OOF .. KWEET UT NIEJ MEER ..

essiej

21-01-2003 19:54

hmmz ..eerst maar iets over mij, ik ben 16 en woon in Rotterdam.
het is een heel verhaal maar ik weet niet meer wat ik wel en niet wil ..
Mijn moeder is overleden toen ik 7 was .. ik heb haar nooit echt gekend omdat ze vanaf begin af aan ziek was. Ze had een vrij onbekende ziekte die waarschijnlijk erfelijk is. Ik heb onderzoeken laten doen pas en daar heb ik de uitslag nog niet van maar toch heb ik heel erg last van symptonene van die ziekte dus daar zit ik erg over in. Maar dat is ook het probleem niet helemaal …
Vorig jaar was mijn vader heel erg ziek. Hij kreeg eerst te horen dat hij longkanker had en toen kreeg hij te horen dat hij geopereerd zou worden. Zo geregeld en het zou gebeuren. Na een tijdje was alles goed verklaard en na 3 maanden kregen we te horen dat het toch terug was en dat hij het niet zou overleven. Nu is hij 27 dec 2001 overleden. Ik zit daar toch nog steeds heel erg mee …. Ik voel me er nog steeds rot over en ik zie het nog zo voor me dat mijn vader en ik leuke dingen doen enzo. Ik denk dus dat ik het nog niet helemaal verwerkt heb. Maar het vervelende vind ik ..
Ik woon nu dus bij mijn stiefmoeder. Maar ze praat nergens over, ze is echt van het koningshuis en gedraagt zich ook zo hooghartig. Terwijl ik altijd veel beter om kan gaan met simpele mensen die praten. Ik heb het al een paar keer met haar besproken maar het helpt gewoon niet!! Ze doet nog steeds zo en ik moet opeens superveel in het huishouden doen omdat zij geen zin heeft. Ze is vaak heel chagarijnig en dan hoeft er maar iets te gebeuren en ze is boos op mij. Ze schijnt huilend bij mijn oom aan de telefoon gezeten te hebben terwijl ik van niks wist. Maar ik heb echt geen idee meer wat ik moet doen. Het enige wat ik weet is dat het zo echt niet langer gaat, het is telkens oorlog hier en dat is heel vervelend. Ik praat met mijn oom dan wel eens over mijn vader maar met mijn stiefmoeder kan niet want dan reageerd ze er niet zo op, of ze wimpeld het af! Het is heel irritant voor mezelf en ik heb er dus over geprobeerd te praten maar dat lukt niet. Nu gaat mijn school ook niet al te best en dat vind ik ook wel vervelend, maar dat komt wel goed denk ik. Maar ik weet wel dat ik hier echt absoluut geen zin in heb. Maar of ik nou bij mijn stiefmoeder weg moet gaan of dat ik nog meer moet proberen te praten. En als ik weg ga waar moet ik dan heen want ik wil wel op dezelfde school met mijn vriendinnen blijven …
dat was dus mijn verhaal
ik hoop dat iemand een beetje kan helpen
groetjes
esther
lotte

22-01-2003 09:34

Hoi esther,
Je bent nog maar 16 en hebt al zoveel meegemaakt…. Ik vind het heel erg voor je dat je vader en moeder al zijn overleden. Ik denk dat het heel begrijpelijk is dat je verdriet om je vader hebt en dat je alles nog niet hebt verwerkt. Vooral als je er thuis niet over kunt praten zal dat heel moeilijk zijn. Kun je wel goed met je vriendinnen praten of met iemand op school? Heb je nog broers of zussen of woon je alleen bij je stiefmoeder?
Ik denk dat het voor jou helemaal niet goed is zoals het nu gaat bij jou thuis. Misschien is het verstandig om met iemand anders erbij (bijvoorbeeld je oom) samen met je stiefmoeder te praten. Het is niet normaal dat zij jou alles laat doen omdat zij geen zin heeft en zeker niet dat ze nergens over wil praten.
Als er niets veranderd bij je thuis zou ik toch serieus met iemand gaan praten over welke mogelijkheden je hebt om ergens anders te gaan wonen. Hoe lang moet je nog naar deze school? Misschien kun je straks op kamers gaan of tijdelijk bij een goede vriendin gaan wonen.
Ik wens je heel veel sterkte en blijf er vooral wel over praten als je dat wil.
Groetjes lotte
Annemarie

22-01-2003 10:41

Ik ben het heel erg met Lotte eens, je moet er iemand over praten. Het is heel normaal dat je nog heel erg bezig bent met de dood van je vader. Voor rouwverwerking staat geen tijd. En zeker in jouw geval zal daar nog een lange tijd overheen gaan. Het is heel vervelend dat je er niet met je stiefmoeder over kan praten. Dat is toch juist de persoon om juist mee te praten over je vader.
Praten is zo belangrijk voor de rouwverwerking. Het zou natuurlijk heel goed kunnen dat je stiefmoeder er gewoonweg nog niet over kan praten, dat het verdriet voor haar nog te groot is en dat ze moeite mee heeft om ermee om te gaan. Toch zou ik als jou was iemand zoeken waarbij je je je hart kan luchten, misschien is juist een professionele hulpverlener wel de persoon die jou bij je rouwverwerking kan helpen. En wie weet kan hij/zij wel kijken welke mogelijkheden er voor jou zijn om misschien toch op jezelf te gaan. En of dat ook daadwerkelijk goed zal zijn voor jou.
Ik vind het zo erg dat je beide ouders op zo'n jonge leeftijd bent verloren. Ik wens je dan ook heel veel sterkte de komende periode en wens je al het geluk van de wereld toe voor jouw toekomst.
Annemarie
karin

22-01-2003 15:02

Hallo Essiej,
Ik ben het eens met de twee adviezen van mijn voorgangers. Het is dikke @!#$, dat je je ouders nu al moet missen. Misschien kun je bij je huisarts terecht voor eventuele hulp…zoiets kan eventueel ook geheim. Misschien kan ook een professioneel iemand je stiefmoeder en jou begeleiden, zodat jullie niet compleet uit elkaar groeien. Want je bent nog maar 16 en dat is nog wel erg jong om al zelfstandig te gaan wonen. Vooral wanneer je dan niemand hebt om terug op te vallen. Ik wens je heel veel sterkte en veel moed en doorzettingsvermogen om het fijne van het leven wel te blijven zien en ik hoop voor je, dat er spoedig verandering zal ontstaan. Heel veel liefs Karin.
cindy

23-01-2003 21:59

Hoi Esther
Als eerste zal ik mij even voorstellen.
Mijn naam is cindy van vliet en ben 22 jaar.
Toen ik bijna 16 werd is mijn moeder overleden aan baarmoederhalskanker.
Mijn vader werkte van smorgens vroeg tot savonds laat en zag hem meestal in het weekend als ik niet de hort op was.
Voor mijn moeders overlijden haalde ik op school bijna alleen maar onvoldoendes maar omdat ik wilde dat mijn moeder trots op mij kon zijn ben ik toch maar gaan leren en haalde toen alleen nog maar voldoendes.
Praten deedt ik niet terwijl het wel verstandig is omdat het anders na alles opgekropt te hebben er toch uit.
Ik heb zelf nog 1 broer die 3 jaar ouder is dan ik en die deed toen helemaal niks in het huishouden. Omdat ik nog de enige vrouw was in huis voelde ik mij verplicht om voor hun te zorgen. In het weekend deedt mijn vader heel veel en daar was ik erg blij om omdat het niet echt verstandig is om als schoolgaand nog een huishouden er naast te doen.
Ik was erg blij toen mijn overbuurvrouw mij begon te helpen met het huishouden want ik wist niet meer of ik van voor of van achter leefde.
Na ander half jaar kreeg mijn vader een nieuwe vriendin, alleen het probleem was dat het een vriendin was van mijn moeder en dat ik haar toen niet mocht.
Elke dag hadden we wel ruzie en mijn vader koos vaak partij voor haar.
In augustus 1998 ben ik in militaire dienst gegaan en dat deedt mij erg goed. Ik was van huis af en had niks meer met haar te maken en in het weekend was ikmeestal voetballen/paardrijden of stappen.
Tot die tijd heb ik er nooit over gepraat met iemand . er was niemand bij wie ik echt mijn ei kwijt kon of met wie ik er over kon praten dat ik niet met mijn stiefmoedere overweg kon.
Tijdens een oefening van militaire dienst ben ik ingestort omdat het mij allemaal teveel werd en het niet meer aan kon.
Ik ben toen door verwezen naar een instantie van dienst die mij geholpen heb met een verwerken van mijn oeder en hoe ik het beste kon omgaan met mijn stiefmoeder.
Maar om toch nog even op jou vraag uit tekomen. probeer eerst even met haar te praten desnoods met iemand erbij.
Als dat niet werkt probeer dat via iemand zoals ik heb gedaan het erover hebben.
Meis. ookal lijkt het nog zoverweg, het komt uiteindelijk goed. Ik weet het zeker.
Vergeet niet om er echt over te praten want je moet het echt niet opkroppen.
Mijn email is cindyvan_vliet@hotmail.com
Liefs cin
essiej

24-01-2003 21:57

hey iedereen bedankt voor de reacties tot nu toe!!! ben er erg blij mee en het heeft al een klein beetje geholpen! Ik heb er met mijn stiefmoeder nog niet over gepraat ofzo maar toch voel ik me al iets beter en ik ga aankomende week zeker even hier over praten! Ik kan nu niet veel typen maar ik laat jullie nog wel even weten hoe het verder is gegaan
groetjes
essiej
lotte

12-02-2003 21:34

hallo,
hoe gaat het nu met je?
groetjes
Ria

23-02-2003 20:16

Misschien kan je ook eens kijken op http://www.kankerspoken.nl/
Dat is een site speciaal voor kinderen die een ouder met kanker hebben.
De site is ingedeeld in leeftijdscategorieÃƒÂ«n zodat je allicht mensen van jouw leeftijd treft.
Hier zul je vast ook mensen vinden die je verder kunnen helpen met de rouwverwerking n.a.v. het ovelijden van je vader.
Heel veel sterkte!
Groetjes, Ria
manon

20-03-2003 09:33

God, ik zie dat niemand gereageerd heeft, nou meid lijkt me @!#$ maar als je een luisterend oor nodig hebt mail je me maar. Ik heb zelf een dochtertje van 7 en woon in Amsterdam. Hoe is het nu met je??
groetjes, kop op liefs Manon

OOF .. KWEET UT NIEJ MEER ..

essiej

lotte

Annemarie

karin

cindy

essiej

lotte

Ria

manon