopen tijd hebt meegemaakt en dat vreet energie. Waarschijnlijk ben je ook niet heel erg verdrietig en voel je je niet zoals je dacht dat je je zou voelen, voel je daar niet schuldig over dat komt nog wel. Misschien speel je in je hoofd ook steeds een film af van de afgelopen maanden, dit helpt allemaal bij het verwerken maar zorgt ervoor dat je je niet of nauwelijks kan concentreren. Vergis je niet in wat je de afgelopen tijd te verduren hebt gehad en op dit punt in jouw proces speelt zich dat waarschijnlijk nog allemaal af in je onderbewuste en ik denk dat daar die vermoeidheid vandaan komt.
Goed, ik hoop dat je er wat aan hebt en voel je altijd vrij om me te mailen als je vragen hebt of wat dan ook. Het is soms namelijk best lastig om met vrienden erover te praten die zoiets nog nooit hebben meegemaakt.
Sterkte met alles,
Kim.
Annemarie

28-10-2003 20:30

Vorig jaar december is mijn vader overleden. Ik ben het afgelopen jaar ook erg moe geweest, wat al begon bij het opstaan. Ik heb de eerste maanden na de dood van mijn vader ook niet volledig gewerkt. Het lukte me gewoon nog niet. Alles was vermoeiend, hoe graag ik ook wilde. Ik was en ben gewoon moe. Nog steeds heb ik dagen dat ik mij erg moe voel. Nog steeds let ik goed op hoe ik mij energie verdeel, gewoon alles rustig aan. En proberen te luisteren naar mijn lichaam. Momenteel kost alles mij gewoon veel energie.Ik ben ook nog zo druk bezig met de verwerking van het overlijden van mijn vader. Elke dag spookt er wel iets door mijn hoofd. Of wanneer ik over hem heb gedroomd, wordt ik ook verwarrend wakker. Soms is het heel fijn, maar soms ook weer zo confronterent als je sochtends wakker wordt met het feit dat hij er echt niet meer is. Dat proces in je hoofd is ook gewoon vermoeiend. Dus ik begrijp alles zo goed wat jullie meemaken.
Er aan toegeven is denk ik het beste, rekening houden met het feit dat alles nu gewoon even niet kan. Altijd bij jezelf blijven en goed naar je lichaam luisteren.
Niet te veel hooi op je vork nemen en de tijd voor jezelf nemen.
Liefs Annemarie
Chris

29-10-2003 09:17

Hoi Wendy,
Heel herkenbaar verhaal hoor, mijn moeder is 2 oktober j.l. overleden. Zij is 61 jaar geworden.
Ook ik ben erg moe sindsdien, het is net of alle spanning van de afgelopen drie jaar eruit moet….ik laat het maar gewoon gebeuren allemaal. Ik werk zelf sinds vorige week woensdag weer halve dagen. Mijn concentratie is idd ook nog niet zoals ik het normaal gesproken ken…maar oke er is nogal wat gebeurd natuurlijk.
Ik had geen duidelijke verwachting over hoe ik mij zou voelen, ik kon me er niets bij voorstellen hoe het zou zijn zonder moeder…. Dat besef begint nu pas te komen merk ik, er zijn van die momenten dat ik denk van “waar ben je nou?”.
Tips zijn denk ik moeilijk in deze, het is voor ieder anders, laat het maar op je afkomen en doe wat goed voelt….
Sterkte
Groetjes
Chris
jacqueline

16-11-2003 20:26

hoi wendy,
erg herkenbaar.
mijn moeder is 10 weken geleden overleden.
en moe ja dat ben ik nog elke dag. het wordt wel iets minder maar echt weg is het nog niet.
ik merk wel dat niet iedere gedachten me meer aan het huilen maakt en dat er nu een beetje ruimte is voor fijne en leuke herinneringen,maar goed het besef dat ze er echt nooit meer zal zijn en dat we niets meer samen kunnen delen blijft me erg veel pijn doen.nu ik het zo opschrijf begin ik weer te huilen.ik hoop dat je over een tijdje merkt dat er wel wat verbetering in komt. veel anders kun je niet doen.maar probeer niet te vluchten voor je emoties ookal kosten ze veel energie.
groetjes jacqueline
als je me wil mailen kan dit hoor.
Lieneke

19-11-2003 15:50

Ik heb ook die moeheid gevoeld toen mijn vader net was overleden. Dit is volgende week precies een jaar geleden. Mijn ervaring is dat ook de moeheid verdwijnt. Maar toch op momenten dat spanningen weer bovenkkomen is het eerste wat je voelt die volkomen loomheid.
Neem voldoende rust, ga een weekend weg, probeer via dingen te ontspannen en luister naar je lichaam. Als je moe bent moet je niets forceren!

moe na overlijden dierbare

wendy

Jan Drenth

esther

wendy

esther

Kim

Annemarie

Chris

jacqueline

Lieneke