even wat kwijt

M

28-04-2003 23:50

Mijn moeder is juli afgelopen jaar overleden aan een zeer agressieve vorm van kanker, lopend het ziekenhuis in voor een kijkoperatie (in de veronderstelling een paar dagen later weer thuis te zijn), 5 weken later in het ziekenhuis is ze (op haar verjaardag, net 59 geworden) overleden. Het ging zo verschrikkelijk hard en eerlijk gezegd, het laat me geen seconde los. Alles staat stil vanaf het moment dat ze er niet meer is. Ik kan heus ook wel genieten hoor maar toch ik ben er zo ontzettend veel mee bezig. Mijn vader is overleden toen ik erg klein was en ik ben altijd erg close geweest met mijn moeder. Nu is ineens mijn moeder weg, maar ook mijn ouderlijk huis en, voor mijn gevoel mijn broer ook. Wij zijn in zo'n impasse geraakt door het hele trauma en de afwikkeling die nog steeds niet is afgerond dat we nu gewoonweg niet meer normaal met elkaar kunnen praten. Dat doet me zo'n pijn en het voelt zo eenzaam af en toe, ook al heb ik hele fijne vrienden en familie. Het klinkt vast allemaal erg zeurderig maar ik moet het gewoon even kwijt. Hoe lief mensen ook zijn, niemand weet wat je echt allemaal hebt meegemaakt. 5 weken in het ziekenhuis, alles meemaken en naast haar slapen, ook de nacht dat ze is overleden.
Ik mis haar zo, het lijkt ook wel of het steeds erger en reeler wordt, ze komt ECHT NOOIT meer terug. Er gaat zoveel door mn hoofd, het slechte nieuws, het ziekenhuis, de pijn die ze had, haar kracht en de fijne momenten die we toch nog samen zo heel veel hadden, het huis zonder haar, mijn verjaardag, pasen, nooit meer samen wandelen in het dorp, mijn dochtertje die zonder haar lieve oma opgroeit etc etc.
Ik weet ook dat het een proces is en de pijn zal hopelijk slijten, maar wat is het leven soms gemeen en keihard.
Heel veel sterkte voor iedereen die met deze gemene rotziekte te maken heeft.
Gitte Oost

29-04-2003 08:01

Hallo M,
Nee, je zeurt helemaal niet. Je verhaal is heel herkenbaar. Hoewel mijn moeder nog niet overleden is, maar volgens de doktoren heeft ze niet veel kansen meer. Ook mijn vader is overleden. Ik was toen 14. Waar ik erg bang voor ben, is dat de rest van ons gezin dan uit elkaar valt. Ik weet niet hoe oud je bent, maar als ik bedenk dat de kans groot is dat ik voor mijn 31ste wees ben, dan lopen de rillingen over mijn rug. Ook al ben ik volwassen en heb ik mijn leven op orde. Toch was en is mijn moeder altijd de spil van ons gezin geweest, zeker nadat mijn vader was overleden.
Ik wens je in ieder geval heel veel sterkte en moed om door te gaan.
Esther

29-04-2003 09:27

Ik weet precies wat je voelt en hoe je beleeft dat de gehele thuisbasis onder je voeten weggegslagen is!! Op 22 okt. 2002 ging mijn vader naar de dokter omdat hij al een tijdje erg moe was, de dag daarna werd er een punctie gedaan, kleincellige longkanker met een uitzaaiing in de lever, die al niet meer goed functioneerde. 9 weken daarna is hij overleden, hij heeft nog wel 2 chemokuren gehad maar die sloegen helaas niet aan. Ook ik heb dagen en nachten naast zijn bed gezeten ook toen hij overleed. Je staat erbij en kijkt ernaar en je voelt hem zo wegglippen. Binnen 9 weken van een flinke man is hij veranderd in een mager en bang wezentje wat niet wist wat er komen zou!!!
Hij heeft heel dapper geprobeerd te vechten te de ziekte en was ook heel positief, slikte zelfs vitamines (wat helemaal niets voor hem was!) maar het heeft allemaal niet mogen baten; 7 januari is hij ingeslapen en hij komt nooit meer terug nooit meer praten bellen uithuilen bij die ouwe!!! Echt @!#$!!! Ik voel me zo leeg en uitgeput; voordat we hebben kunnen accepteren dat hij ziek was is hij er al niet meer!!!
Ik wens iedereen die hier doorheen heel veel sterkte!!!
M

01-05-2003 21:13

Beste Esther en Gitte,
Bedankt voor jullie lieve antwoord. Het is fijn als mensen antwoorden en begrijpen wat je voelt. Het valt me op dat met name de mensen die hetzelfde hebben meegemaakt/meemaken het beste begrijpen wat je voelt. Het is echt zo'n verschil om er met mensen over te praten die weten waar je het over hebt.
Wat afschuwelijk dat jullie ook met deze rotziekte geconfronteerd worden. Toch zullen jullie hopelijk ook voelen dat hoe ondraaglijk het allemaal ook is, je toch doorgaat en toch heel veel kan hebben. Ik was 30 (ben nu net 31) toen mijn moeder overleed (afgelopen juli) en ik wees was, Gitte, hoe is het nu met je moeder en hebben jullie ondanks al het afschuwelijks toch ook een fijne tijd samen? Heb je nog broers of zussen met wie je de zorg voor je moeder en je verdriet kan delen? Ik hoop het voor je, als je me wilt mailen doe dat gerust. Probeer - hoe moeilijk het ook is - niet al teveel stil te staan bij hoe het is als ze er straks niet meer is, ik hoop echt dat je kan “genieten” van alle momenten die je nog met haar hebt. Ik heb dat ook bij mijn moeder gedaan en ik put zoveel steun uit die periode.
Esther, wat is het niet te bevatten hÃƒÂ¨, op zo'n korte periode je vader verliezen. Wat maak je dan veel mee. Ik kan het nog steeds niet bevatten en elke seconde uit het ziekenhuis staat op mijn netvlies gebrand. Anyway, ik zou het wel fijn vinden hier met je nog verder over te praten.
Nou, nogmaals bedankt voor julllie antwoord en wie weet tot mails.
Esther

02-05-2003 10:02

Beste M,
Vooral omdat het zo snel is gegaan is het nog niet te bevatten, ik heb nog steeds de neiging om hem te willen bellen en als ik het huis van mijn ouders binnenstap verwacht ik hem toch elke keer weer op de bank te zien zitten. Ik ben 32 jaar en heb nog een broer van 37 jaar, mijn moeder is erg in de war en onstabiel, we proberen het zo goed mogelijk op te vangen, alleen heb je in deze situatie niet echt de kans om je eigen verdriet te verwerken,dus aan de ene kant stop ik het zo ver mogelijk weg, maar af en toe komt het zo hard naar boven dat het zo'n pijn doet……Elk moment zie ik nog voor me van zijn ziekbed….en zijn overlijden……
Ik heb ook het idee dat degene die het ook zo meegemaakt hebben hetzelfde voelen als jijzelf en daar put ik veel steun uit!!!
Voor jou is het helemaal erg jij bent ze allebei kwijt, hoe ga je daar mee om??? Echt verschrikkelijk voor je…….
Groetjes
Esther
patricia

02-05-2003 21:27

beste esther
ik zal me even voorstellen ik ben patricia,ben 25 jaar en heb vorige week te horen gekregen dat ook mijn vader kleincellige lonkanker heeft met uitzaaiingen heeft in zn lever,lymfklieren en botten ze zijn donderdag begonnen met de chemotherapie weet jij misschien sites waar ik meer informatie hierover kan vinden over de behandeling van kleincellig want ik weet er helemaal niets over en weet helemaal niet wat zn kansen kunnen zijn als de chemo wel of niet aanslaat ik hoop dat je me een beetje wijzer kunt maken. en wens jou en je familie heel veel sterkte. groetjes patricia.
patricia

02-05-2003 21:28

beste esther
ik zal me even voorstellen ik ben patricia,ben 25 jaar en heb vorige week te horen gekregen dat ook mijn vader kleincellige lonkanker heeft met uitzaaiingen heeft in zn lever,lymfklieren en botten ze zijn donderdag begonnen met de chemotherapie weet jij misschien sites waar ik meer informatie hierover kan vinden over de behandeling van kleincellig want ik weet er helemaal niets over en weet helemaal niet wat zn kansen kunnen zijn als de chemo wel of niet aanslaat ik hoop dat je me een beetje wijzer kunt maken. en wens jou en je familie heel veel sterkte. groetjes patricia.
patricia

02-05-2003 21:28

beste esther
ik zal me even voorstellen ik ben patricia,ben 25 jaar en heb vorige week te horen gekregen dat ook mijn vader kleincellige lonkanker heeft met uitzaaiingen heeft in zn lever,lymfklieren en botten ze zijn donderdag begonnen met de chemotherapie weet jij misschien sites waar ik meer informatie hierover kan vinden over de behandeling van kleincellig want ik weet er helemaal niets over en weet helemaal niet wat zn kansen kunnen zijn als de chemo wel of niet aanslaat ik hoop dat je me een beetje wijzer kunt maken. en wens jou en je familie heel veel sterkte. groetjes patricia.
charles

03-05-2003 17:16

Dag esther
ik zal me ff voorstellen mijn naam is charles huyben 57 jaar , en 2 jaar geleden werd bij mij ook kleincellige longkanker vastgesteld, ik had geen uitzaaiiengen en kreeg een behandeling in het A..V.L in amsterdam. dit was experimenteel.
Ik heb veel geluk gehad , en nu gaat het redelijk goed met me.
Als je wilt kan ik je veel materiaal opsturen.
vriendelijke groet
charles huyben
patricia

05-05-2003 12:13

beste charles
ik heb je bericht gelezen wat je aan esther gestuurd hebt en nu is mijn vraag of je misschien mij ook wil helpen met wat informatie. we zouden graag zoveel mogelijk willen weten over behandeling die eventueel nog mogelijk zijn al word de hoop voor ons steeds kleiner we moeten toch blijven proberen dus als jij ons misschien wat wijzer kan maken heel graag. al vast bedankt. groetjes patricia

even wat kwijt

M

Gitte Oost

Esther

M

Esther

patricia

patricia

patricia

charles

patricia