Hoi Allemaal,
Wij hebben eergisteren het nieuws gehad dat mijn moeder longkanker heeft. De arts heeft daar bij gezegd dat ze niet langer meer heeft als max. een jaar.
We zijn daar natuurlijk verschrikkelijk van geschrokken. Het is net een nare droom waar je dus niet meer uit wakker wordt.
Ik ben zo bang voor het gene wat komen gaat allemaal!
Liefs Linda
Linnie
Geniet van elk moment die je met je moeder samen kan zijn. Het is een verschrikkelijke ziekte. Wij zijn er vorig jaar ook mee geconfronteerd. Bij mijn schoonvader werd longkanker geconstateerd. Na een aantal chemokuren bleek dat het niet aansloeg. Hij is ook vrij snel komen te overlijden.
Heel veel sterkte de komende tijd.
Jacqueline
Lieve Linda,
Ook ik wil je zeggen: Geniet van elk moment met je moeder! Mijn moeder is binnen 7 weken overleden en dat gaat wel heel snel. Ze had overal uitzaaingen op de botten en gaven haar nog een paar maanden.
Ik hoop voor je moeder dat ze niet veel pijn heeft en krijgt. Praat met haar en zeg alles wat je tegen haar wilt zeggen voor het te laat is.
Als je wilt praten: mail me!
Heel veel sterkte meid!
Liefs Ankie
Hallo Linnie,
Wat een naar bericht voor jullie ,verschrikkelijk.
Ik kan me voorstellen hoe je je moet voelen .Ik ben zelf mijn dochtertje verloren aan kanker anderhalf jaar geleden en ook mijn vader is in nov overleden.
Ik hoop dat je moeder zich nog goed voelt ,Wij hadden altijd de instelling als je je nog goed voelt valt het nog mee en de diagnose kanker veranderd daar niets aan.
Geniet van de tijd samen en hoe lang het duurt kan niemand je vertellen.Zelfs artsen niet .
Ik heb samen met mijn vader zijn uitvaart geregeld ,het klinkt heel bizar maar het heeft mij zoveel goeds gedaan.
We begonnen er over te praten toen hij de diagnose kreeg en zijn daar mee door gegaan tot op het moment dat hij stierf (mijn vader heeft uiteindelijk euthenasie gehad)Hij wist precies wat er ging gebeuren ,een plek op het kerkhof uitgezocht de muziek heeft hij zelf samengesteld ,we hebben samen gelachen en gehuilt en niets is onbesproken gebleven .Ik heb hem zelfs voorgelezen wat ik op zijn begrafenis ging lezen .
Ik kijk er met een fijn gevoel op terug ,Ik mis mijn kind en mijn vader verschrikkelijk maar ik weet dat we het zo goed hebben gedaan.
Ik wens je heel veel sterkte en blijf met elkaar praten hoe moeilijk dat ook soms is.
groetjes june
hallo linnie,
ik begrijp volkomen hoe jij je eigen voel, ook wij kregen dec 2001 te horen dat mijn vrouw van 41 jaar kanker had. borstkanker met uitzaaingen in lever en longen en dat ze wel behandeld kon worden maar nooit meer beter zou worden. de grond zakt onder je voeten vandaan en je leven (we kenden elkaar 2 jaar en 2 mnd) in een een heel ander perspectief geplaatst wordt. het werd korte termijn planning. 6 maanden later kregen we te horen dat er ook uitzaaingen in het brein zaten en dat maakte het nog moeilijker. weer moet je je levenspatroon bijstellen want het werd nu nog dreigender. we hebben elke keer ons toekomstplaatje bijgesteld. en tegen elkaar gezegd als er behandeling is, is er hoop hoe klein dan ook maar we gaan niet ergens op zitten wachten en gaan niet ons eigen scenario bedenken we gaan voor zover het mogelijk is proberen allerlei “leuke” dingen te doen: dagjes uit, weekendjes weg en doorgaan met die dingen die we anders ook zouden hebben gedaan met alle beperkingen van dien. Dat hebben we ook werkelijk gedaan en hebben er van genoten zelfs toen wij begin mrt 2003 te horen kregen dat mijn vrouw uitbehandeld was en mogelijk nog enkele maanden te leven had zijn we nog activiteiten gaan ondernemen om door te gaan, om te overleven, gedurende de tijd die we nog samen hadden en dat is gelukt we hebben gepakt wat we konden pakken en dat zijn nu mijn herinneringen. mijn vrouw is helaas 11 mei overleden en dat is hard, keihard maar de wetenschap dat we alles gedaan hebben wat we mogelijkerwijs hebben kunnen doen geeft een gevoel van voldoening. ze wilde ook zelf nog best veel ondernemen en ik en de hele familie en vriendenkring hebben daar hun steentje aan bijgedragen en we weten want dat heeft ze zelf gezegd dat ze voor haar alles uit haar (korte) leven heeft gehaald
het is misschien niet de reaktie die je gehoopt had te horen maar het is wel de realiteit dus ga niet bij de pakken neer zitten want dan doet jou moeder het mogenlijk ook en dan is de resterende tijd nog zwaarder en de herinnering daaraan heel erg zuur. dus leef en pak wat jullie pakken kunnen want ook dat blijven de herinneringen van de nabestaanden. ps kijk anders ook maar naar de eerste “even praten” groet gerard kop op en sterkte toegewenst.
beste gerard,
gecondoleerd Gerard met het verlies, ik heb het al een paar jaar achter de rug maar voelt nog vers aan. Mijn vrouw is tengevolge van borstkanker overleden op
1 oktober 1998 42 jaar. Een maand voor mijn vrouw overleed haar moeder, en een week voor mijn vrouw overleed haar vader…een moeilijke periode.
In 1998 waren mijn kinderen 6 en 8 jaar een hele zorg kan ik je vertellen.
Als je de behoefte heb te praten, laat mij het dan weten.
In ieder geval veeeel sterkte….
Allereerst sterkte toegewenst. Mijn vader hoorde het op 6 december vorig jaar dat hij longkanker had. 6 maanden zou hij maximaal hebben. 2 maanden later was hij dood. ik heb er nog nachtmerries van. Probeer zoveel mogelijk bij haarj te zijn, te praten en te verzorgen………..liefs en het leven is oneerlijk.Linnie schreef:
>
> Hoi Allemaal,
>
> Wij hebben eergisteren het nieuws gehad dat mijn moeder
> longkanker heeft. De arts heeft daar bij gezegd dat ze niet
> langer meer heeft als max. een jaar.
> We zijn daar natuurlijk verschrikkelijk van geschrokken. Het
> is net een nare droom waar je dus niet meer uit wakker wordt.
>
> Ik ben zo bang voor het gene wat komen gaat allemaal!
>
> Liefs Linda
Hoi Linda,
OOk ik en mijn zussen zijn erg geschrokken van ditzelfde bericht deze week!
Mijn moeder heeft vijf tumoren in haar longen en ook iets in haar lymfeklier. Ik ben ook heel erg bang voor wat komen gaat en ook voor alle onderzoeken die ze nog krijgt! Krijgt jouw moeder dan geen onderzoeken meer?
De arts van mijn moeder heet geen tijdspad gegeven..
Klote voelt dit he? Net alsof je er niet meet zelf bent,maar alleen je lijf nog. Agf en toe schrik ik even wakker e denk dan van Oh wat was er ook alweer.. oja..
Het is namelijk alde derde keer kanker, en wat was ik hier bang voor en nu is het gewoon zover…BAH!!!!!
Maar goed , Linda je bent dus niet alleen, ik herken het wel wat je schrijft!
Veel sterkte!
Ingrid
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's