Als ik dit allemaal lees krijg ik overal kippenvel.Sinds vorig jaar maart weten we dat mijn moeder longkanker heeft en uitzaaiingen door haar hele lichaam nu hebben we gisteren ook tehoren gekregen dat ze ook lymfklierkanker heeft .Ze heeft al 5 chemokuren gehad waarbij van alles en nog wat is misgegaan ze heeft tot overmaat van ramp ook nog haar heup toen gebroken.Ze kwam niet in het ziekenhuis te liggen omdat daar geen plaats was ze hadden haar toen naar een verzorgingshuis gebracht op een nieuwe afdeling helemaal achterin Het gevolg was dat de helft van het personeel niet eens wist dat ze daar lag.er kwam eindelijk een zuster en mijn moeder vroeg heel netjes of ze een kopje koffie mocht Ze kreeg als antwoord dat het geen hotel was ik heb een klacht ingediend .Het verplegend personeel wist niet eens dat ze ook longkanker had.ze kreeg toen koorts en ze zeiden neem maar een aspirientje en een extra deken Ze heeft ook heel vaak in het ziekenhuis gelegen met koorts ,dan moesten ze de chemo weer uitstellen.Ze heeft toen ook vier weken lang bestraling op haar longen en hersenen gehad .Dat alles heeft haar al tot een klein en zielig hoopje mens gemaakt .Ze vraagt zich af of ze nog een keer door die hel wil het is alleen het verlengen van het leven Dan t bedenken dat mijn man en ik op 17 augustus 2001 zijn getrouwd en dat ze echt een hele mooie trouwjurk voor me hebt gemaakt.waarschijnlijk was ze toen al ziek maar wisten we het nog niet.mijn moeder huilt dan hartverscheurend en schreeuwt dat het niet eerlijk is Ze schreeuwt was ik maar dood dan heb ik rust want die kloteziekte heeft haar helemaal in zijn macht als mijn moeder dan heel erg huilt dan ga ik elke keer een klein beetje dood vanbinnen Ik vindt het fijn dat ik mijn verhaal kwijt kan en dat je lieve brieven terugkrijgt dat doet me wel goed groetjes njonja