Lieve Cindy,
Je berichtje raakt me enorm, ik kan me zo enorm je gevoelens voorstellen. Mijn moeder is 9 juli jl overleden op haar verjaardag aan een baarmoedersarcoom - dusdanig agressief dat ze voor een kijkoperatie lopend het ziekenhuis inging, we dachten met een paar dagen weer thuis maar het bleek zo erg en ze is 5 weken later in het ziekenhuis overleden - en ik mis haar ook zo verschrikkelijk. Het besef wordt alsmaar heftiger dat ze echt nooit meer terug zal komen. Als ik lees dat jij na al die jaren zoveel verdriet hebt weet ik dat mij dat ook staat te wachten. Vandaag zat ik in de auto en reed langs het weiland waar we zoveel wandelden samen en toen dacht ik echt, “rats, weg zomaar weg uit mijn leven, zomaar”. Ik kan het maar niet bevatten. Het zal heel moeilijk voor je zijn je moeder weer te moeten missen op je verjaardag. Ik vond het dit jaar voor het eerst ook afschuwelijk. Ik heb tot mijn 30ste (ben nu 31) mijn verjaardag altijd bij mijn moeder gevierd, heel kinderlijk misschien, maar wel heerlijk. Toch heb ik geprobeerd er iets leuks van te maken en wonder boven wonder was het toch nog leuk. Ik heb gewoon geregeld dat mijn allerbeste vrienden s middgas kwamen en die zijn blijven eten. Zorg ervoor dat je samen bent met mensen bij wie je graag bent, met wie je plezier hebt en een goede afleiding. En kijk af en toe naar boven en denk dan, “mam, je zou trots op me zijn als je me nu ziet”. Je moeder drinkt vast een glaasje met je mee hoor!!!
Wat is het leven toch ontzettend gemeen af en toe hè, je bent ook nog zo jong, veel te jong om je moeder te moeten missen en het is gewoonweg niet te verklaren. Ik probeer soms maar te denken dat ze daarboven gewoon nodig was. Maar ja, alle peptalk, hoe goed ook bedoelt, eigenlijk helpt het niks, je bent zo alleen met je verdriet en daarom is het heel belnagrijk dat je gewoon je verhaal kwijt kan, elke keer weer. Althans dat is wat ik ervaar.
Nou Cindy, ik hoop dat je er het betse van kan maken zaterdag, probeer er voor jezelf echt iets van te maken, regel wat of regel anders een etentje met je vriend of iets dergelijks, verwen jezelf maar doe iets waar je je toch ook een beetje op kan verheugen die dag!!
Daag, als je wilt mailen doe dat gerust!
M
cindy schreef:
>
> Hoi Hoi,
>
> Op dit moment ben ik alleen thuis, mijn vriend is voor zijn
> werk in belgie.
> En voel me erg verdrietig en eenzaam.
>
> Aanstaande zaterdag 17 mei wordt ik 23, mijn moeder is in
> maart 1996 overleden aan baarmoederhalskanker.
> Ik mis haar enorm, Het is nu al de zoveelste verjaardag die
> ik zonder haar moet doen en ik weet dat het er nog veel meer
> worden.
> Ik hoop hier een beetje mijn verhaal kwijt te kunnen aan
> mensen die mij begrijpen. Mijn vriend en vrienden zeggen
> altijd wel dat ze mij begrijpen maar zij hebben hun beide
> ouders nog dus kan me daar weinig van voorstellen dat zij mij
> begrijpen.
> Ik weet dat mijn moeder zou zeggen dat ik mijn verjaardag
> gewoon lekker moet vieren en dat doe ik ook hoor, alleen mis
> ik haar gewoon zo erg.
> Mijn schoonzusje van 21 is vorig jaar verongelukt en ook zij
> zal er weer niet bij zijn.
>
> Waarom doet het gemis altijd zo`n pijn,
>
> Altijd zeg ik tegen mijzelf, kom op cin, je moet ze loslaten.
> Maar het is zo moeilijk, het liefst zou ik mijn moeder
> lichaam opgraven ( ookal is het 7 jaar terug, ik wil haar
> gewoon terug.
> Ik wou dat ik 1 wens mocht doen en dat is mijn moeder terug.
>
> Inmiddels heeft mijn vader een vriendin, in het begin boterde
> het niet zo tussen ons maar nu betekend ze veel voor me, Ze
> zal nooit mijn moeders plaats in kunnen nemen maar ze heeft
> me veel warmte en liefde gegeven die ik moest missen.
>
> Waarom doet het zo`n pijn, waarom voel ik mij nog zo
> ellendig. waarom nou zij,
> De vragen van waarom spoken al zoveel jaren door mijn hoofd.
> er zijn dagen bij dat het heel goed gaat met mij, maar dagen
> zoals nu, is het gewoon beroert.
>
> Sorry dat ik jullie lastig val met mijn verdriet maar ik
> moest het gewoon even kwijt.
>
> groetjes cindy
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
