Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
marre
Heeft iemand hier ervaring mee? Mijn moeder is onlangs hieraan overleden en ik zou graag in contact komen met mensen die hetzelfde hebben meegemaakt.
Hoi !!!
Ik vind het echt heel erg voor je, ik weet hoe het voelt om je moeder kwijt te raken. Ik was zelf 15 toen mijn aan baarmoederhalskanker overleed. Mijn wereld storte compleet in.
Ik mis haar nog steeds heel erg. Ik ben nu 22 dus is het al 7 jaar geleden en nog steeds lijkt het de dag van gisteren.
Mijn vader heeft inmiddels een nieuwe vriendin, in het begin vond ik het heel erg. maar nu ben ik blij dat zij in mijn vaders leven is zodat hij weer gelukkig is. Ik weet dat mijn vader altijd van mijn moeder zal blijven houden.
Ik vind het nu wel moeilijk worden allemaal omdat nu alles gaat gebeuren waar je je moeder bij nodig heb. Ik woon nu 1,5 jaar samen en vind het echt heel erg dat mijn moeder daar niet bij kon zijn. dat is net zoals als mijn vriend en ik zouden gaan trouwen en als we onze eerste kindje krijgen. Dat soort dingen vind ik met de dag moeilijker worden want dat had ik graag met haar willen delen.
Ik vind het zo moeilijk om het een plekje te geven.
Ik wou dat ze bij me was.
liefs cin
Lieve Cindy,
Bedankt voor je mailtje. Wat vreselijk om je moeder zo jong te verliezen. Ik zeg wel eens dat ik blij ben dat ik 30 was omdat je dan tenminste min of meer op eigen benen kan staan. Mijn moeder was 59 (ze is op haar verjaardag overleden) en heeft gelukkig nog 1,5 jaar van haar eerste en enige kleinkind kunnen genieten. Ik kan me zo voorstellen dat je het er na 7 jaar nog steeds zo moeilijk mee hebt, dat het moeilijk is om een plekje te geven en dat het is als de dag van gisteren. Het is zoiets ingrijpends, ik mis haar ook vreselijk en dan is het nog maar een half jaar geleden. Toch geloof ik er echt in dat je moeder op een bepaalde manier wél bij je is. Je draagt haar in je hart, in je geest en je weet vast wel hoe ze zou reageren op dingen. Ze kijkt heus wel mee, ze heeft je vast ook heel veel kracht en andere mooie dingen meegegeven, niet? Maar ach, ik hoor mezelf praten, het is gewoon heel erg naar om je moeder te moeten missen. Mensen om je heen die het zelf niet meemaken voelen niet wat jij voelt, elke dag weer.
Je komt er vast wel, ik hoop voor je dat je een fijne vriend hebt/krijgt en lieve kindjes krijgt. Zo'n kleintje geeft je straks ook heel veel steun en afleiding. Natuurlijk is het heel verdrietig dat je moeder het niet in levende lijve mee mag maken en dat je het niet met haar kunt delen, maar je zal zien hoeveel er ook van je moeder in zo'n kleintje zit. Deze jaren zijn het moeilijkst, niet alleen omdat je moeder net is overleden maar ook omdat, althans dat vond ik, de jaren zo rond je twintigste gewoon moeilijk zijn. Je moet nog zoveel over jezelf leren, dat is soms zo'n strijd, je zal merken dat je op een gegeven moment wel rustiger wordt en het wel een plekje kan geven. Je moet hier gewoon doorheen en je zal door alles wat je hebt meegemaakt vast ook veel wijsheid hebben die andere mensen niet hebben. Heel veel sterkte, als je wil mailen, mail maar.
Dag
Beste Marre en Cindy,
Ik ben 39 en heb 2 maand geleden m'n pa verloren aan de gevolgen van uitgezaaide maagkanker.
Men gaf hem nog 3 maand te leven, hij heeft het toch nog 2 jaar verder geschopt en is aan een infectie overleden.
Wel ik mis hem ook vreselijk hoor, ook al ben ik 39 en naar men zegt volwassen, maar op verdriet staat geen leeftijd en ook geen periode hoe lang dit verdriet intens aanwezig zal zijn. Naar men zegt slijt “het” , wel ik wacht op de dag dat het verdiet minder zeer zal doen.
Veel sterkte,
Nady
Beste Marre en Cindy,
Ik ben 39 en heb 2 maand geleden m'n pa verloren aan de gevolgen van uitgezaaide maagkanker.
Men gaf hem nog 3 maand te leven, hij heeft het toch nog 2 jaar verder geschopt en is aan een infectie overleden.
Wel ik mis hem ook vreselijk hoor, ook al ben ik 39 en naar men zegt volwassen, maar op verdriet staat geen leeftijd en ook geen periode hoe lang dit verdriet intens aanwezig zal zijn. Naar men zegt slijt “het” , wel ik wacht op de dag dat het verdiet minder zeer zal doen.
Veel sterkte,
Nady
Hoi Marre.
Bedankt voor je mailtje.
Ja inderdaad is het moeilijker rond je 20ste. Ik hoop ook dat het minder wordt want het eet wel energie.
Gelukkig heb ik een hele lieve vriend, soms is hij begrijpelik en soms is hij erg nuchter. het laatste vind ik altijd erg moeilijk.
Afgelopen jaar zijn wij ook ons schoonzusje 21 jaar verloren. zij is omgekomen bij een auto-ongeluk.
Ze zat samen met mijn vriend zijn broertje in de auto en zij is blijkbaar op de verkeerde weg helft gekomen. zij was opslag dood en hij belande in het ziekenhuis met een stuk afgestorven darm.
Gelukkig is hij er lichamelijk weer helemaal bovenop. geestelijk duurt dat nog even.
2 maanden daarna kwam mijn opa te overlijden alleen had ik daar meer vrede mee want hij hij was 75 jaar geworden . Dit soort dingen brengen alles weer naar boven en dat zou ik mijn hele leven wel blijven houden.
liefs cin
