gemis wordt beter

Heidi

04-04-2003 17:33

Ik heb eerder geschreven, laatste tijd minder.

Mijn vader is in aug.2002 overleden, ik was 8 weken zwanger.

Vorige week ben ik bevallen van een dochter. Helaas heeft hij dit niet meegemaakt. Ik was heel erg bang hem te missen. Ik mis hem wel heel erg maar ik kan het gemis aan, gelukkig!

Wie weet komt het nog maar ga daar niet van uit.

Hij zal vast heel trots geweest zijn. Hij had al 1 kleinkind dus ik weet hoe hij is als opa. Opa Pet, zo noemde mijn neefje hem.

55 jaar, is ook geen leeftijd!

Succes allemaal en veel sterkte die nog een lijdensweg te gaan hebben, voor allen die sterk dienen te zijn! Maar het verdriet wordt echt draaglijk, echt waar!

Heidi

Nady

04-04-2003 17:57

Beste Heidi,

Van harte proficiat met de kleine spruit. Natuurlijk mist men op zulke momenten een overleden dierbare nog meer als anders, die baby zal een zeer welkome afleiding zijn voor jullie daar ben ik zeker van. Mijn pa is ook overleden in november 2002, het gaat nu al ietsje beter met ons maar soms in kleine dingen denk je soms, verdikke was hij hier nu maar, dat zijn soms simpele dingen zoals de lente die alles in bloei zet. Ik dacht echt dat de wereld stil was blijven staan maar alles gaat gewoon door en we moeten allemaal mee op die molen die het leven is, aan de kant staan is tijdverlies.Maar op sommige dagen heb je echt aan alles een grote hekel, omdat we dingen willen delen met onze naasten onze vreugde en ons verdriet. Acht laat ik het simpel zeggen, onze ouders zijn onvervangbaar.

Veel plezier met de kleine spruit.

Nady