Hoi allemaal,
Hier een vervolg op mijn moeder verloren……help.
Het is nu bijna 4 weken geleden dat ik mijn moeder verloren heb. Waarom word de pijn alleen maar meer. Ik voel me alleen en mis haar zo. Ik heb hele lieve vrienden en familie leden ze steunen me allemaal. waarom wie kan me helpen.
Wendy
Lieve Wendy
Ja ik ken dat gevoel wat jij hebt helaas maar al te goed ! Ik weet nog goed dat mijn moeder overleed nu acht jaar geleden en het gevoel wat ik toen had
Ik had net het gevoel afentoe dat mijn hart echt gebroken was en dat gevoel dat heb ik acht jaar later soms nog hoor
Als je misschien wilt praten (mailen of msnen ) dan zeg je het maar en ik ben er voor je
of op een site van lotgenoten 
teun na overlijden http://net.clubs.nl/steunnaoverlijden
Maar weet in ieder geval dat er (helaas) genoeg lotgenoten zijn die precies voelen wat jij nu voelt
Heel veel liefs en veel sterkte Mandy xxx
lieve meid, ik heb gisteren mijn vader begraven. het is een verschrikking geweest de laatste week. niemand kan je helpen het missen op te lossen…dat gaat niet. drie jaar geleden is mijn broer overleden. Het is een schrale troost maar ik meen het wel….neem de tijd en neem vooral je eigen tijd, laat niemand je voorhouden HOE je moet rouwen. laat de lente, de zomer en de herfst voorbij gaan en vergeet niet dat jouw moeder nu rust heeft. er wordt niemand in het leven gevraagd hoe ie het wil…….tis gewoon oneerlijk. sterkte. wendy schreef:
>
> Hoi allemaal,
>
> Hier een vervolg op mijn moeder verloren……help.
>
> Het is nu bijna 4 weken geleden dat ik mijn moeder verloren
> heb. Waarom word de pijn alleen maar meer. Ik voel me alleen
> en mis haar zo. Ik heb hele lieve vrienden en familie leden
> ze steunen me allemaal. waarom wie kan me helpen.
>
> Wendy
Lieve Wendy,
Mijn moeder is 2de kerstdag overleden en we hebben haar op oudejaarsdag begraven. Ik mis haar ook zo verschrikkelijk, het is zo onwerkelijk en doet zoveel pijn! Kwam 3 keer per week bij haar en belde haar iedere dag. Pak nog regelmatig de telefoon en wil haar bellen….vragen hoe het met haar gaat…de laatste nieuwtjes van de kleinkinderen vertellen….ze was altijd zo belangstellend.
Ik las op een ander forum dat als je moeder sterft, er ook een stukje van jezelf sterft, dat vond ik zo mooi gezegd! Alsof de navelstreng voor de tweede keer wordt doorgesneden.
Van een ander forum heb ik begrepen dat er zeker 4 seizoenen overheen moeten gaan voordat de scherpste kantjes, de ergste pijn, er vanaf is.
Heel veel sterkte!
Liefs, Anouk
Lieve Anouk,
Ik wens je alle sterkte van de wereld. Mijn moeder is 2,5 week geleden overleden. Het is allemaal nog zo kort geleden, maar het gemis is al zo aanwezig. Inderdaad, ff de telefoon pakken en haar bellen en meer van die dingen. Kun je mij de adressen geven van die andere forums??
Groetjes Ankie
Lieve Ankie,
Er zijn best wel veel forums, zoals sterven.startpagina.nl, www.startkabel.nl/k/kanker. Maar niet op alle forums wordt er even actief aan deelgenomen.
Bij www.verliesverwerken.nl (contact met lotgenoten) had ik dat gelezen over dat er een stukje van jezelf sterft als je moeder overlijdt en op rouwverwerking.startpagina.nl (prikbord) over die 4 seizoenen.
Ik wens jou ook heel veel sterkte, pfff, wat is het zwaar hè!
Liefs, Anouk
Mijn vader is 2 december j.l overleden, en de pijn die ik voel is verschrikkelijk.
Er werd bij een eerder bericht verteld over de navelstreng die voor de tweede keer wordt doorgeknipt wanneer een moeder overlijdt. Ik denk ook dat dat ook echt zo voelt wanneer je je moeder verliest. Maar het verlies van een vader voelt misschien anders, maar is net zo verschrikkelijk. Ik vond die navelstreng zo een mooie uitdrukking, maar hoe kun je het verlies van een vader omschrijven. Zoveel mensen vragen aan me hoe ik mij voel, of het alweer een beetje gaat?
Ik probeer het uit te leggen, maar dat kan ik niet. De pijn en het gemis is zo overweldigend. Alleen diegene die het daadwerkelijk zelf meemaken zullen de pijn kunnen begrijpen. Ik weet dat het voor mensen ook heel moeilijk is om een gesprek aan te gaan met iemand die midden in een rouwproces zit, maar soms wordt ik zo moedeloos van de vragen als“hoe gaat het?”
Eigenlijk wil ik dan schreeuwen: NIET!!!! Maar ik blijf vriendelijk, vooral doordat de mensen het gewoon goed bedoelen. Ik zeg dan ook altijd maar dat ik per dag mij anders voel. De ene dag gaat het redelijk en kan ik mij staande houden. De andere dag gaat het gewoon even niet en kan ik wel de hele dag huilen. Ik vindt het fijn om over mijn vader te praten, maar toch merk je aan de mensen die verder van je afstaan dat ze niet altijd meer een gesprek over je vader aangaan. Hun leven gaat ook verder. Maar het moeilijke is, dat van mij niet!! Gelukkig heb ik genoeg mensen om mij heen, die wel elke keer weer over mijn vader praten en er ook met mij over willen en durven te praten. Op die manier houd ik mijn vader en mijn verdriet om hem levend.
Ik vind het fijn om ook jullie verhalen te lezen, zoveel dingen zijn zo herkenbaar voor mijn. En dat mis je juist wanneer je met mensen praten die niet in een soortgelijke situatie hebben gezeten.
veel liefs Annemarie
Hoi Wendy,
Ik weet precies hoe je je voeld… februari 2002 werd bij mijn moeder slokdarmkanker ontdek, 9 maanden later is ze overleden…ze was 48 jaar.
Het is nu 3 maanden geleden en ik Mis haar nog steeds even veel als na een week.. Er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan haar denk.
Mensen zeggen altijd “het leven gaat door” dat klopt ook, maar zo makkelijk is het niet… Vooral de momenten die je normaal gesproken met haar zou delen… bijv. ik hebben net een huis gekocht samen met mijn vriend, ik had zo graag willen weten wat zij ervan zou vinden en haar ideeen over de inrichting, lekker samen shoppen… enz..enz dat zijn momenten die altijd pijn zullen blijven doen, maar de pijn word wel iets minder.
Het zou toch ook niet goed zijn als je haar niet zou missen!
Een hele dikke knuffel
Sis
Lieve Annemarie,
Ik heb zitten denken hoe je het kan omschrijven als je vader overlijdt, (ik heb dat geschreven over die navelstreng met je moeder) en weet het niet. Natuurlijk is het net zo verschrikkelijk! Kan me er ook geen voorstelling bij maken als mijn vader ook komt te overlijden, maar neem aan dat het verdriet net zo intens is!
Heel veel sterkte!
Liefs, Anouk
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's