kerstavond 2002; we zochten haar op in het ziekenhuis ;“ik wordt door liefde gedragen”, was wat ze zei………
moet dit even kwijt……
m'n gedachten zijn bij mijn lieve zus, na een jaar vechten, wachten, vechten toch verloren……
op dit moment vecht ze tegen de pijnen, bijgestaan door haar kinderen en haar broers en zussen een ongelijke strijd die dagen, weken gaat duren.
ik heb in mijn 40jarig leven nooit een hartelijker persoon als mijn zus mogen ontmoeten, vol liefde……….
dat is waar ze het altijd over heeft, liefde………, zelf nog verdriet hebbende over onze ouders die ook door deze smerige ziekte zijn overleden, en toch altijd liefdevol klaar staan voor iedereen die haar nodig had.
Toen, ca 2 jaar geleden, moest ze, samen met ons, afscheid nemen van onze broer, hij werd tot het laatst door onze liefde omringd, nog diezelfde week gaf ik mijn doodzieke zwager een laatste handdruk, hij ging alleen…anoniem in een ziekenhuiskamer.
Nu, ligt ze daar, ziek, angstig, afscheid nemend……het doet zo'n pijn, af en toe kan ik “de knop” omschakelen, echter nu hou ik het even niet meer, ik denk aan haar, mis haar…………