Verdriet..!

Sis

17-06-2003 11:56

November 2002 is mijn moeder (47jr) overleden aan slokdarmkanker… toen we hoorden dat de artsen niets meer voor haar konden doen, heeft ze ons gevraagd om alles in orde te maken voor evt Euthenasie..omdat ze niet wou leven als een kasplantje… Dat hebben we gedaan en toen het moment daar was dat zij dat graag wilde konden we geen arts vinden die mijn moeder wou helpen…
de 2 daarop volgende dagen werd ze heel erg slecht, longontsteking, hele hoge koorts, ze ging hallucineren.. en kon niet meer praten.. Ze was erg onrustig.
Uiteindelijk hebben we een arts gevonden die haar evt wel in een diepe slaap wou brengen… die zelfde nacht is ze overleden.
Omdat het allemaal niet zo is verlopen als mijn moeder graag wilde, heb ik nog steeds een rot gevoel en voel ik me alsof ik haar in de steek heb gelaten.. het blijft aan me knagen… Ik heb ook het gevoel dat ik daardoor het verlies nog niet heb kunnen verwerken..
Ik zou zo graag willen weten of ze het ons kwalijk neemt en of ze erg geleden heeft…
Sis
Ankie

18-06-2003 15:09

Lieve Sis,
Graag je e-mailadres zodat ik je kan mailen.
Ankie
Jacqueline

18-06-2003 15:18

Lieve Sis
Je kan jezelf niks verwijten. Jullie hebben alles geprobeerd en in het werk gesteld om je moeder rustig te laten sterven. Dat dit iets anders is uitgepakt, door geen medewerking van doktoren ligt niet aan jullie. Ik weet zeker dat je moeder er niet boos over is. En nu ze in het hiernamaals is en geen pijn meer heeft is ze die strijd van voor haar overlijden allang vergeten!!!!!! Lijden doet iedereen volgens mij als hij/zij weet dat hij/zij stervende is. Vaak wordt er gebruik van morfine gemaakt om de pijn iets te verzachten. Dat onrustige wat jij beschrijft is volgens mij een teken dat je moeder al wist wat er ging komen. Ze probeerde zich er tegen te verzetten maar dat heeft niet geholpen.
Mijn schoonvader is in februari 2002 gestorven na een ziekbed van 8 weken. Op het moment dat hij voelde dat hij stierf wilde hij rechtop zitten, riep de naam van mijn schoonmoeder, sloeg zijn armen om mijn schoonmoeder heen en zei Sorry………Daarna stierf hij……Als ik het nu zit te typen krijg ik nog tranen in mijn ogen…
Hij wilde niet meer leven, kon het niet meer aan, en euthanasie was geen optie volgens de doktoren. Deze hebben toen morfine toegediend en zijn het gaan opvoeren. Dit heeft een nacht en ochtend geduurd en toen overleed hij.
Echt Sis, je moet het voor jezelf een plekje gaan geven. Denk maar aan mijn woorden, ze heeft nu geen pijn meer!!! Zij zal zich ook niet prettig voelen als jij jezelf blijft verwijten dat je het niet goed gedaan heeft….Denk aan haar (dat doe je natuurlijk altijd) en laat haar blijken dat je je verdriet kan tonen…
Heel veel sterkte en als je nog meer kwijt wilt kan je me altijd mailen….van je afschrijven en er over praten helpt ontzettend en zeker met lotgenoten!!!
Liefs
Jacqueline
Sis

18-06-2003 16:53

Bedankt!!!
ricardo

20-06-2003 18:22

hallo ik ben ricardo vermeulen 14 jaar
en er is pas geleeden een beste vrientje
van mij overleden in maart 2003
hij heete joey
ik mis hem heel erg
maar ik denk bijna elke avond aan hem en mot nog vaak huilen
en ik moet van binnen huilen als iemand
iemand met kanker uitscheld
maar niemand weet dat ik elkeavond
aan hem denkt
en ik weet zeker als het kerst of een feest dag is moet ik weer
aan hem denken want er was vleede jaar ook een vrientje dood gegaan
ik mos toen ook huilen
weet je mischien wat ik kan doen tegen deze verdriet??????????
Ankie

20-06-2003 21:20

Hoi Ricardo,
Praat met je ouders. Of op school. Echt waar…praten helpt!! En huilen lucht ook op hoor!! Het is me ook een rotziekte he?? Mijn verhaal staat ook op deze pagina. He, Ricardo, als je ergens mee zit, mail me dan maar. Ik weet niet of ik je kan helpen, maar het van je afschrijven helpt ook!!
Groetjes Ankie
marja

23-06-2003 22:07

Ik weet zeker dat je moeder je niets kwalijk neemt.
De natuur is zijn eigen weg gegaan, en bedenk eens hoe het voor je geweest zou zijn als jullie wel voor euthenasie hadden gestaan.
Het moest gewoon zo zijn
Het is gewoon vreselijk en wens je veel sterkte.

Verdriet..!

Sis

Ankie

Jacqueline

Sis

ricardo

Ankie

marja