Lieve mensen,

Sis in het bijzonder. Na het lezen van jouw stukje wilde ik reageren.

Mijn moeder is in maart van dit jaar al weer 5 jaar geleden overleden aan borstkanker. September vorig jaar is mijn dochtertje geboren, ook zo'n moment dat ze er bij moet zijn. Het gemis op dit soort momenten is hartverscheurend. Ook de momenten dat het allemaal “goed” gaat maar je voor de gezelligheid even lekker wilt winkelen of alle andere normale dingen. Ik was 23 toen mijn moeder overleed en moet nog zoveel dingen doen waar ze niet meer bij kan zijn. Wat ik vooral zo mis is het kind zijn. Je verhaal vertellen of lekker even tegen haar aankruipen op de bank, maar ook het moeder dochter gekibbel. De bescherming… het zorgen. Dat besef ik me elke dag weer nu ik zelf moeder ben en het eigenlijk zelf nog zo hard nodig heb! Nu na 5 jaar mis ik ze nog elke dag en heb het gevoel dat het steeds zwaarder wordt. Ik wil je absoluut niet ontmoedigen hoor, maar het komt omdat je nog zoveel met haar had samen willen doen. Tuurlijk de scherpe kantjes gaan eraf, maar het gemis blijft en dat gaat je hele leven mee, want er is altijd wel een moment in je leven dat je denkt was ze maar hier. Dat ze er is is ook een feit, want ik voel haar aanwezigheid, niet altijd maar wel weet ik dat ze over onze schouder mee kijkt en er nog op haar manier voor ons is. Dan praat ik met haar in gedachte en hoop dat ze trots op me is. Sis, sterke en natuurlijk alle andere “kanjers” die hun moeder moeten missen!

Veel liefs Chantal

Sis schreef:

>

> Hoi Wendy,

>

> Ik weet precies hoe je je voeld… februari 2002 werd bij

> mijn moeder slokdarmkanker ontdek, 9 maanden later is ze

> overleden…ze was 48 jaar.

> Het is nu 3 maanden geleden en ik Mis haar nog steeds even

> veel als na een week.. Er gaat geen dag voorbij dat ik niet

> aan haar denk.

> Mensen zeggen altijd “het leven gaat door” dat klopt ook,

> maar zo makkelijk is het niet… Vooral de momenten die je

> normaal gesproken met haar zou delen… bijv. ik hebben net

> een huis gekocht samen met mijn vriend, ik had zo graag

> willen weten wat zij ervan zou vinden en haar ideeen over de

> inrichting, lekker samen shoppen… enz..enz dat zijn

> momenten die altijd pijn zullen blijven doen, maar de pijn

> word wel iets minder.

> Het zou toch ook niet goed zijn als je haar niet zou missen!

>

> Een hele dikke knuffel

>

> Sis